Για την Αλίκη Βουγιουκλάκη ο θάνατος του πατέρα της ήταν ένα θέμα που όχι απλά την πόνεσε πολύ, αλλά και την στιγμάτισε όσο τίποτα.
Δεν ήθελε ποτέ να αναφέρεται σε εκείνον και πάντα σε όλες της τις συνεντεύξεις, μιλούσε μόνο για την αγαπημένη της μητέρα. Ποτέ της δεν ξέχασε τον πατέρα της, όμως το παρελθόν και όλα όσα συνέβησαν την πλήγωσαν ανεπανόρθωτα. Μάλιστα την αλήθεια για τον θάνατο του πατέρα της και το τι πραγματικά συνέβη, είναι κάτι που το πήρε μαζί της στον τάφο της.
O Ιωάννης Βουγιουκλάκης ήταν Νομάρχης Αρκαδίας επί Κατοχής, διορισμένος από την Κυβέρνηση Ράλλη. Όλοι συμφωνούν ότι έκανε του κόσμου τις αγαθοεργίες σε όλη την Πελοπόννησο, σώζοντας χιλιάδες Ελληνόπουλα από την πείνα, από τους Γερμανούς και από τις κινήσεις του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ. Αυτό δεν μπορούσαν με τίποτα να του συγχωρέσουν τα πρωτοπαλλήκαρα του Άρη Βελουχιώτη.
«Τον νομάρχη Αρκαδίας στην Κατοχή Ιωάννη Βουγιουκλάκη, τον πατέρα της Αλίκης, τον σκότωσαν οι αντάρτες με τρόπο βασανιστικό. Θεωρήθηκε συνεργάτης των Ιταλών και των Γερμανών, με αποτέλεσμα μαζί με άλλους τέσσερις, αφού τους χτυπούσαν νύχτα μέρα, σχεδόν μισοπεθαμένους τους έβαλαν να σκάψουν τον τάφο τους. Εκεί αφού τους έριξαν μέσα, τους τουφέκισαν» τόνισε με δηλώσεις του στην εφημερίδα News ένας από τους τελευταίους επιζώντες της εποχής εκείνης, ο Γιώργος Πετρίδης.
Όπως αναφέρει σε δημοσίευμά της η News, για την προσωπικότητα αλλά και τον βίο του τότε νομάρχη Αρκαδίας Ιωάννη Βουγιουκλάκη, οι απόψεις διίστανται, αφού πολλοί τον θεωρούν φιλεύσπλαχνο και άνθρωπο που φρόντιζε τον αρκαδικό λαό, ενώ οι αντιστασιακοί τον θεωρούν άνθρωπο των Ιταλικών και Γερμανικών Αρχών, άρα εχθρό της Ελλάδας.
Ο 86χρονος σήμερα Γιώργος Πετρίδης αναφέρει για τον Ιωάννη Βουγιουκλάκη: «Ο Βουγιουκλάκης θεωρούνταν καλός άνθρωπος για τον απλό λαό. Είχε βάλει ορισμένα πράγματα σε μια αποθήκη προκειμένου να τα μοιράσει στους Τριπολιτσιώτες. Τότε, λοιπόν, ερχόμενοι οι Γερμανοί στην Τρίπολη άνοιξαν τις αποθήκες και πήραν τα τρόφιμα, με αποτέλεσμα να θεωρήσουν οι αντάρτες ένοχο τον Βουγιουκλάκη».
«Μετά από μέρες, οι αντάρτες κατάφεραν να πιάσουν τον Βουγιουκλάκη και να τον φέρουν μαζί με άλλους τέσσερις εδώ στο χωριό Χάραδρο, που βρίσκεται λίγο μακρύτερα από τον Πλάτανο. Ο Βουγιουκλάκης έφαγε τόσο ξύλο που δεν μπορούσε να ζήσει άνθρωπος μετά από αυτό. Ήταν νύχτα, εγώ δεν τους είχα δει, όμως ένας μεγαλύτερος από εμένα ονόματι Τερζάκης, που ήταν μπροστά στο περιστατικό, μας έλεγε πριν μερικά χρόνια πως τόσο ξύλο ούτε ένα μεγάλο ζώο δεν θα άντεχε. Τους χτυπούσαν το κεφάλι στο δρόμο. «Μίλα ρε», του έλεγαν. «Τι να σας πω ρε παιδιά. Δεν ξέρω τίποτα. Γιατί να πάρω και άλλους στο λαιμό μου» τους έλεγε».
Ο υπερήλικας γέροντας συνέχισε αναφερόμενος στον τάφο του Ιωάννη Βουγιουκλάκη και στην επίσκεψη της ίδιας της Αλίκης στο χωριό: «Εκεί απέναντι στη στάνη ήταν ο τάφος τους. Τους έθαψαν και τους τέσσερις σε ένα μνήμα. Σήμερα το μνημείο έχει οργωθεί από γεωργούς». Στις αρχές της δεκαετίας του ΄70 όλο το χωριό Πλάτανος ξεσηκώθηκε με την είδηση ότι η Αλίκη Βουγιουκλάκη έχει πάει για να πάρει τα οστά του πατέρα της: «Είχε φέρει μαζί της και εργάτες για να ξεθάψει τα οστά του πατέρα της».
Ο Ιωάννης Βουγιουκλάκης ήταν νομάρχης στην Τρίπολη και δολοφονήθηκε στην Κυνουρία από δυνάμεις του ΕΛΑΣ το 1943, όταν η Αλίκη ήταν 6 ετών. Ο δημοσιογράφος Δ. Αγγελόπουλος είχε πει, σύμφωνα με τις εξομολογήσεις της ίδιας της Αλίκης, ότι την ημέρα της δολοφονίας του γυρνούσαν από την Τρίπολη. Ο πατέρας της είχε παραιτηθεί από τη θέση του νομάρχη και όταν νύχτωσε, πήγαινε σε συγγενικό σπίτι. Είχαν σκοπό να μείνουν εκεί δύο μέρες για να προμηθευτούν διάφορα τρόφιμα. Αργά το βράδυ χτύπησε η πόρτα.
Όταν ο πατέρας της Αλίκης άνοιξε, είδε τρεις άνδρες, οι οποίοι του ζητούσαν να τους ακολουθήσει, υποτίθεται, για να του δώσουν λάδι. Εκείνος πήγε μαζί τους. Η Αλίκη, λίγο πριν φύγει, τον παρακάλεσε να μην πάει αλλά εκείνος της υποσχέθηκε ότι θα επέστρεφε σύντομα. Δεν γύρισε όμως ποτέ.
Φωτογραφία του Ιωάννη Βουγιουκλάκη, που είχε κρεμασμένη ο γιος του Τάκη στο σπίτι του και έγραφε: «Ιωάννης Αντωνίου Βουγιουκλάκης εκ Λαγείας Λακωνίας έλκων το γένος. Νομάρχης Αρκαδίας Αύγουστος 1941- Ιούνιος 1943. Εκρεουργήθη παρ’ ελασιτών τη 31 Δεκεμβρίου 1943 εις χαράδραν Κυνουρίας». Η Αλίκη σε συνέντευξη που είχε δώσει στον Νίκο Χατζηνικολάου το 1993 είχε πει ότι έμαθε το θλιβερό γεγονός από τη γιαγιά της.
Αντώνης Βουγιουκλάκης: «Ο πατέρας μου ήταν ηρωική μορφή…»
Ο γιος του αείμνηστου Ιωάννη Βουγιουκλάκη και αδερφός της Αλίκης, Αντώνης, μετά από τηλεφωνική επικοινωνία για πρώτη φορά μιλάει για τον πατέρα του: «Όσες φορές έτυχε να βρεθώ σε εκείνα τα μέρη, οι περισσότεροι μου μιλούν με τα καλύτερα λόγια για τον πατέρα μου. Μας λένε πόσο πολύ βοήθησε τον κόσμο και πολλά άλλα εκπληκτικά πράγματα που έκανε τα οποία και εμείς οι ίδιοι δεν γνωρίζαμε», λέει ο Αντώνης Βουγιουκλάκης και συνεχίζει τη σύντομη περιγραφή του, καθώς όπως λέει ήταν πολύ μικρός και δεν έζησε τα γεγονότα για να μπορεί να έχει εικόνες εκείνης της περιόδου. «Ο πατέρας μου ήταν από τις πιο σημαντικές και ηρωικές μορφές της εποχής εκείνης, καθώς έσωσε πολύ κόσμο. Αναμφισβήτητα όμως, η έλλειψη του πατέρα είναι από τις πιο συνταρακτικές στιγμές στη ζωή ενός παιδιού». Στην ερώτησή μας αν τελικά δολοφονήθηκε από αντάρτες, ξαφνιασμένος και δυσανασχετώντας μας απαντά: «Δεν είναι οι κατάλληλες εποχές για να αναμοχλεύσουμε τέτοια γεγονότα. Γιατί όταν υπάρχει λόγος θα υπάρχει και αντίλογος και πάει λέγοντας». Κλείνοντας τη συζήτηση ο Αντώνης Βουγιουκλάκης δεν παραλείπει να αναφερθεί στην αδερφή του Αλίκη και στο στίγμα που της άφησε ο θάνατος του πατέρα τους, μέχρι την τελευταία της ώρα: «Η Αλίκη συνεχώς έκλαιγε για τον πατέρα μας. Δεν ήθελε να το πιστέψει όλο αυτό. Της άφησε μεγάλη πληγή αυτό το δυσάρεστο γεγονός», μας λέει.
*Αντλήθηκαν πληροφορίες και φωτογραφικό υλικό από το βιβλίο του Αλκίνου Μπουνιά, τη Μηχανή του χρόνου και το athensmagazine
