Οι 18 ομάδες της EuroLeague στο πιάτο: Η ΤΣΣΚΑ και οι επίδοξοι διάδοχοι του θρόνου

ΑΛΜΠΑ ΒΕΡΟΛΙΝΟΥ

Η Άλμπα Βερολίνου πήρε το εισιτήριο για την EuroLeague (επιστρέφει μετά το 2014-’15) μέσα από την παρουσία στους τελικούς της Bundesliga την περσινή σεζόν. Με τον Αΐτο Γκαρθία Ρενέσες στον πάγκο, η γερμανική ομάδα έχει καταφέρει να συνδυάσει την αποτελεσματικότητα με την ανάδειξη νεαρών παικτών, αλλά και με την παρουσίαση ταλέντων από χαμηλότερο επίπεδο. Η φήμη που συνοδεύει τον πολύπειρο τεχνικό άλλωστε έχει να κάνει με τη δυνατότητά του να εξελίσσει παίκτες, να τους παρουσιάζει στο ευρύ κοινό και να υπόσχεται την επάρκειά τους για τον… αφρό της EuroLeague. Γι αυτό, όλοι περιμένουν να δουν πώς θα ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της διοργάνωσης παίκτες, όπως ο Πέιτον Σίβα, ο Μάριτν Χέρμανσον και ο Ρόκας Γκεντράιτις. Οι τρεις τους (μαζί με τον Στεφάν Πένο) είναι ό,τι πιο ενδιαφέρον έχει να παρουσιάσει η Άλμπα Βερολίνου τη φετινή αγωνιστική περίοδο. Ίσως με την προοπτική να κάνουν την breakout season που θα τους φέρει σε μία από τις “μεγάλες” ομάδες της EuroLeague το επόμενο καλοκαίρι.

Depth Chart:

PG: Πέιτον Σίβα (29, 1μ82), Στεφάν Πένο (22, 1μ93). Γιόνας Μάτισεκ (19, 1μ94).

SG: Μάρτιν Χέρμανσον (25, 1μ90), Μάλτε Ντελόου (18, 1μ94), Μάρκους Έρικσον (26, 2μ01),  Μακάι Μέισον (24, 1μ85).

SF: Ρόκας Γκεντράιτις (27, 2μ00), Νιλς Γκιφάι (28, 2μ00), Όγκμπε Κένετ (25, 1μ98).

PF: Λουκ Σίκμα (30, 2μ03), Τάιλερ Κάβανο (25, 2μ06), Τιμ Σνάιντερ (22, 2μ08), Λόρενζ Μπρένεκε (19, 2μ04).

C: Γιοχάνες Τίμαν (25, 2μ05), Κρέζιμιρ Νίκιτς (20, 2μ13), Λάντρι Νόκο (25, 2μ08).

Rainer Jensen/dpa via AP

Τι έκανε το καλοκαίρι: Ομάδα που κερδίζει (sic) δεν αλλάζει, με τον Αΐτο Γκαρθία Ρενέσες να μην κάνει πολλές διαφοροποιήσεις σε πρόσωπα και καταστάσεις. Η σπουδαιότερη κίνηση που έκανε η γερμανική ομάδα ήταν η αγορά του Μάρκους Έρικσον από την Γκραν Κανάρια (αντί 250.000€ σύμφωνα με τα καλοκαιρινά δημοσιεύματα), με τους υπόλοιπους να έχουν πιο… δεύτερο ρόλο. Ο Μακάι Μέισον και ο Τάιλερ Κάβανο είναι οι άλλοι δύο που έφτασαν στη Mercedes Benz – Arena φέτος, ενώ ο Φραντζ Βάγκνερ (γκαρντ) και ο Ντένις Κλίφορντ (σέντερ) αποχώρησαν για άλλες πολιτείες.

Το αστέρι: Δεν υπάρχει κάποιος που να ξεχωρίζει τόσο πολύ σε σχέση με τους υπόλοιπους, κυρίως γιατί πρόκειται για ομάδα που κάνει βήματα προόδου μέσα από την ομαδική λειτουργία. Από εκεί και πέρα, το δίδυμο των Μάρτιν Χέρμανσον και Ρόκας Γκεντράιτις θα καθορίσει εν πολλοίς την τελική έκβαση της φετινής παρουσίας της Άλμπα Βερολίνου στην EuroLeague.

Ο προπονητής: Αΐτο Γκαρθία Ρενέσες. Στη Γερμανία κάνει ό,τι τον έκανε… διάσημο στην Ισπανία εδώ και δεκαετίες. Εξελίσσει παίκτες και ομάδες. Η Άλμπα Βερολίνου τού εμπιστεύθηκε το τιμόνι πριν από δύο χρόνια, κι αυτός την έφερε πίσω στην EuroLeague. Το ποσοστό νικών τόσο στην Bundesliga (85.3% και 79.4%) όσο και στο EuroCup (50% και 70.8%) τη διετία που βρίσκεται στη γερμανική πρωτεύουσα καταδεικνύουν το επιτυχημένο της παρουσίας του.

Το γήπεδο: Η Mercedes – Benz Arena είναι ένα από τα ωραιότερα γήπεδα της Ευρώπης. Έχει χωρητικότητα 14.500 θεατών, με τους φίλους της Άλμπα Βερολίνου να αποδεικνύουν εδώ και χρόνια ότι ξέρουν πώς να δημιουργήσουν ωραία ατμόσφαιρα.

ΑΝΑΝΤΟΛΟΥ ΕΦΕΣ

Εχθρός του καλού είναι το καλύτερο, οπότε στην Αναντολού Εφές θέλουν να κάνουν το τελευταίο βήμα στη διοργάνωση. Αυτό που δεν έκαναν πέρσι, να κατακτήσουν την EuroLeague. Μετά το ολοκληρωτικό rebuilding του περσινού καλοκαιριού, ήρθε μια πολύ ήσυχη off season, ειδικά από την στιγμή που ανανεώθηκε το συμβόλαιο του Σέιν Λάρκιν. Η τουρκική ομάδα δεν άλλαξε πολλά, διατήρησε αναλλοίωτο τον κορμό που την έφερε μέχρι τον περσινό τελικό της EuroLeague και αυτό είναι το μεγάλο “όπλο” της. Από την άλλη, ο σοβαρός τραυματισμός του Αντριέν Μοερμάν αποτέλεσε μεγάλο πλήγμα, με τον Εργκίν Αταμάν να είναι βέβαια… τυχερός μετά από όλο αυτό, δεδομένου ότι υπήρχε ακόμη διαθέσιμος στην αγορά παίκτης με την ποιότητα και το βιογραφικό του Κρις Σίνγκλετον.

Depth Chart:

PG: Σέιν Λάρκιν (27, 1μ82), Βασίλιε Μίτσιτς (25, 1μ96), Ντόγκους Μπαλμπάι (30, 1μ85).

SG: Ροντρίγκ Μπομπουά (31, 1μ95), Κρούνοσλαβ Σιμόν (1μ97, 34), Ομερκάν Ιλιάσογλου (18, 1μ95), Μπουγκραχάν Τουντσέρ (26, 1μ93).

SF: Τζέιμς Άντερσον (30, 1μ98), Μουσταφά Κουρτουλντούμ (18, 1μ96).

PF: Κρις Σίνγκλετον (30, 2μ06), Άλεκ Πίτερς (24, 2μ06), Αντριέν Μοερμάν (31, 2μ02), (Γιτσιγκάν Σαϊμπίρ (20, 2μ03), Τολγκά Γκετσίμ (23, 2μ06).

C: Μπράιαν Ντάνστον (33, 2μ03), Τιμπόρ Πλάις (30, 2μ21), Σερτάκ Σανλί (28, 2μ12).

AP Photo/Alvaro Barrientos

Τι έκανε το καλοκαίρι: Αποχωρήσεις; Η εξής μία: ο Μπροκ Μότουμ, που πήγε στη Βαλένθια. Η Αναντολού Εφές καλωσόρισε αρχικά τον Άλεκ Πίτερς για να καλύψει το κενό του, ενώ λίγο πριν από την έναρξη των επίσημων υποχρεώσεων ανακοίνωσε την απόκτηση του Κρις Σίνγκλετον για να καλυφθεί το κενό του Αντριέν Μοερμάν, ο οποίος θα μείνει στα “πιτς’ για το πρώτο μισό της σεζόν. Ήσυχο καλοκαίρι για τους “μπλε” που -εκτός αυτών- ενίσχυσαν τον τουρκικό κορμό τους, με την απόκτηση του Τολγκά Γκετσίμ.

Το αστέρι: Ο Σέιν Λάρκιν έκανε σπουδαίες εμφανίσεις πέρσι, από τα Χριστούγεννα κι έπειτα. Στο Final Four λίγο έλειψε να οδηγήσει την Αναντολού Εφές στην κατάκτηση του βαρύτιμου τροπαίου. Είναι ό,τι καλύτερο διαθέτει η τουρκική ομάδα, μια καλαθομηχανή που χάρη στο ταλέντο που διαθέτει μπορεί να καλύψει την έλλειψη μεγέθους. Είναι σαφές πως εφόσον η Αναντολού Εφές τερματίσει στην πρώτη τετράδα της regular season, θα είναι μεταξύ των υποψηφίων για το MVP.

Ο προπονητής: Εργκίν Αταμάν (53). Με τρεις ευρωπαϊκούς τίτλους στη συλλογή του, είναι ο κορυφαίος εκπρόσωπος της τουρκικής προπονητικής σχολής εδώ και χρόνια. Σε κάθε αφορμή που του δίνεται, δηλώνει ότι επόμενος στόχος είναι η κατάκτηση της EuroLeague, κάτι που μπορεί να καταφέρει βάσει του ταλέντου που διαθέτει η ομάδα του για δεύτερη σερί σεζόν. Παρεμπιπτόντως, η περσινή ήταν μόλις η δεύτερη σεζόν της καριέρας του που κέρδισε περισσότερα από τα μισά παιχνίδια που έδωσε στην EuroLeague. Το 63.9% που είχε ως ποσοστό ήταν το καλύτερο της πορείας του, με δεύτερο το 55.6% του 2006-’07 με τη Μπολόνια, σε πολύ μικρότερο εύρος αγώνων βέβαια (11 αντί 36, που είχε πέρσι).

Το γήπεδο: Το Sinan Erdem Dome είναι επιβλητικό εσωτερικά και εξωτερικά, όχι όμως σε ό,τι έχει να κάνει με την παρουσία του κόσμου. Η Αναντολού Εφές δεν διαθέτει το fan base της Φενέρμπαχτσε, κάτι που συνεπάγεται πως το γήπεδο γεμίζει και αποκτά… ρυθμό, μόνο όταν οι μπλε παίζουν καλά και κερδίζουν παιχνίδια. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η αντίθεση στην εικόνα που είχαν οι εντός έδρας αγώνες της τουρκικής ομάδας το 2017-’18 σε σχέση με το 2018-’19.

ΑΡΜΑΝΙ ΜΙΛΑΝΟ

Μία ακόμη σεζόν ξεκινάει με πολλά όνειρα και την ελπίδα πως φέτος όλα θα είναι διαφορετικά σε σχέση με πέρσι. Αυτή τη φορά όμως, η αισιοδοξία έχει ονοματεπώνυμο: Έτορε Μεσίνα. Ο πολύπειρος προπονητής επιστρέφει στην EuroLeague για το… τρίτο πέρασμά του από τη διοργάνωση, έχοντας το ελεύθερο να κάνει ό,τι θέλει προκειμένου να επαναφέρει την ιταλική ομάδα στον δρόμο των επιτυχιών. Τόσο εντός όσο κι εκτός συνόρων. Το πράσινο φως από την πλευρά του Τζόρτζο Αρμάνι συνοδεύτηκε από λευκή επιταγή, η οποία χώρεσε εν τέλει πολλά μηδενικά, μεταξύ των οποίων κι αυτά για την αποδέσμευση του Μάικ Τζέιμς. Η μεγαλύτερη μεταγραφή του περσινού καλοκαιριού δεν χωρούσε στα πλάνα του “Έκτορα”! Η επιθυμία του ικανοποιήθηκε με συνοπτικές διαδικασίες, για να προχωρήσει ο σχεδιασμός με βάση τα “θέλω” του 60χρονου τεχνικού. Ο ανταγωνισμός είναι πολύ πιο έντονος φέτος, αλλά το ρόστερ που διαθέτουν οι κόκκινοι δίνει την απαραίτητη ευελιξία και επιτρέπει να γίνονται όνειρα για… playoffs.

Depth Chart:

PG: Σέλβιν Μακ (29, 1μ91), Σέρχιο Ροντρίγκεθ (33, 1μ91), Αντρέα Τσιντσαρίνι (33, 1μ93).

SG: Νέμανια Νέντοβιτς (28, 1μ91), Αμεντέο Ντέλα Βάλε (26, 1μ93), Ρικάρντο Μορασκίνι (28, 1μ94), Μάικλ Ρολ (32, 1μ98).

SF: Βλάντιμιρ Μίτσοφ (34, 2μ01).

PF: Λουίς Σκόλα (39, 2μ06), Άαρον Γουάιτ (27, 2μ06), Τζεφ Μπρουκς (30, 2μ03), Κρίστιαν Μπερνς (34, 2μ03).

C: Πολ Μπιλίγκα (29, 2μ00), Αρτούρας Γκουντάιτις (26, 2μ08), Κάλεμπ Ταρτσέφσκι (26, 2μ13), Τσάβι Ρέι (32, 2μ10).

Τι έκανε το καλοκαίρι: Άλλαξέ το! Φέτος η Αρμάνι Μιλάνο άλλαξε (σχεδόν) τα πάντα, από προπονητές και διοικητικό επιτελείο μέχρι παίκτες. Ο Έτορε Μεσίνα ανέλαβε χρέη προπονητή και προέδρου, ενώ ο Χρήστος Σταυρόπουλος μετακόμισε από τον Ολυμπιακό για να εργαστεί ως ο GM της ιταλικής ομάδας. Σε ό,τι έχει να κάνει με τους παίκτες, η αποχώρηση του Μάικ Τζέιμς ήταν το “talk of the town” για μεγάλο διάστημα. Πριν από αυτόν, το “αντίο” είπαν επίσης ο Σιμόνε Φοντέκιο (φόργουορντ), ο Τζέιμς Νάναλι (γκαρντ), ο Μιντάουγκας Κουζμίνσκας (φόργουορντ), ο Κέρτις Τζέρελς (γκαρντ) και ο Άλεν Όμιτς (σέντερ). Αυτοί που ήρθαν βέβαια, προδιαθέτουν για πολύ καλύτερη πορεία σε σχέση με την περσινή -όπου η Αρμάνι Μιλάνο έμεινε εκτός των playoffs. Δεν είναι μόνο ότι στο “1” πλέον οι κόκκινοι διαθέτουν τον Σέρχιο Ροντρίγκεθ και ο Σέλβιν Μακ, όσο ότι οι κινήσεις τους ήταν πολύ στοχευμένες. Ο Άαρον Γουάιτ και ο Πολ Μπιλίγκα προσθέτουν αθλητικότητα και σκληράδα, ενώ ο Λουίς Σκόλα αρκεί για να ανεβάσει επίπεδο όλο το σύνολο.

Το αστέρι: Μέχρι την περασμένη εβδομάδα, η κουβέντα θα αφορούσε αποκλειστικά -και μόνο- τον Σέρχιο Ροντρίγκεθ, που τον Μάιο κατέκτησε την EuroLeague με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Πλέον, όμως τα φώτα πηγαίνουν πάνω στον Λουίς Σκόλα. Για όσους… αναρωτιούνται τον λόγο, όσα έκανε στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Κίνας αποτελούν την απάντηση. Ο “τελευταίος χορός” στην EuroLeague αναμένεται να αποτελέσει σημείο αναφοράς για ολόκληρη τη διοργάνωση.

Ο προπονητής: Έτορε Μεσίνα (60). Η τρίτη θητεία στην EuroLeague τον βρίσκει να έχει το απόλυτο κουμάντο σε μια ομάδα. Η Αρμάνι Μιλάνο του έδωσε τα κλειδιά της ομάδας, από τη στελέχωση μέχρι τις αποφάσεις για το ρόστερ και τον τρόπο που αυτό δομήθηκε, όχι μόνο για το τι και πώς εντός παρκέ. Ο προπονητής – πρόεδρος είναι ένας ρόλος που δεν έχουμε συναντήσει ξανά στην Ευρώπη, κάτι που παραπέμπει κατά βάση στο ΝΒΑ, στο οποίο βρέθηκε την τελευταία πενταετία ως άμεσος συνεργάτης του Γκρεγκ Πόποβιτς στους Σαν Αντόνιο Σπερς.

Το γήπεδο: Το Mediolanum Forum των 12.700 ψάχνει αφορμές για να γεμίσει. Η παρουσία του Έτορε Μεσίνα στον πάγκο, σε συνδυασμό με αυτή των Σέρχιο Ροντρίγκεθ – Σέλβιν Μακ – Λουίς Σκόλα στο παρκέ προδιαθέτουν για κάτι σπουδαίο. Το γήπεδο που φιλοξένησε το Final Four του 2014, θέλει να θυμηθεί πώς είναι να διεκδικείς την πρόκριση στους αγώνες που χαρίζουν τον τίτλο της EuroLeague!

ΕΡΥΘΡΟΣ ΑΣΤΕΡΑΣ

Η… τάξη στην Aba Liga αποκαταστάθηκε πέρσι, με την επιστροφή του Ερυθρού Αστέρα στην κορυφή! Η παρθενική σεζόν του Μίλαν Τόμιτς ως head coach συνοδεύτηκε από την κατάκτηση τριών τίτλων, με σπουδαιότερο αυτόν της Αδριατικής Λίγκας που συνεπαγόταν την επιστροφή στην EuroLeague. Ο 46χρονος τεχνικός κράτησε ένα μεγάλο κομμάτι του περσινού κορμού, ενώ προσέθεσε παίκτες με μεγάλη εμπειρία από τη διοργάνωση, όπως ο Τζέιμς Γκιστ, ο Ντέρικ Μπράουν, ο Τσαρλς Τζένκινς και ο Όγκνιεν Κούζμιτς. Ο τελευταίος θα αργήσει βέβαια να μπει στο παρκέ μαζί με τους συμπαίκτες του, μετά το τροχαίο στο οποίο ενεπλάκη το καλοκαίρι. Όπως και να έχει, η επιστροφή των ερυθρολεύκων στην EuroLeague αυξάνει τον βαθμό δυσκολίας της διοργάνωσης, δεδομένου ότι η Μπουντούτσνοστ δεν ήταν ανταγωνιστική, ούτε προσέφερε τη ζεστή ατμόσφαιρα που δημιουργούν επί μονίμου βάσεως οι φίλοι του Ερυθρού Αστέρα.

Depth Chart:

PG: Τσαρλς Τζένκινς (30, 1μ91), Λορένζο Μπράουν (29, 1μ96), Φίλιπ Τσόβιτς (30, 1μ80).

SG: Μπίλι Μπαρόν (29, 1μ88), Νέμανια Νέναντιτς (25, 1μ97), Μπράνκο Λάζιτς (30, 1μ95), Όγκνιεν Ντόμπριτς (25, 2μ00).

SF: Ντέγιαν Νταβίντοβατς (24, 2μ02), Μπόρισα Σίμανιτς (21, 2μ09).

PF: Ντέρικ Μπράουν (32, 2μ03), Στράτος Περπέρογλου (35, 2μ03), Μουχάμαντ Φαγιέ (34, 2μ08).

C: Τζέιμς Γκιστ (33, 2μ04), Μάικλ Ότζο (26, 2μ16), Όγκνιεν Κούζμιτς (29, 2μ14), Νίκολα Γιοβάνοβιτς (25, 2μ11).

Τι έκανε το καλοκαίρι: Ο Τζο Ράγκλαντ, ο Μάρκο Κέσελ, ο Ντούσαν Ρίστιτς, ο Μάικ Τσίρμπες και ο Κέι Σι Ρίβερς αποχώρησαν. Βέβαια εξ αυτών, μόνο ο τελευταίος είναι EuroLeague material τα τελευταία χρόνια. Από την άλλη, προστέθηκαν στο ρόστερ παίκτες με τεράστια εμπειρία από τη διοργάνωση, κι ανάλογη ποιότητα. Ο Τζέιμς Γκιστ έφτασε για να μεταδώσει το know how και να καθοδηγήσει άπαντες εντός κι εκτός παρκέ, ο Ντέρικ Μπράουν αναζητά την αναγέννησή του μετά από έναν χρόνο στη ναφθαλίνη, ενώ ο Τσαρλς Τζένκινς ξέρει τι και πως (από την προηγούμενη θητεία του) για να προσφέρει άμεσα σε άμυνα (κυρίως) και επίθεση (δευτερευόντως). Στα “συν” της offseason η απόκτηση του Λορένζο Μπράουν, εντός ταλαντούχου σκόρερ, κι αυτή του Όγκνιεν Κούζμιτς, που βέβαια θα καθυστερήσει

Το αστέρι: Ο Μπίλι Μπαρόν παρέμεινε στο έμψυχο δυναμικό του Ερυθρού Αστέρα, αποτελώντας ξανά το “βαρύ πυροβολικό” του από την περιφέρεια. Πρόκειται για έναν εκ των κορυφαίων σουτέρ που θα πατήσουν έτος το παρκέ της EuroLeague, κάτι που θα… καταλάβουν όλοι οι αντίπαλοι των ερυθρολεύκων. Τα τελευταία πέντε χρόνια σουτάρει με 38.6% (2014-’15), 42.5% (2015-’16), 35.5% (2016-’17), 44.3% (2017-’18) και 40% (2018-’19) από την περιφέρεια. Είναι εύκολα αντιληπτό λοιπόν για τι σουτέρ μιλάμε…

Ο προπονητής: Μίλαν Τόμιτς (46). Πρωταθλητής με το “καλημέρα” της καριέρας του ως πρώτος προπονητής, ο επί σειράς ετών assistant coach του Ολυμπιακού απέδειξε ότι το “έχει”.

Το γήπεδο: Η Stark Arena χωράει 22.386 φιλάθλους, αριθμός που θα καλυφθεί σε πολλά από τα παιχνίδια του Ερυθρού Αστέρα τη φετινή σεζόν. Οι ερυθρόλευκοι δεν θα έχουν ποτέ πρόβλημα… προσέλευσης ή φασαρίας στο γήπεδό τους, αφού είναι ξεκάθαρο πως ο κόσμος θα είναι πάντα “εκεί” για να τους στηρίξει και να τους ωθήσει στη νίκη.

ΤΣΣΚΑ ΜΟΣΧΑΣ

Οι Πρωταθλητές Ευρώπης υποχρεώθηκαν να αλλάξουν… δέρμα το φετινό καλοκαίρι. Οι παίκτες πάνω στους οποίους δομήθηκε η περίφημη περιφερειακή λειτουργία της ΤΣΣΚΑ Μόσχας επί των ημερών του Δημήτρη Ιτούδη τράβηξαν για άλλες πολιτείες, με τον έμπειρο τεχνικό να προβαίνει σε ολική αναμόρφωση του έμψυχου δυναμικού της ομάδας. Μαζί με την Μπαρτσελόνα, η ΤΣΣΚΑ Μόσχας είναι οι ομάδες (από αυτές που έχουν ως στόχο την κατάκτηση της EuroLeague) που θα χρειαστούν τον περισσότερο χρόνο για να βρουν ρυθμό και να έχουν τη λειτουργία που επιθυμούν οι προπονητές τους. Παρεμπιπτόντως, η απόκτηση του Γιοχάνες Βόιτμαν μπορεί να πέρασε… στα ψιλά σε σχέση με εκείνες των Μάικ Τζέιμς και Κώστα Κουφού, αλλά δείχνει τη διάθεση του τεχνικού επιτελείου της “αρκούδας” να προσθέσει ένα ακόμη σημείο δημιουργίας στην πεντάδα.

Depth Chart:

PG: Μάικ Τζέιμς (29, 1μ85), Ντάνιελ Χάκετ (32, 1μ93), Μιχαΐλ Κουλάγκιν (25, 1μ91).

SG: Ρον Μπέικερ (26, 1μ93), Γιάνις Στρέλνιεκς (30, 1μ91), Νταρούν Χίλιαρντ (26, 1μ98).

SF: Γουίλ Κλάιμπερν (29, 2μ01),  Νικίτα Κουρμπάνοφ (33, 2μ02).

PF: Γιοχάνες Βόιτμαν (27, 2μ111), Αντρέι Βοροντσέβιτς (32, 2μ07), Σεμέν Αντόνοφ (30, 2μ02).

C: Κάιλ Χάινς (33, 1μ98), Κώστας Κουφός (30, 2μ13), Τζόελ Μπολομπόι (25, 2μ04).

AP Photo/Alvaro Barrientos

Τι έκανε το καλοκαίρι: Ακόμη κι αν λέγεσαι ΤΣΣΚΑ Μόσχας, έρχεται κάποια στιγμή που δεν μπορείς να αντισταθείς στα δεδομένα της αγοράς και της υπεραξίας που δημιουργούν οι συνεχόμενες επιτυχίες. Αυτό… έπαθε φέτος η ρωσική ομάδα, που είδε τον Σέρχιο Ροντρίγκεθ (Αρμάνι Μιλάνο), τον Νάντο Ντε Κολό (Φενέρμπαχτσε) και τον Κόρι Χίγκινς (Μπαρτσελόνα) να αποχωρούν. Ομοίως ο Οθέλο Χάντερ που πήγε στη Μακάμπι Τελ Αβίβ, την ώρα που η περίπτωση του Άλεκ Πίτερς δεν έχει την ίδια βαρύτητα. Αντί αυτών αποκτήθηκαν ο Μάικ Τζέιμς, ο Γιάνις Στρέλνιεκς, ο Νταρούν Χίλιαρντ και ο Ρον Μπέικερ (τέσσερις κοντοί αντί τριών που αποχώρησαν), συν τον Γιοχάνες Βόιτμαν και τον Κώστα Κουφό κοντά στο καλάθι. Η ποιότητα… περισσεύει, ο χρόνος όμως είναι αμείλικτος κι η ΤΣΣΚΑ Μόσχας φέτος θα διανύσει μια μεταβατική περίοδο.

Το αστέρι: Ο Γουίλ Κλάιμπερν έλαμψε πέρσι στο Final Four, έχει εδραιωθεί ως το καλύτερο “τριάρι” της EuroLeague, μα κυρίως αποτελεί τον πλέον πολυσύνθετο παίκτη της διοργάνωσης. Στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, οι “two way players” αποθεώνονται, κάτι που ισχύει και για τον 29χρονο φόργουορντ, που κυκλοφορεί στην Ευρώπη ως το πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της… κατηγορίας.

Ο προπονητής: Δημήτρης Ιτούδης (49). Με δύο κατακτήσεις της EuroLeague σε πέντε χρόνια έχει δώσει τα διαπιστευτήριά του, αντέχοντας σε έναν από τους πιο απαιτητικούς πάγκους της Ευρώπης. Έχει 80.4% ποσοστό νικών στην κορυφαία ευρωπαϊκή διασυλλογική διοργάνωση (132/164 νίκες), ανεβάζοντας ανάλογα την αποτελεσματικότητα της ρωσικής επίθεσης. Παράλληλα όμως, κατάφερε να μετατρέψει την “αρκούδα” σε ένα σύνολο που συνδυάζει την κατάκτηση τίτλων με την εξέλιξη παικτών. Επί των ημερών του, ο Γουίλ Κλάιμπερν έγινε MVP, ο Νάντο Ντε Κολό εξελίχθηκε στον κορυφαίο σκόρερ της EuroLeague, ο Κόρι Χίγκινς μετατράπηκε στον πιο αξιόπιστο (σε άμυνα και επίθεση) περιφερειακό της διοργάνωσης.

Το γήπεδο: Η MegaSport Arena της Μόσχας δεν είναι το πιο “καυτό” γήπεδο της EuroLeague, είναι όμως ένα πανέμορφο δημιούργημα με 13.126 θέσεις. Για χάρη της ΤΣΣΚΑ Μόσχας έχει γεμίσει πολλές φορές, καταφέρνοντας να προσελκύσει ολοένα μεγαλύτερο αριθμό θεατών αυτά τα πέντε χρόνια.

ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ

Η Μπαρτσελόνα παρουσιάζει φέτος την πιο πρόσφατη εκδοχή μιας “super team” στην EuroLeague. Τόσα πολλά μεγάλα ονόματα, τόσα βαριά συμβόλαια, τόσο μεγάλο “πρέπει” είχαμε να δούμε από την περασμένη δεκαετία, όταν ο Παναθηναϊκός, η ΤΣΣΚΑ Μόσχας και ο Ολυμπιακός ξόδευαν δεκάδες εκατομμύρια για να φτάσουν στην κορυφή της Ευρώπης. Οτιδήποτε πέρα από την κατάκτηση της EuroLeague και της Liga Endesa θα είναι αποτυχία για τους μπλαουγκράνα, που δεν… αντέχουν να δουν για άλλη μία σεζόν τη Ρεάλ Μαδρίτης, την ΤΣΣΚΑ Μόσχας και τη Φενέρμπαχτσε να τα πηγαίνουν καλύτερα. Enough is enough στη Βαρκελώνη!

Depth Chart:

PG: Μάλκολμ Ντιλέινι (30, 1μ91), Κέβιν Πάνγκος (26, 1μ86), Τομά Ερτέλ (30, 1μ89).

SG: Πάου Ρίμπας (32, 1μ94), Άλεξ Αμπρίνες (26, 1μ98), Κόρι Χίγκινς (30, 1μ95), Λεάντρο Μπολμάρο (19, 1μ98).

SF: Άνταμ Χάνγκα (30, 2μ00), Κάιλ Κούριτς (30, 1μ93), Βίκτορ Κλαβέρ (31, 2μ08).

PF: Νίκολα Μίροτιτς (28, 2μ08), Ρόλαντς Σμιτς (24, 2μ07), Πιέρ Οριόλα (27, 2μ08).

C: Μπράντον Ντέιβις (28, 2μ08), Άντε Τόμιτς (32, 2μ17), Άρτεμ Πούστοβι (27, 2μ18).

AP Photo/Luca Bruno

Τι έκανε το καλοκαίρι: Γκρέμισε για να χτίσει από την αρχή ο Σβέτισλαβ Πέσιτς. Δεν δίστασε να ξοδέψει ένα καράβι λεφτά για χάρη του Νίκολα Μίροτιτς, την ίδια ώρα που προσέφερε πλουσιοπάροχα συμβόλαια σε Κόρι Χίγκινς, Άλεξ Αμπρίνες και Μπράντον Ντέιβις για να τους πείσει να μετακομίσουν στην Ισπανία. Κι όταν προέκυψε πρόβλημα με τον Τομά Ερτέλ, έριξε στην αγορά ακόμη ένα τεράστιο ποσό για τα μάτια του Μάλκολμ Ντιλέινι. Αυτοί που αποχώρησαν (Κρις Σίνγκλετον, Γιάκα Μπλάζιτς, Κέβιν Σεραφέν) δεν θα… λείψουν σε κανέναν, βάσει της εικόνας που έδειξαν στην ισπανική ομάδα πέρσι.

Το αστέρι: Σε μια “super team” δεν είναι εύκολο να ξεχωρίσεις κάποιον, όταν όμως υπάρχει παίκτης που εισπράττει 4+ εκατομμύρια ευρώ ετησίως, αυτόματα το μεγαλύτερο βάρος της ευθύνης και της υποχρέωσης για επιτυχία πηγαίνει πάνω του. Ο Νίκολα Μίροτιτς θα κληθεί να δικαιολογήσει τα πολλά μηδενικά στο συμβόλαιό του, όπως επίσης το γεγονός πως θα πρέπει να συνδυάσει τους σπουδαίους μέσους όρους του με την κατάκτηση τίτλων από την Μπαρτσελόνα. Η κατάρα κάθε “αστεριού” είναι να επωμίζεται το μεγαλύτερο ανάθεμα, όταν δεν έρχεται η επιτυχία άλλωστε.

Ο προπονητής: Σβέτισλαβ Πέσιτς (70). Για όσους αναρωτιούνται αν μπορεί να διαχειριστεί τις (τεράστιες) προσωπικότητες της Μπαρτσελόνα, μπορούν να ανατρέξουν στο 2003, όταν οδήγησε την ισπανική ομάδα στην κορυφή της Ευρώπης. Τότε, δούλεψε με τους: Ντέγιαν Μποντιρόγκα, Σαρούνας Γιασικεβίτσιους, Χουάν Κάρλος Ναβάρο και Γκρεγκόρ Φούτσκα. Ξέρει, έχει αποδείξει όλα αυτά τα χρόνια ότι ξέρει τον… τρόπο. Σίγουρα, το βάρος στις πλάτες του θα είναι τεράστιο, αλλά αυτό δεν μειώνει στο ελάχιστο την προπονητική αξία του.

Το γήπεδο: Το Palau Blaugrana δεν είναι εφάμιλλο των σύγχρονων απαιτήσεων της EuroLeague, γι αυτό κιόλας αποφασίστηκε η επέκτασή του μέχρι το 2022. Δεν γίνεται άλλωστε μια ομάδα με το μέγεθος της Μπαρτσελόνα να παίζει μπροστά σε -μάξιμουμ- 7.585 θεατές. Κι ας μην έχουν δείξει τα τελευταία χρόνια οι φίλοι των μπλαουγκράνα ότι βρίσκονται κοντά και στηρίζουν το τμήμα μπάσκετ του συλλόγου.

ΜΠΑΓΕΡΝ ΜΟΝΑΧΟΥ

Η EuroLeague είχε ενημερώσει από πέρσι ότι η Μπάγερν Μονάχου (μαζί με τη Βιλερμπάν) θα βρίσκονται στη διοργάνωση μέσω διετούς συμβολαίου. Στην πράξη βέβαια, η ομάδα του Ντέγιαν Ράντονιτς έκανε τη δουλειά της μέσω της Bundesliga, επιβεβαιώνοντας τη… θεωρία της EuroLeague ότι πρόκειται για την πιο δυνατή ομάδα της χώρας και ως εκ τούτου είναι σημαντικό να έχει εξασφαλισμένη θέση. Όπως και να έχει, στο Audi Dome συνεχίζουν το εξαιρετικό έργο της τελευταίας τριετίας, έχοντας πλέον καταφέρει να εκμεταλλευτούν το brand name του συλλόγου για να προσελκύσουν μεγάλα ονόματα από το ΝΒΑ. Πέρσι ήταν ο Ντέρικ Γουίλιαμς, φέτος ο Γκρεγκ Μονρό. Κι (ίσως) έπεται συνέχεια…

Depth Chart:

PG: Τι Τζέι Μπρέι (27, 1μ96), Μάοντο Λο (27, 1μ91), ΝτεΜάρκους Νέλσον (34, 1μ93).

SG: Πέτερι Κόπονεν (31, 1μ94), Νιχάντ Τζέντοβιτς (29, 1μ99), Τζέισον Τζορτζ (18, 1μ98), Ντιέγκο Φλακαντόρι (23, 1μ93).

SF: Βλάντιμιρ Λούτσιτς (30, 2μ04), Πολ Ζίπσερ (25, 2μ03), Τζόσουα Χουέστις (28, 2μ01), Σάσα Γκραντ (17, 1μ98).

PF: Ντανίλο Μπαρτέλ (28, 2μ08), Άλεξ Κινγκ (34, 2μ00), Ματέι Ρούνταν (18, 2μ05).

C: Γκρεγκ Μονρό (29, 2μ11), Ματιάς Λεσόρ (24, 2μ06), Λέον Ραντόσεβιτς (29, 2μ08).

Τι έκανε το καλοκαίρι: Η Μπάγερν Μονάχου κινήθηκε με μεγάλη μεθοδικότητα στο μεταγραφικό παζάρι, καλύπτοντας με εξαιρετικό τρόπο τα κενά που δημιούργησε η φυγή δύο σημαντικών παικτών στο 1″ (Στέφαν Γιόβιτς) και το “5” (Ντέβιν Μπούκερ) -πάνω τους στηρίχθηκε το παιχνίδι της γερμανικής ομάδας την προηγούμενη διετία. Αντί αυτών, αποκτήθηκαν ο Τζι Τζέι Μπρέι (συν τον ΝτεΜάρκους Νέλσον, λόγω του τραυματισμού του πρώτου) και ο Γκρεγκ Μονρό, με τον Ματιάς Λεσόρ να προστίθεται για να βοηθήσει με τα αθλητικά προσόντα του. Ψαγμένη κίνηση η απόκτηση του Τζος Χουέστις, ενώ η επιστροφή του Πολ Τσίπσερ προσφέρει στον διεθνή φόργουορντ τη δυνατότητα να ξαναφτιάξει το όνομά του, μετά από μια τριετία στο ΝΒΑ. Τέλος, ο Ντιέγκο Φλακαντόρι θα έχει βοηθητικό ρόλο στο ροτέισον, δεδομένου ότι δεν έχει δοκιμαστεί στο υψηλότερο επίπεδο.

Το αστέρι: Η απόκτηση του Γκρεγκ Μονρό έκανε μεγάλο “θόρυβο” το καλοκαίρι, αποτέλεσε μια από τις σπουδαιότερε κινήσεις της offseason. Αυτό συνεπάγεται πως ο 29χρονος σέντερ θα είναι το πρόσωπο της Μπάγερν Μονάχου φέτος, ο παίκτης γύρω από τον οποίο θα περιστρέφονται όλα. Η ποιότητά του είναι αδιαμφισβήτητη, αυτό που μένει να φανεί είναι αν θα ταιριάξει στο ευρωπαϊκό στυλ και αν θα μπορέσει να εναρμονιστεί με τις πιο σκληρές άμυνες και την τροφοδότηση με πολλές πληροφορίες για κάθε αντίπαλο.

Ο προπονητής: Ντέγιαν Ράντονιτς (49): Η απόφαση της διοίκησης να αντικαταστήσει κακήν κακώς τον Σάσα Τζόρτζεβιτς πριν από ενάμιση χρόνο, είχε σχολιαστεί ποικιλοτρόπως. Η παρουσία του Ντέγιαν Ράντονιτς στο τιμόνι της γερμανικής ομάδας είναι όμως απόλυτα επιτυχημένη, δεδομένου ότι αυτή μετράει δύο σερί τίτλους στην Bundesliga, ενώ πέρσι έχασε στο φινάλε την πρόκριση στα playoffs της EuroLeague.

Το γήπεδο: Το Audi Dome των 7.200 θέσεων δεν είναι η πιο εύκολη έδρα που θα συναντήσει κάποιος, με το γερμανικό κοινό πάντως να δημιουργεί ωραία και… ρυθμική ατμόσφαιρα.

ΦΕΝΕΡΜΠΑΧΤΣΕ

Δύο χρόνια μακριά από την κορυφή μετράει πλέον η Φενέρμπαχτσε, που δεν αντέχει να τριτώσει το κακό. Οι απαιτήσεις είναι στα ύψη, το “πρέπει” συνοδεύει κάθε χρονιά τον Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς και τους παίκτες του, που είναι μαθημένοι στην πίεση. Με την ελπίδα βέβαια φέτος πως η τύχη θα είναι με το μέρος τους, δεδομένου ότι το περσινό “τρένο” εκτροχιάστηκε όταν χτύπησαν οι τραυματισμοί -ο ένας μετά τον άλλον. Ήδη, η σεζόν ξεκίνησε με τον Γιαν Βέσελι στα “πιτς” μέχρι νεωτέρας, ενώ κι ο Τζοφρί Λοβέρν λαβώθηκε λίγο πριν αρχίσουν οι επίσημες υποχρεώσεις. Εξ ου κι η προσθήκη -με τριμηνιαίο συμβόλαιο- του Βλάντιμιρ Στίματς. Παρεμπιπτόντως, η προσθήκη του Ντέρικ Γουίλιαμς ανεβάζει αισθητά την αθλητικότητα της τουρκικής ομάδας, ενώ αυτή του Νάντο Ντε Κολό προσθέτει ακόμη έναν σημαντικό επιθετικό πώλο, δίπλα στους παλιούς.

Depth Chart:

PG: Κώστας Σλούκας (29, 1μ90), Λέο Βέστερμαν (27, 1μ98), Μπόμπι Ντίξον (36, 1μ78).

SG: Νάντο Ντε Κολό (32, 1μ96),  Μελίχ Μαχμούτογλου (19, 1μ91), Ταρίκ Μπιμπέροβιτς (18, 2μ01).

SF: Νίκολα Κάλινιτς (28, 2μ02), Λουίτζι Ντατόμε (32, 2μ03), Εργκί Τιρπάντσι (19, 2μ00), Εγκεχάν Αρνά (22, 2μ03).

PF: Ντέρικ Γουίλιαμς (28, 2μ03), Μπερκάι Καντάν (26, 2μ05).

C: Γιαν Βέσελι (29, 2μ13), Αχμέτ Ντουβερίογλου (26, 2μ09), Τζοφρί Λοβέρν (28, 2μ11), Βλάντιμιρ Στίματς (32, 2μ10).

AP Photo/Alvaro Barrientos

Τι έκανε το καλοκαίρι: Ο Μάρκο Γκούντουριτς και ο Νικολό Μέλι δεν μπορούσαν να αντισταθούν στις Σειρήνες από το ΝΒΑ, ενώ ο Σινάν Γκιουλέρ με τον Έρικ Γκριν αποχώρησαν γιατί δεν “χωρούσαν” σε αυτό που είχε στο μυαλό του ο Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς. Η απόκτηση του Νάντο Ντε Κολό έκανε τη διαφορά, δεδομένου ότι πρόκειται για αναβάθμιση στο “2” σε σχέση με τον προκάτοχό του, ενώ η παρουσία του Λέο Βέστερμαν πίσω από τον Κώστα Σλούκα προσθέτει βάθος και εμπειρία από το υψηλότερο επίπεδο. Ο Ντέρικ Γουίλιαμς θα κληθεί να “μπει στα παπούτσια” του Νικολό Μέλι, έχοντας αποδείξει πέρσι ότι μπορεί να κάνει τη διαφορά. Όσο για τον Βλάντιμιρ Στίματς, αποκτήθηκε με τρίμηνο συμβόλαιο έως ότου επιστρέψουν απόλυ

Το αστέρι: Ο Κώστας Σλούκας και ο Γιαν Βέσελι αποτελούν εδώ και τέσσερα χρόνια τη ραχοκοκκαλιά της τουρκικής ομάδας, αυτός όμως που καλείται να την οδηγήσει μέχρι το τέλος του δρόμου είναι ο Νάντο Ντε Κολό. Μία από τις σπουδαιότερες μεταγραφές του καλοκαιριού, ο 32χρονος γκαρντ έχει το ταλέντο, την εμπειρία και τις… αντοχές να πάρει την μπάλα όταν αυτή “καίει” για να τη βάλει στο καλάθι.

Ο προπονητής: Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς (59). Ο “Μίδας” της EuroLeague είδε για ένα ακόμη καλοκαίρι δύο βασικά στελέχη του (Νικολό Μέλι – Μάρκο Γκούντουριτς) να αποχωρούν με προορισμό το ΝΒΑ, φρόντισε όμως να κάνει τις απαραίτητες κινήσεις στην offseason για να διατηρήσει αναλλοίωτη την ποιότητα. Η Φενέρμπαχτσε θέλει το δεύτερο ευρωπαϊκό της, κάτι που μοιάζει εφικτό με βάση το έμψυχο δυναμικό της εντός παρκέ και… πάγκου.

Το γήπεδο: Η Ulker Sports Arena της Κωνσταντινούπολης είναι από τις πιο… θορυβώδεις έδρας της διοργάνωσης. Δεν είναι μόνο η μεγάλη χωρητικότητα (13.800 θέσεις), αλλά και το πάθος των οπαδών της Φενέρμπαχτσε.

ΧΙΜΚΙ

Στην σκιά της ΤΣΣΚΑ Μόσχας έχει συνηθίσει να ζει η Χίμκι, που όμως φέτος θέλει να επαναλάβει το προ διετίας κατόρθωμά της: να φτάσει στην post season. Ο Ρίμας Κουρτινάιτις προσέθεσε δίπλα στον Αλεξέι Σβεντ έναν “άσο” που δεν έχει απαιτήσεις για σκοράρισμα (βλ. Στέφαν Γιόβιτς) προκειμένου να μην προκύψουν… γκρίνιες. Από την άλλη, γέμισε την ομάδα με εξαιρετικούς περιφερειακούς που σουτάρουν καλά (με σκοπό να έχει περισσότερους χώρους) και ψηλούς που αντέχουν το ξύλο και μπορούν να αποτελέσουν ασπίδα για εκείνον στο πίσω μέρος του παρκέ. Παρεμπιπτόντως, στη Ρωσία θεωρούν τη συνύπαρξη του Αλεξέι Σβεντ με τον Σεργκέι Καράσεφ και τον Τιμοφέι Μοζγκόφ ως την “Big 3” της χώρας. Κι έτσι είναι, αν σκεφτεί κανείς πως πρόκειται για τους τρεις καλύτερους παίκτες της χώρας -το καρέ κλείνει με τον Νικίτα Κουρμπάνοφ της ΤΣΣΚΑ Μόσχας.

Depth Chart:

PG: Στέφαν Γιόβιτς (29, 1μ98), Βιάτσεσλαβ Ζάιτσεφ (30, 1μ90), Ιγκόρ Βιάλτσεφ (34, 1μ93),

SG: Αλεξέι Σβεντ (31, 1μ98), Κρις Κράμερ (31, 1μ91), Νταϊρίς Μπερτάνς (30, 1μ92).

SF: Γιάνις Τίμα (27, 2μ01), Σεργκέι Καράσεφ (26, 2μ01).

PF: Γιόνας Γερέμπκο (32, 2μ08), Άντονι Γκιλ (27, 2μ04), Τζέρει Έβανς (32, 2μ06), Σεργκέι Μόνια (36, 2μ02), Εβγκένι Βάλιεφ (29, 2μ05).

C: Τιμοφέι Μοζγκόφ (33, 2μ16), Ντέβιν Μπούκερ (28, 2μ05), Αντρέι Ντεσιάτινοφ (25, 2μ20).

Τι έκανε το καλοκαίρι: Η offseason εξελίχθηκε πολύ καλά για τη Χίμκι, που προσέθεσε δύο παίκτες με πολυετή εμπειρία από το ΝΒΑ (Τιμοφέι Μοζγκόφ, Γιόνας Γερέμπκο), κι έναν ακόμη που είχε σύντομο πέρασμα πέρσι (Νταϊρίς Μπερτάνς). Από εκεί και πέρα, η απόκτηση του Σεργκέι Καράσεφ αρκούσε για να ανεβάσει κι άλλο την ποιότητα της περιφερειακής γραμμής, με εκείνη του Κρις Κράμερ να συνεπάγεται πληρότητα και ποικιλλία σε επίπεδο εκτέλεσης. Ο Τζέρεμι Έβανς θα κληθεί να μπει στα παπούτσια του Τζόρνταν Μίκι σε ό,τι έχει να κάνει με την προσφορά πάνω από τη στεφάνη, ενώ η συνύπαρξη του Στέφαν Γιόβιτς με τον Κρις Κράμερ στη θέση του πόιντ γκαρντ έχει μεγάλο ενδιαφέρον. Στα χαρτιά, η Χίμκι ήταν από τις ομάδες που έκαναν την καλύτερη δουλειά στο κομμάτι της στελέχωσης στην offseason.

Το αστέρι: Δεν τίθεται θέμα πως ο Αλεξέι Σβεντ είναι το “Α” και το “Ω” αυτής της ομάδας. Μετά από μια δύσκολη σεζόν, που περιελάμβανε ένα σοβαρό τραυματισμό, το “βαρύ πυροβολικό” της Χίμκι επιστρέφει δριμύτερο. Από αυτόν αρχίζουν και τελειώνουν όλα για το σύνολο του Ρίμας Κουρτινάιτις, ο οποίος πρέπει να κάνει ό,τι μπορεί για να έχει χαρούμενο τον ηγέτη του. Η τρέλα που κουβαλάει ο Αλεξέι Σβεντ δεν παίρνει εκπτώσεις, κάτι που βέβαια γνωρίζουν πολύ καλά στη Mytishchi Arena. Θα ζήσουν και θα πεθάνουν από τον αυθορμητισμό του εντός παρκέ.

Ο προπονητής: Ρίμας Κουρτινάιτις (59). Η δεύτερη θητεία του ξεκίνησε κάπως αιφνιδιαστικά στις 21 Ιανουαρίου 2019, με την αντικατάσταση του Γιώργου Μπαρτζώκα. Κι αν πέρσι υπήρχε η δικαιολογία ότι δεν μπορούσε να αλλάξει πολλά σε ό,τι έχει να κάνει με το έμψυχο δυναμικό και τις δυνατότητες του ρόστερ, φέτος κουβαλάει την ευθύνη κάθε επιλογής που έγινε. Με το υλικό που θα διαχειριστεί, η απουσία από την οκτάδα της post season θα ισοδυναμεί με αποτυχία.

Το γήπεδο: Η Mytishchi Arena των 7.280 θέσεων είναι μια δύσκολη έδρα για κάθε ομάδα που ταξιδεύει στη ρωσική πρωτεύουσα. Αυτό βέβαια προκύπτει περισσότερο από την ποιότητα της Χίμκι και λιγότερο από το φίλαθλο κοινό που βρίσκεται στο γήπεδο. Δεν υπάρχει… οπαδικό κίνημα, ούτε ένθερμοι υποστηρικτές.

ΜΠΑΣΚΟΝΙΑ

Μετά την περσινή αδυναμία πρόκρισης στο Final Four που διοργανώθηκε στην έδρα της, η Μπασκόνια μπήκε σε νέα εποχή. Κι ας έχει τον ίδιο προπονητή. Το δίδυμο των Γιοχάνες Βόιτμαν – Βενσάν Πουαριέ, που αποτέλεσε σημείο αναφοράς για την ισπανική ομάδα την τελευταία διετία, έσπασε. Ο πρώτος μετακόμισε στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας (μαζί με τον Νταρούν Χίλιαρντ), ο δεύτερος αποφάσισε να δοκιμάσει τις δυνάμεις του στο ΝΒΑ. Είναι εμφανές πως τουλάχιστον σε ό,τι αφορά στη front line, η Μπασκόνια είναι ένα επίπεδο κάτω σε σχέση με πέρσι. Ούτε ο Ακίλε Πολονάρα, ούτε ο Έρικ Μάικλ, ούτε ο Γιουσουφά Φολ μπορούν να εγγυηθούν ότι θα ξεχωρίσουν. Κάτι που ευελπιστεί να κάνει ο Πιέρια Χένρι στην περιφέρεια, ειδικά μετά τον πολύ σοβαρό τραυματισμό του Τζέισον Γκρέιντζερ (ρήξη αχιλλείου), που ήδη σκέφτεται το 2020-’21.

Depth Chart:

PG: Λούκα Βιλντόζα (24, 1μ91), Πιέρια Χένρι (26, 1μ93), Τζέισον Γκρέιντζερ (30, 1μ89),

SG: Νικ Στάουσκας (26, 1μ98), Μιγκέλ Γκονθάλεθ (20, 2μ01), Ματ Τζάνινγκ (31, 1μ93),

SF: Πατρίτσιο Γκαρίνο (26, 2μ01), Σαβόν Σιλντς (25, 2μ01),

PF: Τόρνικε Σενγκέλια (28, 2μ06), Ακίλε Πολονάρα (28, 2μ02).

C: Ιλιμάνε Ντιόπ (24, 2μ11), Έρικ Μάικλ (31, 2μ10), Γιουσουφά Φολ (24, 2μ21), Αϊντίν Πενάβα (22, 2μ06).

Τι έκανε το καλοκαίρι: Ο Νταρούν Χίλιαρντ και ο Γιοχάνες Βόιτμαν κατέληξαν στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας με μεγαλύτερο μισθό και περισσότερες πιθανότητες να κατακτήσουν το ιερό δισκοπότηρο του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Ο Βενσάν Πουαριέ δεν μπορούσε να πει “όχι” στην πρόταση των Μπόστον Σέλτικς, ενώ ο Μαρσελίνιο Χουέρτας αποχώρησε, αφού ήταν ξεκάθαρο πως δεν μπορούσε να αντεπεξέλθει πλέον σε αυτό το επίπεδο. Αντί αυτών, προστέθηκαν στο ρόστερ ο Πιέρια Χένρι με τον Νικ Στάουσκας (για να διατηρηθεί η ποιότητα στην περιφέρεια), όπως επίσης ο Ακίλε Πολονάρα με τον Μάικλ Έρικ στην γραμμή των ψηλών. Σε αυτή επιστρέφει μετά τον δανεισμό του, ο Γιουσουφά Φολ, που στη Βιτόρια ευελπιστούν να μετατραπεί σε… άσο στο μανίκι.

Το αστέρι: Κάποια πράγματα δεν αλλάζουν. Ο Τόρνικε Σενγκέλια είναι το αφεντικό σε παρκέ και αποδυτήρια. Γύρω από αυτόν δομείται το παιχνίδι της Μπασκόνια, από τη δική του παρουσία εξαρτώνται κάθε χρόνο οι πιθανότητες πρόκρισης στο Final Four. Παραμένει ο κορυφαίος πάουερ φόργουορντ της EuroLeague, με παιχνίδι μέσα κι έξω από τη ρακέτα. Ψάχνει την κατάλληλη υποστήριξη από τους “κοντούς” για να βάλει την ισπανική ομάδα στην οκτάδα.

Ο προπονητής: Βέλιμιρ Περάσοβιτς (54). Έφυγε μετά το Final Four του Βερολίνου για το μεγαλύτερο πορτοφόλι της Αναντολού Εφές, δίχως όμως να δικαιωθεί. Στην τουρκική ομάδα έμεινε για ενάμιση χρόνο, με τον Ολυμπιακό να βάζει “στοπ” στις ελπίδες να οδηγήσει τους μπλε στο Final Four. Ακολούθησαν μερικοί μήνες στην αναμονή, έως ότου ο Χοσεάν Κερεχέτα τον καλέσει για να αντικαταστήσει τον Πέδρο Μαρτίνεθ. Η τρίτη θητεία του (η αρχή έγινε το 2005-’07) είναι πολύ δύσκολη, με τις κακές γλώσσες να τον φέρνουν ως… πρώτο επιλαχόντα προς αντικατάσταση, ειδικά μετά την παταγώδη αποτυχία στα playoffs της Liga Endesa πέρσι (σ.σ.: αποκλεισμός στα προημιτελικά).

Το γήπεδο: Η Fernando Buesa Arena είναι από τις πιο χαρακτηριστικές έδρες της διοργάνωσης. Με 15.716 θέσεις φιλοξένησε το Final Four της προηγούμενης σεζόν, έχει (σχεδόν) πάντα… θόρυβο και αποτελεί μια δικλείδα ασφαλείας για την Μπασκόνια, αφού ακόμη και στις κακές βραδιές της, ο κόσμος μπορεί να την κρατήσει όρθια και να την σπρώξει στη νίκ.

ΒΙΛΕΡΜΠΑΝ

Η Βιλερμπάν επιστρέφει στην EuroLeague χάρη στη wild card που της δόθηκε, με τη λογική να ανοίξει εκ νέου η αγορά της Γαλλίας για τη διοργάνωση. Στη Λιόν αντιλαμβάνονται βέβαια πως δεν είναι ακόμη σε θέση να διεκδικούν την πρόκριση στα playoffs, αφού η διαφορά εμπειρίας και ποιότητας σε σχέση με τους “παλιούς” της EuroLeague είναι μεγάλη. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως η ομάδα του Ζβέζνταν Μίτροβιτς θα συμβιβαστεί με ένα… δευτερεύοντα ρόλο στη regular season. Το κάθε άλλο, θα ψάξει να κάνει όσο το δυνατόν περισσότερες ζημιές, να μαζέψει εμπειρίες και να αποδείξει πως η EuroLeague καλά έκανε κι έδωσε τη… γαλλική θέση στην ομάδα που διοικείται από τον Τόνι Πάρκερ.

Depth Chart:

PG: Τσαρλς Καουντί (33, 1μ96), Αντουάν Ντιό (30, 1μ93), Τεό Μαλεντόν (18, 1μ92).

SG: Έντουιν Τζάκσον (30, 1μ90), Τέιλορ Τζόρνταν (30, 1μ85), Ρίχαρντς Λόαζ (23, 1μ87), Ματέ Στραζέλ (17, 1μ82).

SF: Σαρλ Γκαγιού (24, 2μ02), Ντέιβιντ Λάιτι (31, 1μ95).

PF: Λιβιό Ζαν Σαρλ (26, 2μ05), Αντρέιαν Πέιν (28, 2μ08).

C: Τόνι Γιεκίρι (25, 2μ12), Αμίν Νουά (22, 2μ02), Ισμαέλ Μπακό (24, 2μ08).

Τι έκανε το καλοκαίρι: Με φόντο την αθλητικότητα δομήθηκε το ρόστερ της γαλλικής ομάδας στην offseason, με τον Ζβέζνταν Μίτροβιτς να αποχαιρετά τον ΝτεΜάρκους Νέλσον, τον Έι Τζέι Σλότερ, τον Μάντας Καλνιέτις, τον Μίρο Μπιλάν και τον Αλφά Καμπά, με σκοπό να προσθέσει στο έμψυχο δυναμικό πιο αθλητικούς παίκτες. Γι αυτό κιόλας ο Τόνι Γιεκίρι και ο Ισμαέλ Μπακό ήταν από τις πρώτες μεταγραφές που έκανε, την ώρα που ο Έντουιν Τζάκσον με τον Αντουάν Ντιό συνδυάζουν το επιθετικό ταλέντο με την ισχυροποίηση του γαλλικού κορμού. Ο Ρίχαρντ Λόμαζ και ο Τζόρνταν Τέιλορ αποκτήθηκαν για να προσθέσουν βάθος.

Το αστέρι: Ο Έντουιν Τζάκσον επέστρεψε στη Γαλλία, με σκοπό να αποτελέσει σημείο αναφοράς για τη Βιλερμπάν. Ένας γυρολόγος των παρκέ της EuroLeague τα τελευταία χρόνια, που δεν έχει δικαιώσει τις προσδοκίες που τον συνόδευαν όταν έκανε τα πρώτα του βήματα στο υψηλότερο επίπεδο. Δεν παύει όμως να είναι ένας εξαιρετικός σκόρερ, που -στις καλές βραδιές του- μπορεί να σημειώσει 20+ πόντους. Από κοντά κι ο Αντουάν Ντιό, που ψάχνει την αναγέννησή του μετά από μια πολύ δύσκολη -λόγω τραυματισμών- διετία στη Βαλένθια.

Ο προπονητής: Ζβέζνταν Μίτροβιτς (49). Για πρώτη φορά την καριέρα του, θα δοκιμαστεί στην EuroLeague. Ένας προπονητής που τα τελευταία τέσσερα χρόνια έχει στεριώσει στη Γαλλία, αρχικά με τη Μονακό και πλέον με τη Βιλερμπάν, την οποία επανέφερε στον δρόμο τον τίτλο στην LNB μετά από τρία χρόνια απουσίας. Με τον τίτλο του προπονητή της χρονιάς να τον συνοδεύει για το 2017 και το 2018, ο Ζβέζνταν Μίτροβιτς έχει τη μεγάλη ευκαιρία να κάνει αισθητή την παρουσία του στο υψηλότερο επίπεδο.

Το γήπεδο: Το Astroballe των 5.556 θέσεων είναι από τα πιο… ρομαντικά γήπεδα της διοργάνωσης, δεδομένου ότι ξυπνά μνήμες του παρελθόντος και της παλιάς μορφής της EuroLeague. Το γαλλικό κοινό είναι θερμό, αγαπάει το άθλημα και περιμένει πώς και πώς να ζήσει πάλι τις μεγάλες βραδιές της Βιλερμπάν στην κορυφαία ευρωπαϊκή διασυλλογική διοργάνωση.

ΜΑΚΑΜΠΙ ΤΕΛ ΑΒΙΒ

Πέρσι, λίγο έλειψε ο Γιάννης Σφαιρόπουλος να κάνει την ολική ανατροπή δεδομένων και να βάλει τη Μακάμπι Τελ Αβίβ στα playoffs. Η πρόκριση χάθηκε στα σημεία. Φέτος, το “χτίσιμο” έγινε κατόπιν απόλυτης κατεύθυνσης και επιλογής του έμπειρου τεχνικού, ο οποίος έχει στα χέρια του ένα γεμάτο ρόστερ και τα δύο μεγαλύτερα ταλέντα της χώρας (Ντένι Αβντίγια και Γιοβέλ Ζούσμαν). Η Menora Mivtachim Arena έχει κάθε λόγο να… μυρίζει την επιστροφή στην post season και, ως εκ τούτου, στην κανονικότητα. Η “ομάδα του λαού” δεν έχει μάθει να είναι στην απ’ έξω των μεγάλων αγώνων.

Depth Chart

PG: Σκότι Γουίλμπεκιν (26, 1μ88), Νέιτ Γουόλτερς (28, 1μ93), Τζον Ντιμπαρτολομέο (28, 1μ83).

SG: Τάιλερ Ντόρσεϊ (23, 1μ96), Ελάιζα Μπράιαντ (24, 1μ96), Σάντι Κοέν (24, 1μ98).

SF: Ντένι Αβντίγια (18, 2μ05), Γιοβέλ Ζούσμαν (21, 2μ00).

PF: Όμρι Κάσπι (31, 2μ05), Κουίνσι Έισι (29, 2μ01), Τζέικ Κοέν (29, 2μ10).

C: Οθέλο Χάντερ (33, 2μ03), Ταρίκ Μπλακ (28, 2μ06).

Τι έκανε το καλοκαίρι:Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος αποχαιρέτησε παίκτες, που δεν του ήταν απαραίτητοι. Ο Τζόνι Ο’Μπράιαντ είχε καλή παρουσία πέρσι, πλην όμως αυτοί που ήρθαν στη θέση του έχουν καλύτερο βιογραφικό. Ο Όμρι Κάσπι επέστρεψε στα πάτρια εδάφη για να αποτελέσει το πρόσωπο και τον ηγέτη της Μακάμπι Τελ Αβίβ, έχοντας μαζί στο “4” τον Κουίνσι Έισι, που φημίζεται για την σκληράδα του. Στη θέση του σέντερ, προστέθηκε ο Οθέλο Χάντερ για να πλαισιώσει τον Ταρίκ Μπλακ, αντί του Άλεξ Τάιους που ολοκλήρωσε τη δεύτερη θητεία του στην ισραηλινή ομάδα. Όσο για την περιφέρεια; Ο Νέιτ Γουόλτερς αποκτήθηκε πολύ νωρίς, για να έχει τον ρόλο του πιο… κοντρολαρισμένου πόιντ γκαρντ της ομάδας, ενώ η εικόνα στο 2/3 άλλαξε ριζικά με Τάιλερ Ντόρσεϊ, Ελάιζα Μπράιαντ και Σάντι Κοέν -αντί των Μάικλ Ρολ και Ντε Άντρε Κέιν. Παρεμπιπτόντως, ο Τζέρεμι Πάργκο πιθανότατα δεν θα λείψει σε κανέναν.

Το αστέρι: Μετά από δέκα χρόνια στο ΝΒΑ, διάστημα που τον μετέτρεψε σε έναν εκ των κορυφαίων στην ιστορία του Ισραήλ, ο Όμρι Κάσπι πήρε τη μεγάλη απόφαση της επιστροφής στη Μακάμπι Τελ Αβίβ. Η απόκτησή του από την “ομάδα του λαού” έφερε τεράστιο ενθουσιασμό, ταυτόχρονα όμως αύξησε σημαντικά τις απαιτήσεις από τον κόσμο. Η ποιότητά του αδιαμφισβήτη, όπως κι ο σεβασμός που εμπνέει. Η τελευταία τριετία το ΝΒΑ μπορεί να μην ήταν γεμάτη, στα 31 του όμως, ο Όμρι Κάσπι συγκαταλάγεται μεταξύ των αστέρων της EuroLeague.

Ο προπονητής: Γιάννης Σφαιρόπουλος (52). Έχει καθιερωθεί τα τελευταία πέντε χρόνια ως ένας από τους καλύτερους προπονητές της EuroLeague, το έργο που παρουσίασε πέρσι ήταν εξαιρετικό, τώρα όμως ήρθε η ώρα της πρόκρισης στα playoffs. Αυτό ψάχνει η Μακάμπι Τελ Αβίβ για να επιστρέψει στην… κανονικότητα της προηγούμενης δεκαετίας.

Το γήπεδο: Η Menora Mivtachim Arena (οι παλαιότεροι τη γνωρίζουν ως “Γιαντ Ελιάου” ή “Nokia Arena”) των 11.060 θέσεων έχασε πολύ από παλμό της εδώ και τρία χρόνια. Σε αυτό βέβαια μεγάλο ρόλο έπαιξαν οι συνεχόμενες επιτυχίες. Σταδιακά πέρσι, ο ρυθμός και η ένταση άρχισαν να επανεμφανίζονται στην έδρα της Μακάμπι Τελ Αβίβ, με τη φετινή σεζόν να είναι ένα μεγάλο στοίχημα, προκειμένου η Menora Mivtachim Arena να ξαναγίνει… απροσπέλαστη.

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ

Με την EuroLeague να αποτελεί τη μοναδική υποχρέωση των ερυθρολεύκων για φέτος, είναι σαφές πως το… πείραμα έχει τεράστιο ενδιαφέρον. Εφόσον όλα κυλήσουν καλά για τον Ολυμπιακό, δεν αποκλείεται κι άλλοι σύλλογοι να μπουν στη διαδικασία να έχουν άλλο ρόστερ για τις εντός συνόρων υποχρεώσεις, κι άλλο για τις εκτός αυτών. Στον Πειραιά γνωρίζουν βέβαια πως ό,τι κι αν γίνει φέτος, είναι αρκετά πιθανό κι επόμενη σεζόν να τους βρει σε παρόμοια κατάσταση (λόγω και του -6 που κουβαλάει η αναπτυξιακή ομάδα στη δεύτερη κατηγορία). Ο Βασίλης Σπανούλης, ο Γιώργος Πρίντεζης και ο Κώστας Παπανικολάου ενσαρκώνουν την παλιά φρουρά (ό,τι έχει απομείνει από αυτή) και μαζί με τους ξένους θα κληθούν να επαναφέρουν τον Ολυμπιακό στα playoffs. Στα χαρτιά αυτό μοιάζει δύσκολο, στην πράξη…

Depth Chart

PG: Γουέιντ Μπόλντγουιν (23, 1μ93), Αντώνης Κόνιαρης (22, 1μ96), Γουίλ Τσέρι (28, 1μ85).

SG: Βασίλης Σπανούλης (37, 1μ93), Κέβιν Πάντερ (26, 1μ93).

SF: Μπράντον Πολ (28, 1μ93), Παπανικολάου Κώστας (29, 2μ04), Μιντάουγκας Κουζμίνσκας (30, 2μ05), Αλεξέι Ποκουσέφσκι (18, 2μ11).

PF: Γιώργος Πρίντεζης (34, 2μ05), Σάσα Βεζένκοφ (24, 2μ06).

C: Νίκολα Μιλουτίνοβ (25, 2μ13), Όγκουστιν Ρούμπιτ (30, 2μ03), Ίθαν Χαπ (23, 2μ08).

Τι έκανε το καλοκαίρι: Η ιδιομορφία της φετινής σεζόν, με τη συμμετοχή μόνο στην EuroLeague, επέτρεψε στον Ντέιβιντ Μπλατ να δημιουργήσει το ρόστερ δίχως αριθμητικούς περιορισμούς για τους ξένους. Οι ερυθρόλευκοι αποχαιρέτησαν τον Βαγγέλη Μάντζαρη, τον Δημήτρη Αγραβάνη και τον Γιώργο Μπόγρη και επένδυσαν πολύ σε αλλοδαπούς αθλητές, με τον Αντώνη Κόνιαρη να αποτελεί τον μοναδικό γηγενή που προστέθηκε στο έμψυχο δυναμικό και θα έχει χρόνο συμμετοχής. Από την άλλη, ο Γιάνις Στρέλνιεκς δεν θέλησε να μπει στη διαδικασία να συζητήσει την παραμονή του, ενώ η απόφαση της Χίμκι να επενδύσει στον Γιάνις Τίμα έβγαλε τους Πειραιώτες από τη δύσκολη θέση να διαπραγματευτούν με την πλευρά του δυναμικού φόργουορντ για να “σπάσει” το συμβόλαιό του. Ο Ζακ ΛεΝτέι δεν κατάφερε να πείσει τον Ντέιβιντ Μπλατ και έμεινε ελεύθερος, ενώ ο Νάιτζελ Γουίλιαμς – Γκος κέρδισε ένα συμβόλαιο στη Γιούτα. Στη θέση τους ήρθαν ο Μιντάουγκας Κουζμίνσκας, ο Όγκουστιν Ρούμπιτ και ο Μπράντον Πολ που έχουν… μυρωδιά από τη διοργάνωση, αλλά κι οι Γουέιντ Μπόλντγουιν – Κέβιν Πάντερ που θα περπατήσουν για πρώτη φορά στα μονοπάτια της.

Το αστέρι: Ο Βασίλης Σπανούλης συνεχίζει στο ΣΕΦ για δέκατη σεζόν, παραμένοντας ο πρωταγωνιστής της ομάδας του. Κι ας μην έχει πλέον την σπιρτάδα, την εκρηκτικότητα και την φρεσκάδα των περασμένων ετών. Τον χρόνο άλλωστε ουδείς κατάφερε να τον νικήσει. Ας όψονται το επιθετικό ταλέντο, το mentality που τον έχει μετατρέψει σε έναν από τους πιο ανταγωνιστικούς παίκτες στην ιστορία της EuroLeague και η… απέχθεια της ήττας. Ο “Kill Bill” δεν συμβιβάζεται!

Ο προπονητής: Ντέιβιντ Μπλατ (60). Η δεύτερη σεζόν στον Ολυμπιακό είναι πολύ πιο δύσκολη από την πρώτη. Κι αυτό έχει πολλές αναγνώσεις. Από τη μία ο υψηλότερος βαθμός ανταγωνιστικότητας της διοργάνωσης με τους προϋπολογισμούς να… ξεφεύγουν, από την άλλη το σοβαρό πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίζει. Κι όλα αυτά, μετά από ένα καλοκαίρι, που οι ερυθρόλευκοι άλλαξαν (πάρα) πολλά στο ρόστερ τους. Ο Ντέιβιντ Μπλατ είναι έτοιμος για μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις της καριέρας του.

Το γήπεδο: Το ΣΕΦ στα καλά του είναι απροσπέλαστο, κι αυτό θέλουν να ξαναδούν στον Ολυμπιακό. Οι αντικειμενικές δυσκολίες της φετινής χρονιάς είναι πολλές, οι άνθρωποι των ερυθρολεύκων προσδοκούν όμως να δουν τις 14.500 θέσεις του σταδίου να γεμίζουν συχνά. Αν το γήπεδο είναι γεμάτο (ή σχεδόν γεμάτο) φέτος, ο Ολυμπιακός θα είναι πολύ πιο επικίνδυνος.

ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ ΟΠΑΠ

Η παράδοση του… rebuild συνεχίστηκε στον Παναθηναϊκού ΟΠΑΠ, που μηδένισε το κοντέρ και κάνει μια νέα αρχή στην EuroLeague. Πάλι με τον Αργύρη Πεδουλάκη στον πάγκο του, με πολλά νέα πρόσωπα και παίκτες που έχουν κεντρίσει το ενδιαφέρον για το πώς θα ανταποκριθούν στη διοργάνωση και τις απαιτήσεις που συνεπάγεται η φανέλα του τριφυλλιού. Το hype που συνοδεύει τον Τζίμερ Φριντέτ είναι μεγάλο, ο 30χρονος γκαρντ καλείται όμως να το επιβεβαιώσει με την δράση του εντός παρκέ, την ίδια ώρα που ο Γουέσλι Τζόνσον ήταν “αθόρυβος” στα φιλικά, αλλά έχει τις περγαμηνές να εξελιχθεί σε σημαντικότατο παίκτη για το ροτέισον. Για πρώτη φορά μετά από αρκετά χρόνια, ο Νικ Καλάθης θα έχει… πίσω του έναν πόιντ γκαρντ (βλ. Ταϊρίς Ράις) με το απαιτούμενο ειδικό βάρος και την ποιότητα για να του δώσει ανάσες, ή -ακόμη και να- τον κρατήσει στον πάγκο, στις κακές βραδιές του. Σε θεωρητικό επίπεδο, αυτό που χτίζει ο Αργύρης Πεδουλάκης έχει τεράστιο ενδιαφέρον, φτάνει να αποδειχθεί στο παρκέ.

Depth Chart:

PG: Νικ Καλάθης (30, 1μ96), Ταϊρίς Ράις (32, 1μ85), Γιάννης Αθηναίου (31, 1μ94), Κωνσταντίνος Παπαδάκης (21, 1μ91).

SG: Τζίμερ Φριντέτ (30, 1μ87), Νίκος Παππάς (29, 1μ96), Ρίον Μπράουν (28, 1μ97).

SF: Ιωάννης Παπαπέτρου (25, 2μ05), Γουέσλι Τζόνσον (32, 2μ01).

PF: ΝτεΣον Τόμας (28, 2μ01), Ντίνος Μήτογλου (23, 2μ10), Μπεν Μπεντίλ (24, 2μ06).

C: Γιώργος Παπαγιάννης (22, 2μ17), Ίαν Βουγιούκας (34, 2μ11), Τζέικομπ Γουάιλι (25, 2μ02).

Τι έκανε το καλοκαίρι: Ακόμη ενα καλοκαίρι με πολλές και μεγάλες αλλαγές, τόσο σε πάγκο όσο και σε παρκέ. Ο Αργύρης Πεδουλάκης γέμισε το ρόστερ με παίκτες που σουτάρουν καλά απο μακριά, αποφασίζοντας να δώσει το δεύτερο μεγαλύτερο συμβόλαιο της ομάδας στον Τζίμερ Φριντέτ. Η προσθήκη των Ταϊρίς Ράις και Γουέσλι Τζόνσον ανεβάζει την ποιότητα σε σχέση με αυτούς που αντικατέστησαν (Λούκας Λεκαβίτσιους – Θανάσης Αντετοκούνμπο), ενώ ο Τζέικομπ Γουάιλι θα έχει το δυσκολότερο έργο από όλους τους νεοφερμένους, αφού πρέπει να “μπει στα παπούτσια” του Τζέιμς Γκιστ, που αποχώρησε μετά από εξίμισι χρόνια. Ο Ρίον Μπράουν και ο Μπεν Μπεντίλ θα έχουν συμπληρωματικό ρόλο, την ώρα που αποχώρησαν ο Κιθ Λάνγκφορντ, ο Σον Κιλπάτρικ και ο Ματ Λοτζέσκι, με το σκεπτικό να γίνει η ομάδα πιο νέα, πιο αθλητική και πιο σκληρή στην άμυνα.

Το αστέρι: Δεν τίθεται αμφιβολία πως ο Νικ Καλάθης θα κληθεί να κουβαλήσει τον Παναθηναϊκό ΟΠΑΠ για ακόμη μία σεζόν. Μόνο που πλέον, δίπλα του θα βρίσκοντι καλοί σουτέρ, όπερ και σημαίνει περισσότεροι δυνητικοί αποδέκτες των ασίστ του και μεγαλύτεροι χώροι για να δράσει. Παρεμπιπτόντως, θα έχει μεγαλύτερη εκτελεστική ευθύνη (ως αποτέλεσμα των παραπάνω). Ο 30χρονος πόιντ γκαρντ πηγαίνει από ρεκόρ σε ρεκόρ την τελευταία διετία σε ό,τι έχει να κάνει με τον αριθμό των τελικών πασών που μοιράζει, με τα +4 παιχνίδια της φετινής regular season να του δίνουν το δικαίωμα να πιστεύει πως μπορεί να συνεχίσει την παράδοση που ο ίδιος έχει “χτίσει”.

Ο προπονητής: Αργύρης Πεδουλάκης (55). Η τρίτη θητεία του έμπειρου προπονητή ευελπιστεί να είναι η… φαρμακερή σε ό,τι έχει να κάνει με την παρουσία του Παναθηναϊκού ΟΠΑΠ στο Final Four. Ο ίδιος έσπευσε βέβαια (ορθώς) να βάλει τα πράγματα στη θέση τους από την πρώτη κιόλας μέρα της προετοιμασίας, εξηγώντας πως με βάση τα οικονομικά δεδομένα που έχουν διαμορφωθεί στην Ευρώπη, ο βασικός στόχος του τριφυλλιού είναι η πρόκριση στην οκτάδα. Κι ύστερα, βλέπουμε…

Το γήπεδο: Το ΟΑΚΑ των 18.000 θεατών δεν χάνει την αίγλη του. Ο κόσμος των πρασίνων δίνει διαρκώς δυναμικό “παρών” στα εντός έδρας παιχνίδια του Παναθηναϊκού ΟΠΑΠ, και δη στα ντέρμπι. Η “πράσινη κόλαση” όπως την έχουν χαρακτηρίσει τα προηγούμενα χρόνια φίλοι και… εχθροί είναι ένα από τα “όπλα” του τριφυλλιού για ακόμη μία σεζόν. Το πρόβλημα εδώ και χρόνια άλλωστε είναι τι γίνεται μακριά από το ΟΑΚΑ, όχι σε αυτό.

ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ

Η βάση της Ρεάλ Μαδρίτης δεν αλλάζει, οι γηγενείς έχουν γίνει “ένα” με τους ξένους, που εδώ και τέσσερα χρόνια αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι των επιτυχιών. Παίκτες όπως ο Φακούντο Καμπάσο, ο Τζέισι Κάρολ, ο Φαμπιάν Κοζέρ και ο Τζέφρι Τέιλορ εισήλθαν στον μηχανισμό της ισπανικής ομάδας, εξελίχθηκαν αποδεχόμενοι τον ρόλο τους και βοήθησαν τη “Βασίλισσα” να κατακτήσει τον έναν τίτλο μετά τον άλλον -με πιο πρόσφατο παράδειγμα το Super Copa Endesa. Αυτό που περιμένει ο περισσότερος κόσμος βέβαια είναι να δει πόσα λεπτά θα πάρει στην EuroLeague ο Ουσμάν Γκαρούμπα, που εξιτάρει βάσει προοπτικής, ταλέντου και εκτοπίσματος. Παρεμπιπτόντως, ο Φελίπε Ρέγιες συνεχίζει το έργο του, κουβαλώντας τη σημαία της Ρεάλ Μαδρίτης, με την ελπίδα να κατακτήσει άλλη μια κούπα!

Depth Chart

PG: Φακούντο Καμπάσο (28, 1μ81), Νικολάς Λαπροβίτολα (29, 1μ90), Σέρχιο Γιουλ (32, 1μ90).

SG: Φαμπιάν Κοζέρ (32, 1μ96), Ρούντι Φερνάντεθ (34, 1μ96), Τζέισι Κάρολ (36, 1μ88).

SF: Τζέφρι Τέιλορ (30, 2μ01), Γκαμπριέλ Ντεκ (24, 1μ98), Μάριο Νάκιτς (18, 2μ02).

PF: Άντονι Ράντολφ (30, 2μ11), Φελίπε Ρέγιες (39, 2μ04), Τρει Τόμπκινς (29, 2μ08).

C: Γουόλτερ Ταβάρες (27, 2μ20), Τζόρνταν Μίκι (25, 2μ03), Ουσμάν Γκαρούμπα (17, 2μ01).

Τι έκανε το καλοκαίρι: Λίγες, αλλά πολύ προσεκτικές κινήσεις έγιναν φέτος, με τον Γκουστάβο Αγιόν να αποχαιρετάει μετά από πέντε χρόνια προκειμένου το “5” να ποτιστεί με έναν πολύ πιο αθλητικό, ευέλικτο -αλλά και- εξελίξιμο παίκτη. Ο Τζόρνταν Μίκι θα αποτελέσει το alter ego του Γουόλτερ Ταβάρες, που βέβαια εξακολουθεί να αποτελεί σημείο αναφοράς για την αμυντική λειτουργία της “Βασίλισσας”. Από εκεί και πέρα, ο Νικολάς Λαπροβίτολα θα συμπορευτεί με τον Φακούντο Καμπάσο στη θέση του πόιντ γκαρντ με σκοπό να δώσει ποιοτικά λεπτά από τον πάγκο για να ξεκουράζει τον συμπατριώτη του και να επιτρέψει στον Πάμπλο Λάσο να μονιμοποιήσει τον Σέρχιο Γιούλ στο “2”. Ο Σάντι Γιούστα αποχώρησε, αφού δεν δικαιολόγησε τις προσδοκίες, ενώ ο Κλέμεν Πρέπελιτς δόθηκε δανεικός στην Μπανταλόνα (ομάδα από την οποία αποκτήθηκε ο Νικολάς Λαπροβίτολα). Οι σπουδαιότερες ειδήσεις της offseason βέβαια ήταν οι ανανεώσεις: Φακούντο Καμπάσο και Γουόλτερ Ταβάρες υπέγραψαν νέα πενταετή συμβόλαια, ενώ ο Τζέφρι Τέιλορ ανανέωσε τους… δεσμούς του με την ισπανική ομάδα.

Το αστέρι: Ο Σέρχιο Γιούλ είναι εδώ και -πολλά- χρόνια το πρόσωπο της Ρεάλ Μαδρίτης, ο παίκτης που παίρνει πάντα την ευθύνη την κρίσιμη στιγμή. Όσο περνάει ο καιρός όμως, ο Φακούντο Καμπάσο κερδίζει όλο και περισσότερο χώρο δίπλα του, εξελίσσεται σε εξίσου σημαντικό παίκτη για τον Πάμπλο Λάσο. ΟΚ, ο βραχύσωμος πόιντ γκαρντ δεν έχει το “clutch mentality” του Νο23 της ομάδας του, είναι όμως αυτός που -μαζί με τον Νικ Καλάθη- δείχνει ικανός να “γράψει” το τριπλ νταμπλ κάθε εβδομάδα στην EuroLeague.

Ο προπονητής: Πάμπλο Λάσο (51). Ο πιο πετυχημένος προπονητής στη σύγχρονη ιστορία της Ρεάλ Μαδρίτης συνεχίζει το έργο του. Έχει καταφέρει από 2011 που ανέλαβε τις τύχες της “Βασίλισσας” να κατακτήσει δεκαοχτώ (18) τίτλους, συμπεριλαμβανομένων των δύο τροπαίων της EuroLeague σε Μαδρίτη (2015) και Βελιγράδι (2018). Η επιτυχία του βέβαια δεν έχει να κάνει μόνο με αυτό, αλλά και με το γεγονός πως εξελίσσει διαρκώς παίκτες, μετατρέποντας τη Ρεάλ Μαδρίτης σε πόλο έλξης για τα κορυφαία ταλέντα της ηπείρου. Ο Λούκα Ντόντσιτς αποτέλεσε το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα των προηγούμενων ετών, με τον Ουσμάν Γκαρούμπα να είναι ο βασικός υποψήφιος για τη διαδοχή του παιδιού – θαύματος από την Σλοβενία. Κι έρχονται κι άλλοι από πίσω…

Το γήπεδο: Το WiZink Center (ή Palacio de Deportes, για τους πιο παλιούς) αποτελεί σημείο συνάντησης για 13.000 φίλους της Ρεάλ Μαδρίτης κάθε εβδομάδα. Δεν έχει την ένταση της Fernando Buesa Arena, ούτε όμως την… παγωμάρα του Palau Blaugrana. Κλασική ισπανική έδρα, που προσφέρει ρυθμό στην ομάδα και βοηθάει ώστε το γήπεδο να κατηφορίσει σε πολλές περιπτώσεις.

ΒΑΛΕΝΘΙΑ

Μια -όχι και τόσο- παλιά γνώριμη της EuroLeague επιστρέφει στη διοργάνωση, γνωρίζοντας βέβαια ότι δύσκολα θα φτάσει στο σημείο να διεκδικεί την πρόκριση στην οκτάδα. Ο Χάουμε Πονσαρνάου δημιούργησε ένα αρκετά ανταγωνιστικό ρόστερ, που όμως δεν μπορεί να κοντράρει επί μακρώ σε μια τόσο απαιτητική σεζόν τις μεγάλες δυνάμεις. Η επιστροφή του Κίνο Κολόμ στην Ισπανία αποτελεί μια σημαντική είδηση για τους πορτοκαλί, που ευελπιστούν πως ο Βάνια Μαρίνκοβιτς θα μπει στα παπούτσια του Ματ Τόμας και θα εξελιχθεί στον επόμενο παίκτη που θα στείλουν στο ΝΒΑ.

Depth Chart

PG: Κίνο Κολόμ (31, 1μ88), Σαμ Βαν Ρόσομ (33, 1μ88), Γκιγέμ Βίβες (26, 1μ92).

SG: Βάνια Μαρίνκοβιτς (22, 1μ98), Τζόρνταν Λόιντ (26, 1μ93).

SF: Αλμπέρτο Αμπάλντε (24, 2μ02), Φερνάντο Σαν Εμετέριο (35, 1μ99), Τζόαν Σάστρε (28, 2μ01).

PF: Μορίς Ντουρ (27, 2μ06), Μπροκ Μότουμ (29, 2μ08), Λουί Λαμπεϊρί (27, 2μ09), Άαρον Ντόρνεκααμπ (34, 2μ01).

C: Μάικ Τόμπεϊ (25, 2μ13), Μπόγιαν Ντούμπλιεβιτς (28, 2μ05).

Τι έκανε το καλοκαίρι: Η φυγή του Ματ Τόμας (για το ΝΒΑ) αποτέλεσε τη μεγαλύτερη απώλεια για τη Βαλένθια, δεδομένου ότι ο Αντουάν Ντιό δεν προσέφερε τα αναμενόμενα λόγω τραυματισμών και ο Ράφα Μαρτίνεθ αποφάσισε να πάει ένα βήμα πιο… χαμηλά (στην Μπιλμπάο). Από την άλλη, η προσθήκη του Κίνο Κολόμ είναι σπουδαία κίνηση, ενώ η παρουσία των Μπροκ Μότουμ και Μορίς Ντουρ στο “4” συνεπάγεται ακόμη περισσότερες λύσεις στη front line. Παρεμπιπτόντως, η απόκτηση του Βάνια Μαρίνκοβιτς μπορεί να χαρακτηριστεί ως η “κλοπή” της off season, αφού πρόκειται για έναν σπουδαίο σουτέρ, που δείχνει ικανός να “απογειωθεί” σε Liga Endesa και EuroLeague.

Το αστέρι: Ο Μπόγιαν Ντούμπλιεβιτς είναι από τους παλαιότερους -χρονικά- παίκτες στα αποδυτήρια του “Pabellon Municipal Fuente San Luis”. Το βαρόμετρο για τη Βαλένθια όλα αυτά τα χρόνια, ο άνθρωπος που συνδυάζει την ποιότητα με την αφοσίωση, δεδομένου πως ουκ ολίγες φορές στο παρελθόν έχει απαρνηθεί τα (περισσότερα) χρήματα των ανταγωνιστών της ισπανικής ομάδας, για να συνεχίσει στο αγαπημένο του γήπεδο. Από την στιγμή που φέτος στο “1” υπάρχει ο Κίνο Κολόμ (εκ των κορυφαίων δημιουργών των ευρωπαϊκών παρκέ τα τελευταία χρόνια), τότε θα μπορεί κι ο ίδιος να είναι ακόμη πιο αποτελεσματικός.

Ο προπονητής: Χάουμε Πονσαρνάου (48). Για δύο χρόνια έζησε στην σκιά του Πέδρο Μαρτίνεθ και του Τσους Βιντορέτα, ως ο άμεσος συνεργάτης τους. Πέρσι το καλοκαίρι, η διοίκηση της Βαλένθια αποφάσισε να του δώσει τη δυνατότητα να εργαστεί ως head coach. Η δικαίωση καταγράφηκε από την κατάκτηση του EuroCup, που έφερε τους πορτοκαλί ξανά στην EuroLeague μετά από διάλειμμα ενός έτους.

Το γήπεδο: Το “Pabellon Municipal Fuente San Luis” των 9.000 θεατών αποτελεί το “σπίτι” της Βαλένθια από το 1987, έχοντας ανακαινιστεί το 2016. Σύντομα βέβαια η χωρητικότητα θα μεγαλώσει, αφού βάσει όσων έχουν γίνει γνωστά στην Ισπανία, η έδρα της Βαλένθια θα μεγαλώσει το 2022, με σκοπό να χωράει τα… όνειρα του ιδιοκτήτη της, Χουάν Ρόιγκ (από τους πλουσιότερους ανθρώπους στην Ισπανία).

ΖΑΛΓΚΙΡΙΣ

Το εργοστάσιο παραγωγής παικτών πρώτης γραμμής συνεχίζει τη δουλειά του. Ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους έχει καταφέρει να μετατρέψει τη Ζάλγκιρις σε μαγαζί – γωνία. Τα μεγαλύτερα πορτοφόλια της EuroLeague αγοράζουν από τη λιθουανική ομάδα, γνωρίζοντας πως τα… προϊόντα που παράγει έχουν το know how της πίεσης και βρίσκονται στο υψηλότερο επίπεδο από τακτικής άποψης. Το φετινό καλοκαίρι, παίκτες όπως ο Ζακ ΛεΝτέι, ο Νάιτζελ Χέις και ο Τζοκ Λαντέιλ επωμίστηκαν τον ρόλο του “next project” για τη Ζάλγκιρις. Οι πράσινοι δεν ξεκινούν ακριβώς από την pole position για μια θέση στην οκτάδα, ουδείς όμως μπορεί να τους διαγράψει. Η τεχνογνωσία, η σκληρή έδρα και η παρουσία του Σαρούνας Γιασικεβίτσιους αποτελούν το τρίπτυχο που εγγυάται ότι  η Ζάλγκιρις είναι μια από τις υποψήφιες ομάδες για πρόκριση στα playoffs.

Depth Chart

PG: Τόμας Γουόκαπ (27, 1μ93), Άλεξ Πέρεζ (26, 1μ91), Λούκας Λεκαβίτσιους (25, 1μ80).

SG: Αρτούρας Μιλάκνις (33, 1μ95),  Καρόλις Λουκοσιούνας (22, 1μ95), Ρόκας Γιοκουμπάιτις (18, 1μ93),

SF: Μάριους Γκριγκόνις (25, 1μ98), Εντγκάρας Ουλανόβας (27, 1μ99).

PF: Παούλιους Γιανκούνας (35, 2μ05), Ζακ ΛεΝτέι (25, 2μ02), Νάιτζελ Χέις (25, 2μ03).

C: Τζοκ Λαντέιλ (24, 2μ11), Έρικας Βένσκους (19, 2μ05), Μαρτίνας Γκέμπεν (25, 2μ08).

Τι έκανε το καλοκαίρι: Ο Αντάνας Καβαλιάουσκας αποφάσισε να ολοκληρώσει την καριέρα του, ο Μπράντον Ντέιβις (Μπαρτσελόνα), ο Άαρον Γουάιτ (Αρμάνι Μιλάνο), ο Νέιτ Γουόλτερς (Μακάμπι Τελ Αβίβ) και ο Λέο Βέστερμαν (Φενέρμπαχτσε) πήγαν στα… λεφτά, έχοντας παράλληλα τη δυνατότητα να διεκδικήσουν την πρόκριση στο Final Four. Μοιραία, το lifting ήταν σημαντικό για ακόμη ένα καλοκαίρι, με τη front line να αλλάζει σημαντικά εικόνα: Ζακ ΛεΝτέι, Νάιτζελ Χέις και Τζοκ Λαντέιλ είναι τα επόμενα εξαγώγιμα προϊόντα, αυτοί που παρουσιάζουν το μεγαλύτερο ενδιαφέρον μεταξύ όσων έφτασαν φέτος στη Zalgirio Arena. Προστέθηκαν επίσης ο Άλεξ Πέρεζ και ο Λούκας Λεκαβίτσιους, ο οποίος γύρισε στο “σπίτι” του μετά από μια κακή -ατομικά- διετία στον Παναθηναϊκό.

Το αστέρι: Ένας από τους τρεις νεοαποκτηθέντες ψηλούς θα πρέπει να κάνει τη διαφορά, ειδικά στο “5” όπου η απουσία του Μπράντον Ντέιβις θεωρείται το μεγαλύτερο “μείον” σε σχέση με πέρσι. Ουδείς βέβαια μπορεί να παραβλέψει τη σημασία του ισχυρού λιθουανικού κορμού, με τον Λούκας Λεκαβίτσιους να γνωρίζει πρόσωπα και πράγματα για να κάνει από νωρίς τη διαφορά.

Ο προπονητής: Σαρούνας Γιασικεβίτσιους (43). Ένας mastermind της EuroLeague, παρότι βρίσκεται στο προπονητικό προσκήνιο μερικά μόλις χρόνια. Ο “Σάρας” έχει επαναφέρει τη Ζάλγκιρις στη συζήτηση για τις κορυφαίες ομάδες της Ευρώπης, τη βοήθησε να μηδενίσει το κοντέρ των χρεών και τη μετέτρεψε σε μαγαζί – γωνία για ανερχόμενους παίκτες. Το μάτι του… κόβει όσο λίγων στην off season, γεγονός που τον έχει μετατρέψει σε έναν εκ των κορυφαίων (αν όχι τον κορυφαίο) recruiters της διοργάνωσης. Δεν έχει να αποδείξει τίποτα σε κανέναν, είναι στο Top 5 των προπονητών της EuroLeague απολύτως δικαιολογημένα.

Το γήπεδο: Η Zalgirio Arena των 15.415 θέσεων είναι το ομορφότερο γήπεδο της διοργάνωσης. Μαζί, έχει εξελιχθεί στο place to be για όλους τους λάτρεις του αθλήματος. Τα sold out που “έγραψε” πέρσι το γήπεδο της Ζάλγκιρις, το μετέτρεψαν σε μια πολύ σκληρή έδρα για κάθε αντίπαλο. Όποιος καταφέρνει να περάσει από το Κάουνας σημαίνει ότι κάτι έχει κάνει καλά.

ΖΕΝΙΤ ΑΓ. ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗΣ

Η wild card έφερε τη Ζενίτ στην EuroLeague, στην οποία εκκινεί ως μία -στα χαρτιά τουλάχιστον- από τις πιο αδύναμες ομάδες της διοργάνωσης. Ο Γκουστάβο Αγιόν είναι ο μοναδικός που έχει… στο αίμα του να κάνει πρωταθλητισμό και να διεκδικεί τίτλους στην EuroLeague, την ώρα που όλοι όσοι βρίσκονται γύρω του είναι -κατά βάση- παίκτες που αναζητούν την καθιέρωση στη διοργάνωση. Φιλοδοξίες για πρόκριση στην οκτάδα δεν υπάρχουν, αφού οι αντικειμενικές δυσκολίες είναι πολλές, ειδικά από την στιγμή που η πλειοψηφία των ομάδων έχει… απογειώσει τους προϋπολογισμούς. Η λογική λέει πως η ρωσική ομάδα θα τερματίσει στο τελευταίο τέταρτο της κατάταξης, αν και στο παρελθόν ο Τζουάν Πλάθα έχει φροντίσει να… διαψεύσει τέτοια σενάρια, με τη Ζάλγκιρις και την Ουνικάχα Μάλαγα.

Depth Chart

PG: Αντριού Αλμπισί (29, 1μ78), Αντόν Πονκρασόφ (33, 2μ00), Άλεξ Ρένφρο (33, 1μ91), Ντμίτρι Κοστόφ (30, 1μ90).

SG: Κονσταντίν Σέβτσουκ (19, 1μ90), Εβγκένι Βορόνοφ (33, 1μ94).

SF: Ματέους Πονίτκα (26, 1μ98), Βλάντισλαβ Τρούσκιν (26, 2μ01), Όστιν Χόλινς (28, 1μ93).

PF: Γουίλ Τόμας (33, 2μ03), Αντρέι Ζούμπκοφ (28, 2μ06), Τιμ Αμπρομάιτις (30, 2μ03).

C: Γκουστάβο Αγιόν (34, 2μ08), Κόλτον Άιβερσον (30, 2μ13), Σεργκέι Μπαλάσοφ (23, 2μ06), Αντόν Πούσκοφ (31, 2μ08).

Τι έκανε το καλοκαίρι: Πολλές οι αλλαγές στο ρόστερ, από την στιγμή που υπήρξε αλλαγή δεδομένων και “άνοδος” από το EuroCup στην EuroLeague. Ο Τζουάν Πλάθα πόνταρε σε παιδιά που ξέρουν τη διοργάνωση, όπως ο Γκουστάβο Αγιόν, ο Κόλτον Άιβερσον, ο Άλεξ Ρένφρο, ο Γουίλ Τόμας και ο Αντόν Πονκρασόφ. Παράλληλα, όμως “πότισε” το ρόστερ με ανερχόμενους ξένους, που ψάχνουν την ευκαιρία τους για το step up στην καριέρα τους, όπως ο Όστιν Χόλινς.

Το αστέρι: Ο Ματέους Πονίτκα είναι ο παίκτης που θα κληθεί να κάνει ένα βήμα μπροστά για να βοηθήσει τους θαλασσί να ξεχωρίσουν. Μπορεί οι αριθμοί του πέρσι με τη Λοκομοτίβ Κουμπάν να μην ήταν τόσο εντυπωσιακοί (9.4 πόντοι και 4.7 ριμπάουντ), πρόκειται όμως για παίκτη που δεν φοβάται να πάρει την ευθύνη και να επωμιστεί τον τίτλο του ηγέτη. Το απέδειξε στη διάρκεια του Παγκοσμίου Κυπέλλου με την Πολωνία, της οποίας ηγήθηκε. Δίπλα του θα έχει τον Γκουστάβο Αγιόν, που κουβαλάει την πολυετή εμπειρία του από τη Ρεάλ Μαδρίτης και την γνώση της διοργάνωσης.

Ο προπονητής: Τζουάν Πλάθα (56). Η ομάδα του πήρε το εισιτήριο για την EuroLeague μέσω wild card, κι αυτός -πιστός στη φιλοσοφία του- προτίμησε να δημιουργήσει ρόστερ με πολλούς καλούς ρολίστες. Μοίρασε ανάλογα το μπάτζετ που κλήθηκε να διαχειριστεί, με τον Ματέους Πονίτκα και Γκουστάβο Αγιόν να είναι οι δύο σημαντικότερες επιλογές του. Ο 56χρονος τεχνικός έχει όμως την απαιτούμενη πείρα και το know how από αντίστοιχες καταστάσεις που έχει βιώσει στο παρελθόν, κατά βάση με τη Ζάλγκιρις και την Ουνικάχα Μάλαγα, με την οποία “έγραψε” τέσσερις σεζόν στη διοργάνωση.

Το γήπεδο: Η Sibur Arena άνοιξε τις πύλες της για πρώτη φορά στις 11 Σεπτεμβρίου 2013, αποτελώντας πλέον το “σπίτι” της Ζενίτ. Μοιάζει αβέβαιο κατά πόσο οι 7.120 θέσεις που διαθέτει θα είναι κατειλημμένες επί μονίμου βάσεως, όπως επίσης αποτελεί ερωτηματικό ο βαθμός κατά τον οποίο το κοινό θα μετατρέψει το γήπεδο σε… έδρα.