H πορεία της καριέρας ενός ποδοσφαιριστή αλλά και γενικότερα ενός αθλητή είναι συνάρτηση πολλών παραγόντων. Σημαντικό ρόλο παίζει η προσωπικότητα, τα αγωνιστικά χαρακτηριστικά αλλά και οι… οι άνθρωποι που έχουν συμβουλευτικό χαρακτήρα και καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό το μέλλον του.
Όπως στο εξωτερικό, έτσι και στην Ελλάδα, υπάρχουν αρκετές περιπτώσεις ποδοσφαιριστών, οι οποίοι παρότι είχαν όλα τα εχέγγυα να πραγματοποιήσουν μία αξιόλογη καριέρα, εντούτοις κινήθηκαν ή κινούνται μεταξύ φθοράς κι αφθαρσίας, εξαιτίας των (κακών) επιλογών τους ή των σοβαρών τραυματισμών που αντιμετώπισαν. Το Contra.gr έψαξε, βρήκε και σας παρουσιάζει 19 περιπτώσεις Ελλήνων παικτών που δεν επιβεβαίωσαν τις προσδοκίες που υπήρχαν για το πρόσωπό τους.
1. Βασίλης Κουτσιανικούλης
Παρουσιάστηκε στο ευρύ κοινό μέσω της Εθνικής ομάδας Νέων, η οποία έφτασε μέχρι τον τελικό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος το 2007, όντας συμπαίκτης -μεταξύ άλλων- με τους Σωκράτη Παπασταθόπουλο, Κώστα Μήτρογλου και Σωτήρη Νίνη. Τη σεζόν 2008-09 πραγματοποίησε μία εξαιρετική χρονιά με τη φανέλα του Εργοτέλη, με αποτέλεσμα όλες οι μεγάλες ελληνικές ομάδες να ενδιαφερθούν για την απόκτησή του. Τελικά, ο ΠΑΟΚ κατάφερε να… κόψει πρώτος το νήμα, καταβάλλοντας 1.200.000 ευρώ στους Κρητικούς για να τον κάνει “δικό” του.
Όμως, η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη, αφού ο 21χρονος -τότε- άσος δεν ικανοποίησε με τις εμφανίσεις του, ενώ είχε σημαντικές προστριβές με τους οπαδούς του “Δικεφάλου”, οι οποίοι περίμεναν περισσότερο από τον “Έλληνα Μέσι”. Ύστερα από μία διετία αποχώρησε από τους “ασπρόμαυρους” και επέστρεψε στον Εργοτέλη, ανεβάζοντας πάλι τις μετοχές του. Το 2012 η ΑΕΚ προσπάθησε να τον αποκτήσει, όμως τελικά ο Κουτσιανικούλης προτίμησε τον ΟΦΗ, με τον οποίο αγωνίστηκε μέχρι τον Ιανουάριο του 2015, όταν κι αποχώρησαν οι Ηρακλειώτες από το πρωτάθλημα.
2. Χάρης Παππάς
Θεωρήθηκε από πολλούς ο νέος “Βασίλης Λάκης”, καθώς είχε αρκετά παρόμοια αγωνιστικά χαρακτηριστικά. Ξεκίνησε την καριέρα του από τον Πανσερραϊκό, αλλά το μεγάλο “μπαμ” το έκανε με τη φανέλα του Απόλλωνα Καλαμαριάς τη σεζόν 2004-05. Εκείνη την περίοδο, αρκετοί σύλλογοι “έψαξαν” την περίπτωσή του, όμως τελικά ο Ολυμπιακός ήταν ο… τυχερός. Την πρώτη χρονιά δόθηκε δανεικός στον Απόλλωνα, όμως το 2006-07 επέστρεψε στους “ερυθρόλευκους” και κατέκτησε το πρωτάθλημα, χωρίς όμως να έχει ενεργή συμμετοχή στην επιτυχία.
Γι’ αυτό το λόγο έμεινε ελεύθερος, όμως γρήγορα βρήκε νέα ποδοσφαιρική στέγη, υπογράφοντας συμβόλαιο με την ΑΕΚ. Όμως, ούτε στην “Ένωση” έκανε αισθητή την παρουσία του, αποχωρώντας ύστερα από ένα χρόνο. Στη συνέχεια ακολούθησαν αρκετές ομάδες, μεταξύ των οποίων η Ξάνθη, η Μόναχο 1860 και ο Παναιτωλικός, αλλά σε καμία από τις προαναφερόμενες δεν κατάφερε να… στεριώσει.
3. Σωτήρης Νίνης
Ο διεθνής μεσοεπιθετικός αποτελεί μία ιδιάζουσα περίπτωση. Είναι, χωρίς αμφιβολία, ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα που έχει βγάλει το ελληνικό ποδόσφαιρο την τελευταία 20ετία, έχοντας ηγετική παρουσία στον Παναθηναϊκό από πολύ νεαρή ηλικία. Άλλωστε τα ρεκόρ του είναι αξιοσημείωτα και ελάχιστοι στο πέρασμα των ετών θα καταφέρουν να τα ξεπεράσουν. Παρόλα αυτά, η απόφαση να κάνει το βήμα για το εξωτερικό σε ηλικία 22 ετών για χάρης της Πάρμα δεν αποδείχθηκε σωστή.
Τα αρκετά προβλήματα τραυματισμών σε συνάρτηση με τις κακές σχέσεις που είχε με τον προπονητή των “Παρμέτσι”, Ρομπέρτο Ντοναντόνι τον έθεσαν στο περιθώριο και πήγαν πίσω την καριέρα του. Η επιλογή να αγωνιστεί δανεικός στον ΠΑΟΚ τη σεζόν 2013-14 αντί να βελτιώσει τα πράγματα μάλλον τα χειροτέρεψε, αφού βρέθηκε αρκετές φορές στο στόχαστρο των οπαδών λόγω του… πρότερου βίου.
4. Παναγιώτης Βλαχοδήμος
Είναι γνωστή η ικανότητα των ανθρώπων της Ξάνθης να εντοπίζουν και να εξελίσσουν σπουδαία ταλέντα. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι ο ομογενής μεσοεπιθετικός Παναγιώτης Βλαχοδήμος, ο οποίος ήρθε στους Ακρίτες το καλοκαίρι του 2011 από τις ακαδημίες της Στουτγκάρδης. Ο νεαρός άσος εντυπωσίασε εξ αρχής με τα κατορθώματά του, κερδίζοντας το προσωνυμία “Έλληνας Ρονάλντο” εξαιτίας της παρόμοιας κόμης αλλά και του στυλ παιχνιδιού του. Στο τέλος της σεζόν 2011-12 αναδείχθηκε καλύτερος νέος παίκτης του ελληνικού πρωταθλήματος, με συνέπεια ο Ολυμπιακός να κινηθεί άμεσα για την απόκτησή του.
Όμως, τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν ιδανικά για τον Βλαχοδήμο, αφού ποτέ μέχρι σήμερα δεν αποτέλεσε βασική επιλογή των προπονητών των “ερυθρολεύκων”. Αποτέλεσμα ήταν να αγωνιστεί με τη μορφή δανεισμού κατά σειρά σε Άουγκσμπουργκ, Πλατανιά, Εργοτέλη και Νιμ, χωρίς να ξεφύγει από τη μετριότητα.
5. Γιώργος Κατίδης
Ακόμα μία ιδιαίτερη περίπτωση ποδοσφαιριστή. Αποτελεί προϊόν των ακαδημιών του Άρη, στον οποίο έκανε τα πρώτα ποδοσφαιρικά βήματα. Το καλοκαίρι του 2012 ήταν βασικό κι αναντικατάστατο στέλεχος της Εθνικής Νέων στον δρόμο προς τον τελικό του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος. Η πολύ μεστή παρουσία του τράβηξε το ενδιαφέρον των ανθρώπων της ΑΕΚ, οι οποίοι κατέβαλαν το ποσό της ρήτρας στους “κίτρινους” και τον έκαναν “δικό” τους. Όμως, ο 20χρονος -τότε- μεσοεπιθετικός βρέθηκε σε μία δύσκολη και ιδιαίτερη χρονιά για την “Ένωση”, το τέλος της οποίας την βρήκε να υποβιβάζεται στη Football League. Ο Κατίδης βέβαια είχε καταφέρει να τραβήξει τα φώτα της δημοσιότητας -για αρνητικό λόγο- νωρίτερα, εξαιτίας του ναζιστικού χαιρετισμού που πραγματοποίησε ύστερα από την επίτευξη του νικητήριου γκολ κόντρα στη Βέροια.
Αυτό το ματς αποτέλεσε το κύκνειο άσμα με τη “κιτρινόμαυρη” φανέλα, ενώ η ποινή που του επιβλήθηκε ήταν εξοντωτική, αφού η πολιτεία του απαγόρευσε να φορέσει ξανά τη φανέλα με το εθνόσημο. Η επόμενη χρονιά τον βρήκε στη Serie B για χάρη της Νοβάρα.
6. Σπύρος Φουρλάνος
Ήταν κι αυτός, όπως κι ο Κατίδης, μέλος της Εθνικής Νέων που έφτασε μία “ανάσα” από την κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα το 2012. Παράλληλα, είχε πραγματοποιήσει τις πρώτες συμμετοχές του με τη φανέλα του Παναθηναϊκού. Ένας σύγχρονος μέσος, με ενδιαφέροντα αγωνιστικά χαρακτηριστικά. Αυτός ήταν άλλωστε κι ο λόγος που εντυπωσίασε τους ανθρώπους της Κλαμπ Μπριζ, οι οποίοι τον απέκτησαν το καλοκαίρι του 2013.
Οι πρώτοι μήνες στη βελγική ομάδα δεν κύλησαν ιδανικά, με αποτέλεσμα να παραχωρηθεί δανεικός στην Καλλονή. Με τη λήξη του δανεισμού αποδεσμεύτηκε από την Μπριζ, υπογράφοντας συμβόλαιο με τον Πανιώνιο, αλλά ούτε κι εκεί στέριωσε. Το τελευταίο εξάμηνο έπαιξε με τη φανέλα της Παναχαϊκής, χωρίς όμως να φτάσει σε υψηλά επίπεδα απόδοσης.
7.Σωτήρης Κωνσταντινίδης
Ο “γιατρός” της ΑΕΚ δεν κατάφερε ποτέ να επιβεβαιώσει τις προσδοκίες, που υπήρχαν γι’ αυτόν στις αρχές της καριέρας του. Η “Ένωση” είχε δώσει μάχη το 1999 για να τον αποκτήσει από τον Ηρακλή, αλλά στην εξαετία που έπαιξε με τον δικέφαλο στο στήθος δεν κατάφερε να εντυπωσιάσει, ούτε να κερδίσει φανέλα βασικού.
8. Παναγιώτης Λαγός
Στις αρχές της καριέρας του θεωρήθηκε το επόμενο μεγάλο αριστερό χαφ της Εθνικής Ελλάδας. Ξεκίνησε την καριέρα του από τον Ηρακλή, με τον οποίο αγωνίστηκε 76 φορές στο πρωτάθλημα. Τις περιόδους 2004-05 και 2005-06 αναδείχτηκε καλύτερος νέος ποδοσφαιριστής του πρωταθλήματος, ενώ ειδικά τη δεύτερη χρονιά ήταν εντυπωσιακός και είχε σημαντική συμβολή στην έξοδο του “Γηραιού” στην Ευρώπη.
Εκείνο το καλοκαίρι υπήρξε βασικός μεταγραφικός στόχος όλων των μεγάλων ελληνικών ομάδων, αλλά ο ίδιος επέλεξε την ΑΕΚ, με το κόστος της μεταγραφής να ανέρχεται στο 1.000.000 ευρώ. Η πρώτη του σεζόν στην “Ένωση” δεν ήταν ευνοϊκή για εκείνον, καθώς τον Φεβρουάριο του 2007 τραυματίστηκε σοβαρά στον αχίλλειο τένοντα και έμεινε εκτός δράσης για 6 μήνες. Ο συγκεκριμένος τραυματισμός έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην μετέπειτα πορεία του με την “κιτρινόμαυρη” φανέλα, αφού ποτέ δεν κατάφερε να επανέλθει στο κατάλληλο αγωνιστικό επίπεδο. Τον Ιανουάριο του 2013 υπέγραψε συμβόλαιο συνεργασίας με την ουκρανική Βόρσκλα Πολτάβα διάρκειας 1,5 έτους, όμως μερικούς μήνες πριν τη λήξη του, τον Μάρτιο του 2014, λόγω της έκρυθμης κατάστασης στην Ουκρανία αποφάσισε να αποχωρήσει.
9. Γιώργος Κ. Γεωργιάδης
Μαζί με τον Δημήτρη Ανάκογλου ήταν ότι καλύτεροι είχε να επιδείξει ο Πανσερραϊκός από Έλληνες ποδοσφαιριστές στην επάνοδό του στη Super League τη σεζόν 2010-11. Ο 24χρονος -τότε- πλάγιος επιθετικός πραγματοποίησε μία μεστή χρονιά, μπαίνοντας στο μεταγραφικό στόχαστρο του ΠΑΟΚ και της ΑΕΚ, με τους δύο “Δικεφάλους” να κονταροχτυπιούνται μέχρι την τελευταία στιγμή για το ποιος θα καταφέρει να αποσπάσει την υπογραφή του.
Τελικά, ο Γεωργιάδης επέλεξε τον “Δικέφαλο του Βορρά”, στις ακαδημίες του οποίου είχε κάνει τα πρώτα ποδοσφαιρικά βήματά του. Η πρώτη χρονιά κύλησε ικανοποιητικά, όμως η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη, καθώς τέθηκε στο περιθώριο εξαιτίας των μέτριων εμφανίσεων και των αρκετών σοβαρών τραυματισμών.
10. Μιχάλης Σηφάκης
Σε ηλικία 18(!) ετών έκανε ντεμπούτο με τη φανέλα του ΟΦΗ, ο οποίος βρήκε στο πρόσωπό του τον επόμενο μεγάλο γκολκίπερ. Χρόνο με το χρόνο η βελτίωσή του ήταν κατακόρυφη, με αποτέλεσμα το καλοκαίρι του 2007 να παραχωρηθεί με τη μορφή δανεισμού στον Ολυμπιακό. Στους “ερυθρόλευκους” όμως βρέθηκε στην σκιά του Αντώνη Νικοπολίδη, πραγματοποιώντας μόλις 2 συμμετοχές. Η ομάδα του Πειραιά δεν ενεργοποίησε την οψιόν αγοράς που υπήρχε στο συμβόλαιό του και έτσι ο 24χρονος άσος μετακόμισε στη Θεσσαλονίκη για χάρη του Άρη.
Η τετραετία που αγωνίστηκε στους “κίτρινους” ήταν η καλύτερη της καριέρας του, καθώς τον καθιέρωσε ως βασικό στέλεχος της Εθνικής Ελλάδος. Ύστερα από το Euro 2012, πήρε την απόφαση να δοκιμάσει την περιπέτεια του εξωτερικού, υπογράφοντας μονοετές συμβόλαιο με τη βελγική Σαρλερουά. Η συγκεκριμένη σεζόν μπορεί να χαρακτηριστεί κι ως… χαμένη, αφού ο Έλληνας τερματοφύλακας δεν αποτέλεσε τη βασική επιλογή των Βέλγων κάτω από τα γκολπόστ. Γι’ αυτό τον λόγο επέστρεψε στην Ελλάδα και τον Ατρόμητο, αλλά έχασε τη θέση του σε σύντομο χρονικό διάστημα από τον Λουίτζι Τσέναμο.
11.Παντελής Καπετάνος
Το σύνθημα “βάλε ένα γκολ κι ας πεθάνω, Καπετάνο, Καπετάνο”, δονούσε την ατμόσφαιρα στα εντός έδρας παιχνίδια της ΑΕΚ τις περιόδους 2006-07 και 2007-08. Παρά τις υψηλές προσδοκίες που υπήρχαν προς το πρόσωπό του, ο Παντελής Καπετάνος δεν κατάφερε να καθιερωθεί στην “Ένωση”, με τους τραυματισμούς να παίζουν σημαντικό ρόλο στην μέτρια πορεία του με την “κιτρινόμαυρη” φανέλα.
Το 2008 αποχώρησε από την ΑΕΚ και υπέγραψε συμβόλαιο με την Στεάουα Βουκουρεστίου. Η καριέρα του “αναγεννήθηκε”, έφτασε μέχρι την Εθνική Ελλάδος, με την οποία αγωνίστηκε στα τελικά του Μουντιάλ 2010. Παρέμεινε για μία εξαετία στη Ρουμανία, αγωνιζόμενος και με τη φανέλα της Κλουζ, ενώ από το 2014 επέστρεψε στην Ελλάδα και την Ξάνθη.
12. Ανέστης Αγρίτης
Αποτέλεσε μέλος της εξαιρετικής φουρνιάς του Αιγάλεω. Με την ομάδα των Δυτικών προαστίων πραγματοποίησε εξαιρετικές εμφανίσεις, βοηθώντας τα μέγιστα στην εξασφάλιση του ευρωπαϊκού εισιτηρίου τη σεζόν 2003-04.
Η παρουσία του προσέλκυσε το ενδιαφέρον των μεγάλων ελληνικών ομάδων, με βασικούς διεκδικητές την ΑΕΚ και τον Ολυμπιακό. Τελικά τον Ιανουάριου του 2007 μεταγράφηκε στους Κικερς Όφενμπαχ, αλλά ένα εξάμηνο αργότερα επέστρεψε στην Ελλάδα για χάρη του Ηρακλή. Ακολούθησαν κατά σειρά ΟΦΗ, Κέρκυρα και Καλλονή, χωρίς να θέλξει με την απόδοσή του.
13. Γιώργος Βακουφτσής
Ακόμα ένα προϊόν των ακαδημιών του Παναθηναϊκού. Στους “πράσινους” δεν κατάφερε να πάρει χρόνο συμμετοχής, όμως οι εμφανίσεις του με την Εθνική Νέων ανάγκασαν τη Φιορεντίνα να ασχοληθεί με την περίπτωσή του, προσφέροντας 450.000.000 δραχμών στο “τριφύλλι”.
Κατά τη θητεία του στην ομάδα της Φλωρεντίας του δόθηκε το προσωνύμιο “Έλληνας Μπατιστούτα”, πιθανότατα λόγω της παρόμοιας κόμης, χωρίς όμως να καταφέρει ποτέ να δικαιώσει αυτόν τον χαρακτηρισμό. Επέστρεψε στην Ελλάδα για τον Ηρακλή το 2002, ενώ στη συνέχεια ακολούθησε μία πενταετία στην Κύπρο. Ποτέ όμως δεν έφτασε στο επίπεδο που περίμεναν οι περισσότεροι.
14. Λάμπρος Χούτος
Ξεκίνησε την καριέρα του από τις ακαδημίες του Παναθηναϊκού, αλλά άμεσα τράβηξε το ενδιαφέρον των ανθρώπων της Ρόμα, οι οποίοι τον ενέταξαν στις ακαδημίες της ιταλικής ομάδας. Θεωρήθηκε ο νέος “Ντέμης Νικολαΐδης”, αλλά ποτέ δεν επιβεβαίωσε όσα ακούστηκαν για την αγωνιστική ποιότητά του. Ύστερα από 5 χρόνια στους “τζιαλορόσι”, με τους οποίους πραγματοποίησε ελάχιστες συμμετοχές, επέστρεψε στην Ελλάδα και τον Ολυμπιακό.
Όμως, ο ιδιόρρυθμος χαρακτήρας του, έβαλε εμπόδια στην καριέρα του, παρά το γεγονός πως είχε συχνή επαφή με τα αντίπαλα δίχτυα. Το 2005 μεταγράφηκε στην Ίντερ, όμως δόθηκε άμεσα δανεικός σε Αταλάντα, Μαγιόρκα και Ρετζίνα. Η μετακίνησή του στον Πανιώνιο βοήθησε να ανεβάσει εκ νέου τις ποδοσφαιρικές μετοχές, παίρνοντας μεταγραφή στον ΠΑΟΚ, αλλά ούτε εκεί κατάφερε να στεριώσει.
15. Ξενοφών Γήττας
Ο… λιλιπούτειος Φώντας Γήττας αποτέλεσε ακόμα ένα “καυτό” όνομα στο ελληνικό μεταγραφικό παζάρι. Παρόλα αυτά, ο Παναθηναϊκός κατάφερε να αποσπάσει την υπογραφή του το καλοκαίρι του 2003, με τον 24χρονο -τότε- άσο να αποχαιρετά τα Ιωάννινα και τον ΠΑΣ ύστερα από έξι χρόνια.
Με την “πράσινη” φανέλα δεν ενθουσίασε και δόθηκε μετά από ένα εξάμηνο δανεικός στην Καλλιθέα. Με την επιστροφή του στην Παιανία έμεινε ελεύθερος και συνέχισε την καριέρα του στην Κέρκυρα. Παρότι προσπάθησε να επιστρέψει στο υψηλότερο επίπεδο, εντούτοις πραγματοποίησε μία ιδιαίτερα αθόρυβη καριέρα, αντιστρόφως ανάλογη των προσδοκιών.
16. Γιώργος Νασιόπουλος
Οι φίλοι του Παναθηναϊκού τον θυμούνται για το γκολ κόντρα στο Αμβούργο το 2000 στο πλαίσιο των ομίλων του Champions League, το οποίο χάρισε τη νίκη στο “τριφύλλι”. Η συνέχεια όμως δεν ήταν ανάλογη. Ποτέ δεν κατάφερε να καθιερωθεί στους “πρασίνους”, με αποτέλεσμα να μεταγραφεί σε Ηρακλή αρχικά και Ατρόμητο στη συνέχεια. Τη σεζόν 2005-06 αγωνίστηκε στην Κύπρο, αλλά δεν εντυπωσίασε με τις εμφανίσεις του. Το 2008 “κρέμασε” τα παπούτσια του αγωνιζόμενος στον Εορδαϊκό.
17. Σταύρος Τζιωρτζιόπουλος
Οι καλές εμφανίσεις του με την Εθνική Ελπίδων και το Κερατσίνι ανάγκασαν τους δύο “αιωνίους” να ασχοληθούν με την περίπτωσή του. Τελικά, ο Ολυμπιακός βγήκε νικητής στη μάχη με τον Παναθηναϊκό. Παρά τις υψηλές προσδοκίες, δεν κατόρθωσε να καθιερωθεί λόγω του σκληρού ανταγωνισμού με τον Γρηγόρη Γεωργάτο και τον Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς.
Ύστερα από 2,5 χρόνια έμεινε ελεύθερος και αγωνίστηκε σε Ακράτητο και Πανιώνιο. Το 2004, υπέγραψε συμβόλαιο με την ΑΕΚ, πραγματοποιώντας καλές εμφανίσεις. Η ανοδική πορεία του όμως ανακόπηκε απότομα, λόγω ενός σοβαρού τραυματισμού, ο οποίος τον άφησε εκτός για περισσότερο από 6 μήνες. Παρόλα αυτά, κατάφερε να επανέλθει και να αγωνιστεί με την “Ένωση” στο Champions League. Το καλοκαίρι του 2007 υπέγραψε συμβόλαιο με την Κυπριακή Ομόνοια, καθώς δεν βρισκόταν στα πλάνα του τεχνικού των “κιτρινόμαυρων”, Λορέντζο Σέρα Φερέρ. Στη συνέχεια άλλαξε αρκετές ομάδες, μεταξύ των οποίων η Ξάνθη και η Καλλονή, ενώ τα τελευταία χρόνια έπαιξε σε ερασιτεχνικό επίπεδο με τη φανέλα του Ηρακλείου.
18. Δημήτρης Ναλιτζής
Ακόμα ένας ποδοσφαιριστής που βάσει ταλέντου αδίκησε τον εαυτό του. Ξεκίνησε την καριέρα του στις ακαδημίες του Πανιωνίου, με τον οποίο πραγματοποίησε ντεμπούτο σε ηλικία 17 ετών. Το 1998 κατέκτησε το Κύπελλο Ελλάδος με τους “κυανέρυθρους”, ενώ τη σεζόν 1999-00 αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ αγωνιζόμενος τη μισή σεζόν στον ΠΑΟΚ. Με τον “Δικέφαλο” κατέκτησε το Κύπελλο το 2001, πετυχαίνοντας μάλιστα ένα από τα τέσσερα γκολ των “ασπρόμαυρων” κόντρα στον Ολυμπιακό.
Εκείνο το καλοκαίρι έκανε το σημαντικό βήμα για το εξωτερικό, υπογράφοντας στην Ουντινέζε, αλλά δόθηκε άμεσα δανεικός σε Περούτζια και Σπόρτινγκ Λισαβόνας. Με τους Πορτογάλους μάλιστα κατέκτησε το πρωτάθλημα. Ύστερα από δύο χρόνια σε Ιταλία και Πορτογαλία επέστρεψε στην Ελλάδα για χάρη της ΑΕΚ, αλλά τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν όπως ο ίδιος θα επιθυμούσε, καθώς βρέθηκε σε μία δύσκολη περίοδο για την “Ένωση”. Μετά την ΑΕΚ η καριέρα του πήρε την κατιούσα και ποτέ δεν κατάφερε να επανέλθει σε υψηλά στάνταρ.
19. Παντελής Καπετάνος
Το σύνθημα “βάλε ένα γκολ κι ας πεθάνω, Καπετάνο, Καπετάνο”, δονούσε την ατμόσφαιρα στα εντός έδρας παιχνίδια της ΑΕΚ τις περιόδους 2006-07 και 2007-08. Παρά τις υψηλές προσδοκίες που υπήρχαν προς το πρόσωπό του, ο Παντελής Καπετάνος δεν κατάφερε να καθιερωθεί στην “Ένωση”, με τους τραυματισμούς να παίζουν σημαντικό ρόλο στην μέτρια πορεία του με την “κιτρινόμαυρη” φανέλα.
Το 2008 αποχώρησε από την ΑΕΚ και υπέγραψε συμβόλαιο με την Στεάουα Βουκουρεστίου. Η καριέρα του “αναγεννήθηκε”, έφτασε μέχρι την Εθνική Ελλάδος, με την οποία αγωνίστηκε στα τελικά του Μουντιάλ 2010. Παρέμεινε για μία εξαετία στη Ρουμανία, αγωνιζόμενος και με τη φανέλα της Κλουζ, ενώ από το 2014 επέστρεψε στην Ελλάδα και την Ξάνθη.
