Στα μέσα της δεκαετίας του 1980, η Ελλάδα διεκδικούσε μια θέση στην πρώτη γραμμή της παγκόσμιας αυτοκινητοβιομηχανίας, αγγίζοντας το όνειρο με τη δημιουργία μονάδων παραγωγής, οι οποίες δεν είχαν φυσικά την τύχη που τους άξιζε.
Η δεκαετία του 1980 αποτέλεσε δίχως αμφιβολία ένα από τα σημαντικότερα σταυροδρόμια στη σύγχρονη ιστορία της ανθρωπότητας, σηματοδοτώντας την αλλαγή πορείας στις περισσότερες εκφάνσεις της ανθρώπινης δραστηριότητας.
H ανάδειξη-επικράτηση νέων προτύπων στη μόδα, τη μουσική ή ακόμα και στην πολιτική ζωή, προκάλεσε αλυσιδωτές αντιδράσεις, προλειαίνοντας το έδαφος για τα όσα θα ακολουθούσαν τις δύο επόμενες δεκαετίες.
Τα θρυλικά 80s ήταν -μεταξύ άλλων- και η εποχή που η Ελλάδα έπαιζε το τελευταίο της χαρτί, διεκδικώντας μια θέση στην πρώτη γραμμή της παγκόσμιας αυτοκινητοβιομηχανίας.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1980 οι συνθήκες έμοιαζαν ιδανικές ώστε η χώρα να αποτελέσει έναν από τους περιφερειακούς πυλώνες ανάπτυξης της βαριάς βιομηχανίας της Ευρώπης, τροφοδοτώντας τις αναπτυσσόμενες -εκείνη την εποχή- αγορές των Βαλκανίων, της Τουρκίας και των βόρειων παράλιων της Αφρικής.
Τον Φεβρουάριο του 1980 εγκαινιάζεται η γραμμή παραγωγή της Nissan στον Βόλο, από την οποία σε έναν μόλις χρόνο θα βγουν 4.685 αυτοκίνητα τα οποία και θα διατεθούν -κατά κύριο λόγο- στην ελληνική αγορά.
Ανάλογες προσπάθειες πραγματοποιήθηκαν από τη Mazda, την Opel, ενώ την ίδια περίοδο η χώρα μας θα προσέλκυε και δύο μεγάλους κατασκευαστές ελαστικών, την Pirelli και την Goodyear.
Μία άγνωστη προσπάθεια εγκατάστασης μιας μονάδας παραγωγής στη χώρα μας πραγματοποιήθηκε κι από την Alfa Romeo, η οποία αναζητούσε τον τρόπο με τον οποίο θα αποκτήσει ισχυρή παρουσία στην βαλκανική.
Η συμφωνία ανάμεσα στη μιλανέζικη φίρμα και την ελληνική πλευρά επετεύχθη το 1986 και το εργοστάσιο το οποίο θα φιλοξενούσε την παραγωγής της πολλά υποσχόμενης Alfa Romeo 33 ήταν εκείνο που είχε αξιοποιηθεί στο παρελθόν από την Mazda και την GM.
Η εταιρεία η οποία συστάθηκε με μοναδικό σκοπό την κατασκευή Alfa Romeo στη χώρα μας είχε τη μοναδική υποχρέωση να προμηθεύεται εξαρτήματα από την Ιταλία, ωστόσο, σε δεύτερο χρόνο η συνθήκη αυτή άλλαξε καθώς μετά από κυβερνητικές πιέσεις, οι γείτονες έβαλαν αρκετό νερό στο εκλεκτό κρασί τους, επιτρέποντας την εμπλοκή Ελλήνων προμηθευτών.
Στο τέλος της ημέρας, βέβαια, μόνον δύο εταιρείες κατάφεραν να βρουν θέση στη γραμμή παραγωγής της Alfa Romeo 33, προμηθεύοντας ελαστικά και μπαταρίες. Το γεγονός ότι η χώρα μας δεν είχε την ικανότητα επί της ουσίας να υποστηρίξει την παραγωγική διαδικασία προκάλεσε τους πρώτους, ισχυρούς τριγμούς στο όλο εγχείρημα.
Η πρόθεση της Ελληνικής Κυβέρνησης να… εγκαταστήσει τον δικό της άνθρωπο, ο οποίος θα επέβλεπε τη λειτουργία μιας ιδιωτικής κατά τ’ άλλα εταιρείας, αποτέλεσε τη χαριστική βολή ενός ούτως ή άλλως φιλόδοξου project.
Δύο χρόνια μετά το ελπιδοφόρο ξεκίνημα της… ελληνοποιημένης Alfa Romeo, η γραμμή παραγωγής στον Άγιο Στέφανο της Αττικής είχε ήδη περάσει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.
Σε αυτή την μικρή σχισμή του χρόνου, παράχθηκαν περίπου 1.500 αντίτυπα της ελληνικής Alfa Romeo 33, τα οποία και κατέληξαν στην εγχώρια αγορά. Με τον δεξί εξωτερικό καθρέπτη στον βασικό εξοπλισμό και τη μαύρη διακοσμητική ρίγα να δηλώνουν την καταγωγή τους, φιλοξενούσαν κάτω από το καπό τους τον επίπεδο κινητήρα βενζίνης του 1,2 λίτρου, υποταγμένα στο βάναυσο και αναμφίβολα τιμωρητικό ελληνικό φορολογικό καθεστώς.
Το όνειρο της μιας Alfa Romeo έσβησε άδοξα, όπως και τόσα άλλα που τόλμησαν να τοποθετήσουν τη χώρα μας απέναντι στις παραδοσιακές δυνάμεις της παγκόσμιας αυτοκινητοβιομηχανίας.
Πηγή: Κώστας Κουφογιώργος/www.enetpress.gr
