Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας εορτάζεται στις 8 Μαρτίου κάθε χρόνο, ως ημέρα μνήμης των αγώνων του κινήματος για τα δικαιώματα των γυναικών.
Η πρώτη τήρηση της «Ημέρας της Γυναίκας», ονομαζόταν «Εθνική Ημέρα της Γυναίκας» και πραγματοποιήθηκε στις 28 Φεβρουαρίου του 1909 στη Νέα Υόρκη.
Η 8η Μαρτίου προτάθηκε από τη Διεθνή Διάσκεψη Γυναικών του 1910 ώστε να καθιερωθεί μια «Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας».
Αφού οι γυναίκες κέρδισαν το δικαίωμα ψήφου στη Σοβιετική Ρωσία το 1917, η 8η Μαρτίου καθιερώθηκε ως εθνική αργία εκεί.
Στις 8 Μαρτίου του 1917 (σύμφωνα με το Γρηγοριανό ημερολόγιο), στην πρωτεύουσα της Ρωσικής Αυτοκρατορίας Πετρούπολη, οι εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας διαδήλωσαν γεμίζοντας τους δρόμους όλης την πόλη.
Τα Ηνωμένα Έθνη ξεκίνησαν να γιορτάζουν την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας στο Διεθνές Γυναικείο Έτος του 1975.
Το 1977, η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών κάλεσε τα κράτη μέλη να ανακηρύξουν την 8η Μαρτίου ως Ημέρα του ΟΗΕ για τα δικαιώματα των γυναικών και την παγκόσμια ειρήνη.
Στις 29 Ιανουαρίου του 1983, η Ελλάδα αναγνωρίζει για πρώτη φορά στις γυναίκες ίσα δικαιώματα, αλλάζοντας σημαντικά το οικογενειακό δίκαιο.
Άλλωστε η Ελλάδα έπρεπε να εναρμονιστεί και να ακολουθήσει συμβάσεις διεθνών οργανισμών, τη νομοθεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Συμβουλίου της Ευρώπης.
Σε όλο τον κόσμο
Η ημέρα είναι επίσημη αργία στο Αφγανιστάν, την Αγκόλα, την Αρμενία, το Αζερμπαϊτζάν, τη Λευκορωσία, τη Μπουρκίνα Φάσο,τη Καμπότζη, τη Κίνα (μόνο για γυναίκες), τη Κούβα,τη Γεωργία, τη Γουινέα-Μπισάου, την Ερυθραία, το Καζακστάν, τη Κιργιζία,το Λάος,τη Μαδαγασκάρη (μόνο για γυναίκες),τη Μολδαβία, τη Μογγολία,το Νεπάλ, τη Ρωσία, το Τατζικιστάν, το Τουρκμενιστάν, την Ουγκάντα, την Ουκρανία, το Ουζμπεκιστάν,το Βιετνάμ και τη Ζάμπια.
Σε ορισμένες χώρες, όπως το Καμερούν,η Κροατία,η Ρουμανία,η Βοσνία-Ερζεγοβίνη,η Βουλγαρία και η Χιλή η ημέρα δεν είναι αργία, αλλά εορτάζεται ευρέως.
Την ημέρα αυτή συνηθίζεται οι άντρες να δίνουν δώρα στις γυναίκες της ζωής τους (φίλες, μητέρες, σύζυγοι, αρραβωνιαστικοί, κόρες, συνάδελφοι κτλ.) λουλούδια και μικρά δώρα.
Σε ορισμένες χώρες (όπως η Βουλγαρία και η Ρουμανία) γιορτάζεται επίσης ως ισοδύναμο της Ημέρας της Μητέρας, όπου τα παιδιά επίσης δίνουν μικρά δώρα για τις μητέρες και τις γιαγιάδες.
Στη Ρωσία, η ημέρα έχει χάσει το πολιτικό πλαίσιο μέσα στο χρόνο και έχει γίνει απλά μια μέρα για να τιμήσει τις γυναίκες και την γυναικεία ομορφιά.
Στην Ιταλία, για τον εορτασμό της ημέρας, οι άνδρες δίνουν κίτρινες μιμόζες για τις γυναίκες.
Η κομμουνίστρια πολιτικός Τερέζα Ματέι, το 1946, επέλεξε τη μιμόζα ως σύμβολο της Παγκόσμιας Ημέρας της Γυναίκας στην Ιταλία, επειδή ένιωθε ότι τα γαλλικά σύμβολα της ημέρας όπως η βιολέτα ήταν πολύ σπάνια και ακριβά για να χρησιμοποιηθούν αποτελεσματικά στην Ιταλία.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες, η ηθοποιός και ακτιβίστρια για τα ανθρώπινα δικαιώματα Μπεάτα Πόσνιακ συνεργάστηκε με τον Δήμαρχο του Λος Άντζελες και το Κυβερνήτη της Καλιφόρνια για να πείσει τα μέλη του Κογκρέσου των ΗΠΑ να προτείνουν την επίσημη αναγνώριση της αργίας. Τον Φεβρουάριο του 1994, προτάθηκε νομοσχέδιο από την Μαξίν Ουότερς με την υποστήριξη 79 βουλευτών, σε μια προσπάθεια για επίσημη αναγνώριση της 8ης Μαρτίου ως αργία. Το νομοσχέδιο στη συνέχεια αναφέρθηκε και παρέμεινε στην Επιτροπή Εσωτερικών για τα Ταχυδρομεία και τη Πολιτική Υπηρεσία. Δεν έγινε κάποια ψηφοφορία σε κανένα θάλαμο του Κογκρέσου.
Από το 2019 η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας εορτάζεται ως αργία του ομοσπονδιακού κρατιδίου του Βερολίνου της Γερμανίας.
Οι τωρινοί στόχοι, οι οποίοι πρόκειται να έχουν την ίδια θεματολογία μέχρι το 2030, έχουν στόχους:
την διείσδυση των γυναικών, ως ένας πυρήνας, στην παγκόσμια οικονομία και την καταπολέμηση την φτώχειας σε όλο τον κόσμο.
Επίσης υπενθυμίζονται τα επιτεύγματα των γυναικών τον τελευταίο αιώνα, ενώ σε ορισμένες χώρες η σημερινή μέρα είναι εθνική αργία για το γυναικείο φύλο.
Εκτός από το μισθολογικό χάσμα που απασχολεί κρατικούς και μη φορείς, η προσπάθεια ευαισθητοποίησης όσον αφορά την γυναικεία κακοποίηση, είναι ακόμη ένα φλέγον ζήτημα.
