“Σωσίβιο” όχι μόνο στη διατροφική θωράκισή μας, αλλά και στη βιοποικιλότητα του τόπου μας είναι – βάσει ερευνών – η αιγοπροβατοτροφία, αφού μόνο ένα από τα συμπεράσματα κτηνοτροφικού συνεδρίου στο Λιδωρίκι (παραδοσιακό κεφαλοχώρι του νομού Φωκίδας) ήταν ότι κάθε 1% αύξηση στην οργανική ουσία του εδάφους μπορεί να αυξήσει την ικανότητά του για συγκράτηση 182.000 λίτρων βρόχινου νερού ανά εκτάριο και έτος, γεγονός ιδιαίτερα σημαντικό στην κλιματική κρίση.
Έρευνες έδειξαν ότι δασο-βοσκότοποι ήταν σε θέση να εμπλουτίσουν τους υδροφόρους ορίζοντες σε βαθμό όπου ξαναεμφανίστηκαν αποξηραμένα ποτάμια και υδατοσυλλογές!
Οι βοσκούμενες περιοχές έχουν 37% περισσότερη βιοποικιλότητα από τις γειτονικές μη βοσκούμενες εκτάσεις. Όσο μεγαλύτερη βιοποικιλότητα τόσο πιο σταθερό είναι ένα σύστημα-περιοχή, και αντιμετωπίζει επιτυχέστερα κρίσιμες καταστάσεις για το περιβάλλον, ώστε να είναι αειφόρο και να επιβιώνει. Μάλιστα, αναφέρθηκε ως ένα επίσης σημαντικό συμπέρασμα, ότι οι ορεινοί βοσκότοποι καλύπτουν τη διατροφή των παραγωγικών ζώων από 32% (Κρήτη) έως 52% (Ήπειρος), προσφέροντας θρεπτικά συστατικά, αντιοξειδωτικά από τα αρωματικά φυτά, ουσίες που μπορούν να ενισχύσουν το ανοσοποιητικό μας (δευτερογενείς μεταβολίτες, ταννίνες, φαινολικές ουσίες, βιταμίνες, ουσίες με αντιπαρασιτική δράση) και ουσίες που δίνουν ιδιαίτερα χαρακτηριστικά στο κρέας και στο γάλα.
Μας προστατεύει από την κλιματική αλλαγή
Η κτηνοτροφία βοηθάει και τη γονιμότητα της γης. Η ανακύκλωση των ανόργανων θρεπτικών συστατικών, που είναι χρήσιμα για τα φυτά, γίνεται αποτελεσματικότερη επειδή η κατανάλωση της φυτικής ύλης από τα βόσκοντα ζώα επιταχύνει την άντληση στοιχείων από το έδαφος, ενώ η αυξημένη ποσότητα νεκρής φυτικής ύλης μαζί με την κόπρο των ζώων εμπλουτίζουν το έδαφος με υλικό χρήσιμο για την ανάπτυξη του μικροβιακού πληθυσμού του εδάφους. Επιπλέον, τα βόσκοντα ζώα με τις μετακινήσεις τους μεταφέρουν τα θρεπτικά συστατικά σε νέες θέσεις, καθώς και τους μικροοργανισμούς (βακτήρια και μύκητες), που είναι απαραίτητοι για τη δημιουργία υγιούς εδάφους.
Η περιβαλλοντική διάσταση της μετακινούμενης κτηνοτροφίας
Η περιβαλλοντική διάσταση της μετακινούμενης κτηνοτροφίας, σύμφωνα με όσα τονίστηκαν, οδηγεί σε:
- Αξιοποίηση ορεινών βοσκοτόπων και οριακών εκτάσεων.
- Αύξηση βιοποικιλότητας.
- Προστασία γενετικής ποικιλότητας και πόρων.
- Διατήρηση αυτόχθονων φυλών.
- Αποφυγή ερημοποίησης.
- Πρόληψη πυρκαγιών και διαμόρφωση τοπίου, παραγωγή ιδιαίτερων γαλακτοκομικών προϊόντων για εξειδικευμένες αγορές με καλές τιμές. Απαιτούνται κατάλληλες στρατηγικές εμπορίας και προώθησης, που θα εστιάζουν, εν γένει, στα πολυλειτουργικά χαρακτηριστικά του συστήματος. Όσο δεν υπάρχουν χαρακτηριστικά προϊόντα μετακινούμενης κτηνοτροφίας, το προϊόν δύσκολα γίνεται ανταγωνιστικό.
- Βραχείες αλυσίδες (τοπικές εφοδιαστικές αλυσίδες). Απαιτείται απλοποίηση της νομοθεσίας για οικιακά τυροκομεία και υποστήριξη της αγροτικής επιχειρηματικότητας.
«Δείτε τι γίνεται κάθε χρόνο στις Μέλαμπες»
Μιλώντας στη “Νέα Κρήτη” χθες, ο κτηνίατρος-ερευνητής και πρώην πρόεδρος του Παραρτήματος Κρήτης του ΓΕΩΤΕΕ Αλέκος Στεφανάκης έδωσε ιδιαίτερη έμφαση στην ελεγχόμενη βόσκηση που μπορούμε και πρέπει να μεθοδεύσουμε, όπως λέει, για να μειώσουμε όσο περισσότερο γίνεται το φαινόμενο των πυρκαγιών. Μάλιστα, τόνισε χαρακτηριστικά ότι οι Μέλαμπες και γενικότερα το νότιο Ρέθυμνο έχει ελάχιστη κτηνοτροφία και δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι καίγεται σχεδόν κάθε χρόνο.
Από την άλλη, όμως, ξεκαθάρισε ότι δε θα πρέπει να πάμε και στο άλλο άκρο, όπως αυτό που διαπιστώνεται στον Ψηλορείτη και τα Αστερούσια, όπου και ξεκάθαρα τα μέρη αυτά μαστίζονται από την υπερβόσκηση.
«Στην Ελλάδα δεν έχουμε δώσει το βάρος που πρέπει, εκεί που πρέπει. Δηλαδή, μονίμως πέφτουμε θύματα μονοκαλλιέργειας, είτε γεμίζοντας τον τόπο με ελιές. Ή παλιότερα μόνο αμπέλια. Ή κάποια στιγμή μας πιάνει η μανία και αποφασίζουμε να γίνουμε μόνο τουριστικός προορισμός. Αυτά δεν είναι ισόρροπα πράγματα και δεν είναι και λογικά. Η Κρήτη είναι ένα οικοσύστημα, το οποίο είναι κατά 70% ορεινό. Να γιατί η αιγοπροβατοτροφία είναι στενά δεμένη με αυτόν τον τόπο. Γιατί στην ουσία το μικρό μηρυκαστικό δουλεύει εντελώς εξισορροπιστικά», μας είπε χθες ο Αλέκος Στεφανάκης.
Σύμφωνα με τον ίδιο, «με τη βόσκηση μάς προστατεύει από τις πυρκαγιές. Μας φέρνει τα βότανα, που δεν μπορούμε εμείς να πάμε και να φέρουμε. Άρα, όταν αυτή η δραστηριότητα γίνεται σωστά, έχουμε αποτελέσματα πολύ θετικά για μας και για το περιβάλλον».
Μάλιστα, ο Αλέκος Στεφανάκης τονίζει, επίσης, ότι οι πυρκαγιές στην Εύβοια και στην Πελοπόννησο, που έχουν εγκαταλειφθεί από τους κτηνοτρόφους και τους αγρότες, είναι ένα ακόμα πιο δραματικό παράδειγμα.
Καταλήγοντας, ο κτηνίατρος-ερευνητής τόνισε ότι μέσα από την αιγοπροβατροφία και τη σωστή εκμετάλλευσή της έχουμε την παραγωγή πολύτιμων τροφίμων, ασφαλώς την προστασία του περιβάλλοντος, τη λίπανση και τη βελτίωση του εδάφους από την κοπριά. Και βέβαια, «μην ξεχνάμε ότι η κοπριά δεν είναι τόσο λίπασμα όσο είναι εδαφοβελτιωτική για τα εδάφη του νησιού μας. Αυτά είναι τεράστια ζητήματα, που αν δεν τα κάνουμε πράξη, ας αφήσουμε να έρθουν να τα εφαρμόσουν οι μεγάλες εταιρείες αι εμείς να γίνουμε εργαζόμενοί τους».
Πηγή: neakriti.gr
