Ο Θανάσης Βέγγος ήταν πιθανώς ο μεγαλύτερος έλληνας κωμικός του ελληνικού σινεμά. Αγαπήθηκε όσο λίγοι ηθοποιοί από τον λαό και αυτό δεν ήταν μόνο για το γέλιο που χάρισε με τους ρόλους του αλλά και για την καλοσύνη, την απλότητα και την ταπεινότητά του ως άνθρωπος.
Ο Θανάσης Βέγγος γεννήθηκε στο Νέο Φάληρο το 1927, με καταγωγή από την Αμοργό, από την πλευρά της μητέρας του Ευδοκίας. Ο πατέρας του, Βασίλης Βέγγος, δούλευε ως τεχνίτης σε μια επιχείρηση ηλεκτρισμού και συνεργάστηκε με ομάδα του ΕΛΑΣ προκειμένου να αποτρέψει ανατίναξή της από τους Γερμανούς. Η ανταμοιβή του ήταν να απολυθεί μετά την κατοχή, εξαιτίας των αριστερών φρονημάτων του.
Υπηρέτησε στη Μακρόνησο, όπου γνώρισε στο πετσί του τον εξευτελισμό, τα βασανιστήρια, το μίσος, αλλά και την αλληλεγγύη, τη φιλία (εκ των οποίων μία, καθοριστική, με τον Νίκο Κούνδουρο) και τη θυσία για ιδανικά.
Το ταλέντο, το μοναδικό ύφος και οι αυτοσχεδιασμοί του ήταν αυτά που τον βοήθησαν να κερδίσει την άδεια ασκήσεως επαγγέλματος ηθοποιού με εξετάσεις σε ειδική επιτροπή και χωρίς να έχει αποφοιτήσει από κάποια σχολή.
Ταυτίστηκε με τον αεικίνητο άνθρωπο και μέχρι σήμερα έχει μείνει να λέμε «τρέχω σαν Βέγγος».
Το καθάριο βλέμμα του, η σεμνή ζωή του αλλά και η υστεροφημία του, είναι λίγα από όσα αποδεικνύουν τη μοναδικότητα και το ποιόν του Θανάση Βέγγου. Ας δούμε ορισμένα από όσα έχουν πει άτομα που συνεργάστηκαν μαζί του:
«Ήταν η αθωότητα προσωποποιημένη. Δεν πήρε ποτέ χαμπάρι πως τον αγαπούσε όλη η Ελλάδα. Η φύση του δεν του επέτρεψε να ενσωματώσει αυτή τη δόξα. Δεν είχε παράπονα γιατί και όσους επάινους άκουσε πίστευε πως δεν τους δικαιούταν, πως ήταν για άλλον» – Νίκος Κούνδουρος
«Ήταν ένας άνθρωπος που ήταν πραγματικά φωτεινός, αν και έκανε ένα επάγγελμα που ήταν κατεξοχήν ανταγωνιστικό. Κατάφερε να διεκδικεί την προσωπική του σεμνότητα, λέγοντας τα λιγότερα πράγματα και κάνοντας τα περισσότερα στη δουλειά του. Ο Θανάσης ήταν αυτό που δεν χαρακτηρίζει τους υπόλοιπους ανθρώπους της χώρας μας» – Δημήτρης Πιατάς
«Ο Βέγγος είναι ένα τεράστιο κομμάτι της ζωής μου. Δεκαέξι χρόνια περπατήσαμε χέρι χέρι μαζί. Δεκατέσσερις ταινίες δικές του και δικές μου. Είμαι συγκλονισμένος». – Ντίνος Κατσουρίδης
«Ο Θανάσης Βέγγος ήταν ένας σπουδαίος άνθρωπος, συντηρητικός και οικογενειάρχης» -Άννα Φόνσου
«Ήταν χαρά θεού, άξιζε μόνο να τον χαζεύεις. Όχι να μιλάς μαζί του αλλά να τον βλέπεις να κινείται». – Βάσια Τριφύλλη
«Γενναιόδωρος άνθρωπος που αυτό πρέσβευε μέσα από τις ταινίες και τον ρόλο που επέλεγε. Είναι τόσο συγκινητικό το αληθινό, που όταν το συναντάς λες “υπάρχει ελπίδα σε αυτόν τον κόσμο”». – Κατερίνα Παπουτσάκη
Για την μανία του με την καθαριότητα:
«Το λιγότερο που φοβήθηκε ήταν η Μακρόνησος. Πιο πολύ φοβόταν τη σκόνη, όχι τα μικρόβια. Μανιώδης με την καθαριότητα, δεν είχαμε νερό να πιούμε κι αυτός κοίταζε πώς να ξεσκονίσει και να γυρίσει τις τσέπες του ανάποδα μην έχουν μέσα χνούδι. Εννοείται τσέπες αμεταχείριστες, παρθένες, γιατί δεν είχαμε δα να βάλουμε κάτι μέσα». – Τάσος Ζωγράφος
«Όταν ήρθε ο Θανάσης Βέγγος στο στούντιο (να ηχογραφήσει ένα ραπ τραγούδι του Φοίβου), βάλαμε το τραγούδι να παίζει. Ο Βέγγος είχε μια σχεδόν πανικόβλητη έκφραση στο πρόσωπό του, κοίταζε δεξιά κι αριστερά σαν χαμένος. Αισθάνθηκα φρικτά. Το ψέμα της παιδικής μου ηλικίας, μάλλον ήταν γραφτό να παραμείνει ψέμα. Σηκώθηκα αποφασιστικά και του είπα: “Κύριε Βέγγο, αν δεν σας αρέσει το τραγούδι, στʼ αλήθεια δεν υπάρχει κανένας λόγος να αισθάνεστε υποχρεωμένος να το πείτε”. Με κοίταξε σαν να τον ξυπνούσα από όνειρο και είπε “Όχι, δεν φταίει το τραγούδι. Το στούντιο θέλει σφουγγάρισμα!”
