Συνέντευξη του Δρος Κωνσταντίνου Ζορμπά για την Ορθόδοξη Ακαδημία Κρήτης

Συνέντευξη για την Ορθόδοξο Ακαδημία Κρήτης (ΟΑΚ), το εξαιρετικά σημαντικό αυτό Επιστημονικό Ίδρυμα του Οικουμενικού Πατριαρχείου στην Κρήτη, παραχώρησε στο «Φως Φαναρίου» ο Δρ Κωνσταντίνος Β. Ζορμπάς, Γενικός Διευθυντής της ΟΑΚ και Άρχων Ιερομνήμων του Οικουμενικού Πατριαρχείου.

Κ.Ζ.: Κατ’ αρχάς και με την ευκαιρία αυτή να ευχαριστήσω και να συγχαρώ το «Φως Φαναρίου» για το σημαντικό έργο που επιτελεί στο χώρο των Εκκλησιαστικών Μέσων Ενημέρωσης. Ευχαριστούμε πολύ για την ευκαιρία αυτής της επικοινωνίας.

Η ερώτηση απλή, αλλά οδηγεί, ωστόσο, σε μία πολυσύνθετη απάντηση. Η ΟΑΚ νομικά είναι Κοινωφελές Ίδρυμα της κατηγορίας των Εθνικών Κληροδοτημάτων με κανονική αναφορά προς την Ιερά Μητρόπολη Κισάμου και Σελίνου και παράλληλα τελεί υπό την πνευματική προστασία της Α.Θ.Π. του Οικουμενικού Πατριάρχου. Ο Πατριάρχης μας κ.κ. Βαρθολομαίος Α΄ από την πρώτη στιγμή το αγκάλιασε και το ενέταξε στα Πατριαρχικά Ιδρύματα. Δεν θα σταθώ στα ιστορικά γεγονότα. Έχουν γραφεί πολλά και ενδιαφέροντα και ο αναγνώστης δύναται, αν επιθυμεί, να αναζητήσει επιπρόσθετες πληροφορίες στην Ιστοσελίδα του Ιδρύματος www.oac.gr 

Η βασική αποστολή της Ακαδημίας είναι η καλλιέργεια του πνεύματος του διαλόγου ανάμεσα στην Ορθοδοξία και την Κοινωνία και γενικότερα ανάμεσα στην πίστη, την επιστήμη και τον πολιτισμό. Εμπνευσμένη από την πλατωνική παράδοση του «συμφιλοσοφείν» η ΟΑΚ αποτελεί έναν χώρο διαλόγου και πνευματικής ανταλλαγής στη διακονία του Θεού και των ανθρώπων.

Με απλά λόγια, λειτουργεί ως ένα ανοιχτό εργαστήρι διαλόγου της Εκκλησίας με τη διανόηση και την κοινωνία, οργανώνοντας με τη μορφή του Ανοιχτού Πανεπιστημίου ετήσιους θεματικούς κύκλους σπουδών, διεθνή σεμινάρια, συνέδρια και εκδόσεις. Πάγια επιδίωξή μας αποτελεί η συνεργασία και η σύμπραξη με άλλους Φορείς και η από κοινού συζήτηση, με πνεύμα σεβασμού στην ετερότητα του καθενός, των μεγάλων προβλημάτων της εποχής μας.

Το 2019 η Πολιτεία, αναγνωρίζοντας το πολυσχιδές έργο της Ακαδημίας, την ανακήρυξε Ερευνητικό Κέντρο (ΦΕΚ 4610/7-5-2019, Άρθρο 255 του ιδίου Νόμου). Επίσης, είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Θρησκευτικών Επιστημών (EuARe), του Συνδέσμου των Ακαδημιών της Ευρώπης (OIKOS EUROPE), ενώ έχει υπογράψει Μνημόνιο Συνεργασίας με Πανεπιστήμια και Ερευνητικά Κέντρα (Ιερά Θεολογική Σχολή της Χάλκης, Ίδρυμα Τεχνολογίας και Έρευνας, Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Πανεπιστημίου Κρήτης, Πολυτεχνείο Κρήτης, Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, Πατριαρχικό Ίδρυμα Πατερικών Μελετών κ.ά.).

Αυτά, όσον φορά την τυπική περιγραφή της νομικής υπόστασης της ΟΑΚ. Γιατί στην ουσία η ίδια δεν αποτελεί ακόμη έναν Οργανισμό ή έναν επίσημο Φορέα, αλλά ένα ζωντανό σώμα που εκφράζει πανανθρώπινες αξίες, διακονεί τον άνθρωπο και καλλιεργεί τον πολιτισμό. Ένα σύμβολο καταλλαγής και ειρήνης, που διατρανώνει την αλήθεια πως εκεί όπου ο διάλογος κατέχει περίοπτη θέση, δεν χωρά καμία διχαστική έριδα. Όλα αυτά, βέβαια, είναι ωραία να τα λέμε και να τα περιγράφουμε, αλλά δεν είναι καθόλου εύκολα στην πράξη. Θα πρέπει να τα βιώσει κανείς από κοντά και τότε μονάχα –αν αφήσει ανοιχτά καρδιά και νου– θα αισθανθεί τι είναι η ΟΑΚ και «Ιθάκες τι σημαίνουν», όπως έλεγε και ο Αλεξανδρινός ποιητής, Κωνσταντίνος Καβάφης.

Κ.Ζ.: Η φετινή Άνοιξη ήταν εξαιρετικά δύσκολη για όλα τα μέλη του Συνδέσμου των Ακαδημιών της Ευρώπης. Όπως σημειώσαμε παραπάνω το έργο των Ακαδημιών, ως τόπος συνάντησης, στηρίζεται στη σύναξη των ανθρώπων για διάλογο και εξεύρεση λύσεων –ακριβώς αυτό που στερούμεθα σήμερα. Σε τέτοιες στιγμές, οφείλουμε να συνεργαστούμε και να υποστηρίξουμε ο ένας τον άλλον. Το λέγω αυτό γνωρίζοντας ότι πολλές Ακαδημίες, αλλά και πολλοί συνάνθρωποί μας, θα πρέπει να αγωνιστούν για την επιβίωσή τους, λόγω των επιπτώσεων, κυρίως οικονομικών, του Κορωνοϊού (Covid-19).

Αυτή η πανδημία βρήκε το Ίδρυμα στο απόγειο των πολυδιάστατων και πολυπληθών δράσεών της και αποτελεί μία μεγάλη δοκιμασία για το μέλλον. Όμως, συνεχίζουμε! Τίποτα, δεν έχει σταματήσει για εμάς. Συνεχίζουμε με τον ίδιο ζήλο μετά την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο της Ορθοδόξου Εκκλησίας στις εγκαταστάσεις μας, μετά τον εορτασμό των πενήντα χρόνων της ΟΑΚ με την παρουσία του Οικουμενικού Πατριάρχου, του Προέδρου της Δημοκρατίας και άλλων υψηλών προσκεκλημένων. Συνεχίζουμε διά των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης και είμαστε ορατοί με τις διαδικτυακές εκπομπές, μέσα από συνεντεύξεις με φίλους από την Ελλάδα και το εξωτερικό, καθώς και τον προγραμματισμό νέων Διαδικτυακών Συνεδρίων και Σεμιναρίων (Webinar).

Έχουμε ανάγκη από τον διάλογο με την κοινωνία και πρέπει να στηρίξουμε την ευθύνη του Ιδρύματος έναντι της Κοινωνίας των Πολιτών, ειδικά σε αυτήν την αβέβαιη στιγμή, έστω και διαδικτυακά. Γιατί η ΟΑΚ, αυτό που εκφράζει, είναι η χαρά της κοινωνίας των προσώπων και σήμερα –περισσότερο από ποτέ– έχει τη μεγάλη ευθύνη να επιτελέσει το χρέος της, σε αυτούς τους καιρούς της αφιλίας και της ακοινωνησίας.

Επίσης, να σημειώσουμε πως όλα αυτά τα προβλήματα των Ακαδημιών της Ευρώπης τέθηκαν σε διαδικτυακό Συνέδριο με στελέχη των Ακαδημιών, που συντόνισαν οι συνεργάτες της Ακαδημίας. Σημειολογικά σκεπτόμενος, εάν η περίοδος που διανύουμε είναι συγκρίσιμη με την επόμενη ημέρα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν άρχισαν να λειτουργούν οι Ακαδημίες στη Γερμανία, τότε και σήμερα έχουμε λόγο να είμαστε παρόντες στο διάλογο για τη «νέα κανονικότητα», η οποία δεν πρέπει να είναι ίδια με την κανονικότητα του χθες!

Κ.Ζ.: Η ΟΑΚ, δεδομένων των συνθηκών, όπως ήδη σημειώσαμε, αξιοποιεί στο έπακρο τις Νέες Τεχνολογίες, καθώς μέσα από την ευρύτατη και πολύπλευρη χρήση του διαδικτύου –να τονίσουμε σε αυτό το σημείο πως η ΟΑΚ διαθέτει ισχυρή διαδικτυακή παρουσία στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης (Ιστοσελίδα/Facebook/Instagram)– δίδει καθημερινά το «παρών» στη ζωή των ανθρώπων και των φίλων του Ιδρύματος.

Οι πολυποίκιλες συνεδριακές της δράσεις, καθώς και τα Εκπαιδευτικά της Προγράμματα συνεχίζονται αδιάκοπα –τηρώντας πάντοτε τις προβλεπόμενες οδηγίες υγιεινής της επίσημης Πολιτείας– και οι επιστημονικοί συνεργάτες του Ιδρύματος παραμένουν πάντα ενεργοί. Καθημερινά προσπαθούμε από κοινού και μέσα από την αγαστή συνεργασία μας, να βρούμε λύσεις για τα ανακύπτοντα προβλήματα, ώστε όχι μόνο να μη ζημιωθεί το Ίδρυμα, αλλά και να συνεχίσει δυναμικά την ανοδική του πορεία. Και η αλήθεια είναι πως η νέα πανδημία δεν μπόρεσε να αναχαιτίσει τη δημιουργική πνοή του Ιδρύματος.

Συν τοις άλλοις, η ΟΑΚ είναι ενταγμένη σε δύο Ευρωπαϊκά Προγράμματα. Το πρώτο αφορά μία συλλογική προσπάθεια με κεντρικό θέμα «Θρησκείες και Υγεία» με τη συμμετοχή πολλών και διακεκριμένων Καθηγητών και Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων από την Ευρώπη και το δεύτερο σχετίζεται με τη δημιουργία ενός καινοτόμου «Ψηφιακού Εργαστηρίου Κρητικής Αγιογραφίας», που αποτελεί μία προσπάθεια διάσωσης και προβολής της Τέχνης της Αγιογραφίας στην Κρήτη.

Επιπλέον, ετοιμάζουμε διάφορα Διαδικτυακά Συνέδρια με ποικιλία θεμάτων, όπως Ευρωαραβικός Διάλογος, Οικονομία και Κορωνοϊός, Κλιματική αλλαγή και Οικονομία στην Ευρώπη, Θρησκείες-Μεσόγειος-Ανάπτυξη κ.ά.

Από το αρχειακό υλικό του Ιδρύματος (πάνω από 2.500 Συνέδρια μέχρι σήμερα) θα μπορούσαμε να γράψουμε δεκάδες βιβλία. Όπως είπαμε, δεν είναι αυτός ο άμεσος στόχος του Ιδρύματος. Λόγω της επικαιρότητας, όμως, βρίσκεται ήδη στο Τυπογραφείο το βιβλίο με τίτλο «Κοινωνικά και Θεολογικά προβλήματα την περίοδο του Κορωνοϊού» και ένα δεύτερο με τον τίτλο «Μεταμορφώνοντας τον κόσμο» με ομιλίες του μακαριστού Κισάμου και Σελίνου κυρού Ειρηναίου, συνιδρυτού της ΟΑΚ, σε διάφορες συνεδριακές δραστηριότητες. Με τον τρόπο αυτό θέλουμε να δείξουμε ότι η Εκκλησία οφείλει να δέχεται και να ευλογεί τον διάλογο.

Κ.Ζ.: Η ζωή όλων μας έχει ανατραπεί. Τίποτα δεν είναι όπως πριν. Τίποτα δεν είναι δεδομένο. Δεν είναι μόνο τα οικονομικά ζητήματα και προβλήματα που ανακύπτουν μοιραία από όλη αυτήν την κατάσταση της «κοινωνικής αποστασιοποίησης». Το χειρότερο είναι πως οι ανθρώπινες σχέσεις περνούν μία νέα κρίση. Κινδυνεύει να χαθεί η κοινωνία των προσώπων, μία πανανθρώπινη αρχή που διακονεί το Ίδρυμα από την αρχή της υπάρξεώς του. Χάνεται και η εμπιστοσύνη απέναντι στην επιστημονική κοινότητα –επικρατεί ήδη ένας νέος λαϊκισμός απέναντι στους επιστήμονες– με αποτέλεσμα να χάνουμε την ψυχή μας. Αυτό το εκφράζει ποικιλοτρόπως και ο Πρόεδρος της ΟΑΚ, Σεβασμιώτατος Κισάμου και Σελίνου Αμφιλόχιος, μέσα από τα αξιόλογα κείμενά του, όταν τονίζει ότι «άδειασε η ψυχή μας» και το ερώτημα είναι με τι θα τη γεμίσουμε, ιδιαίτερα την ψυχή των νέων της εποχής μας.

Αυτό, όμως, που κατανοήσαμε όλοι είναι ότι η αλληλεγγύη είναι ό,τι πιο σημαντικό. Ότι όλοι μαζί μπορούμε! Εύκολο να το λέμε, δύσκολο να το πράττουμε… Η θεολογική έννοια του «πλησίον» είναι πολύ σημαντική στην εποχή της πανδημίας. Η μάσκα δεν είναι απλώς υπακοή ή ένα μέτρο που στερεί την ελευθερία μας. Η μάσκα έχει όνομα και πρόσωπο. Τη φοράμε γιατί οφείλουμε να σκεφθούμε τον συνάνθρωπό μας, τα προβλήματά του και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να γίνουμε εμείς εκείνοι που θα τον στερήσουμε να ζήσει στο κοινωνικό σύνολο και την ελευθερία του να συμμετάσχει σε αυτό. Πρέπει οι αποφάσεις μας να έχουν μακροπρόθεσμη προοπτική. Πέρα από τις όποιες οδηγίες των ειδικών, χρειάζεται και ένας ηθικός κώδικας κοινωνικής ευθύνης, συμπεριφοράς. Αυτό έχει ειπωθεί και καταγραφεί ποικιλοτρόπως όλα αυτά τα χρόνια στις συνεδριακές δραστηριότητες της ΟΑΚ.

Κ.Ζ.: Αυτό είναι το μεγάλο ερώτημα. Αυτή είναι η μεγάλη πρόκληση. Μία πρόκληση που οφείλει να γίνει πρόσκληση σε ένα διάλογο, κληρικών και λαϊκών, των «εντός και εκτός». Έχει τη δύναμη η ορθόδοξη θεολογία να αρθρώσει λόγο ζωής, να μιλήσει στην καρδιά του σύγχρονου ανθρώπου; Ή αποτελεί ένα μουσειακό έκθεμα; Φυσικά και διαθέτει τη δύναμη, όπως και υπάρχουν αξιόλογες προοδευτικές φωνές που μέσα από την ουσιαστική συμβολή τους, προχωρούν την παράδοση ένα βήμα πιο πέρα. Σε αντιδιαστολή, όμως, αυτής της πραγματικότητας υπάρχουν και οι ακραίες φωνές που επιμένουν σε μία στείρα συνθηματολογία, η οποία δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την ορθόδοξη παράδοση. Χρειάζεται υπέρβαση του φανατισμού και της μισαλλοδοξίας, ιδιαίτερα στις δυσχερείς συνθήκες της πανδημίας. Ένα είναι σίγουρο, πως έχουμε ακόμη πολύ δρόμο μπροστά μας και προς αυτήν την κατεύθυνση και θα συνεχίσουμε τις δράσεις μας στην προοπτική ενός ανοιχτού διαλόγου με την κοινωνία, στην αντιμετώπιση των προκαταλήψεων και των διαστρεβλώσεων και στην αποκατάσταση της αλήθειας, ώστε η ορθόδοξη θεολογία να έχει πραγματικά ζώσα παρουσία στη σύγχρονη κοινωνία και να αποτελεί ένα πραγματικό στήριγμα για τον κάθε άνθρωπο.

Κ.Ζ.: Για να απαντηθεί αυτό το ερώτημα με τρόπο ουσιαστικό και σε βάθος, οφείλουμε πρώτα να απαντήσουμε σε ένα άλλο: Τι είναι Εκκλησία; Ή μάλλον: Τι δεν είναι Εκκλησία; Εκκλησία σίγουρα δεν είναι ομάδα, συντεχνία, μορφή εξουσίας –ή ακόμη χειρότερα εξουσιαστικότητας– κρατικός Οργανισμός, κάποια δημόσια Υπηρεσία ή κλειστό club, που χρειάζεται “face control” για να γίνεις αποδεκτός. Είναι Σώμα Χριστού με μέλη τους ανθρώπους, όλους εμάς, κληρικούς και λαϊκούς, αλλά και δίχως να αποκλείει κανέναν από το Σώμα αυτό. Στις περιπτώσεις που υπερισχύει το «τι δεν είναι», τότε έχουμε πρόβλημα το οποίο εκδηλώνεται ως παθογένεια. Ως επακόλουθο γεννιέται ο προβληματισμός: έχουμε μία Εκκλησία σύγχρονη για έναν σύγχρονο άνθρωπο; Πολλοί τρομάζουν στο άκουσμα αυτής της έκφρασης, «σύγχρονη Εκκλησία». Τη συνδέουν με την εκκοσμίκευση της Εκκλησίας. Αλλά το σύγχρονο δεν αποκλείει την παράδοση, αντιθέτως την προχωρά δημιουργικά ένα βήμα παραπέρα. Τούτο σημαίνει μία Εκκλησία που μπορεί να αφουγκράζεται την αγωνία και να κατανοεί την ψυχοσύνθεση του ανθρώπου της εποχής μας, αλλά έχει και τη δυνατότητα να στηριχθεί σε αυτό, για να συναντηθεί με το μέλλον.

Η Εκκλησία οφείλει, λοιπόν, να σκύψει πάνω από τον σύγχρονο άνθρωπο και να του χαρίσει και πάλι την ελπίδα και την αναστάσιμη χαρά. Τούτη η πρωτόγνωρη δοκιμασία ανέτρεψε όλες τις μέχρι σήμερα «βεβαιωμένες πραγματικότητες». Το ποθητό ζητούμενο είναι να βγούμε καλύτεροι άνθρωποι από όλο αυτό και όχι χειρότεροι. Για όλους μας, αυτό είναι μία πρόκληση. Χρειαζόμαστε περισσότερη αλληλεγγύη στο προκύπτον «νέο φυσιολογικό». Σε αυτήν την κρίσιμη στιγμή για συνεργασία στην Ευρώπη, ως Ευρωπαϊκή Ένωση, στην Ελλάδα, στην Κρήτη, καλούμαστε να εργασθούμε συλλογικά με συλλογική αλληλεγγύη. Να αποδείξουμε ότι είμαστε μία κοινότητα αξιών με κοινό πεπρωμένο, που ζούμε σε ένα ταραχώδες παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον. Είναι καιρός να κάνουμε θαρραλέα κοινά βήματα για να ξεπεράσουμε τον φόβο. Σε όλα τα επίπεδα. Ακόμη και στην Εκκλησία. Ίσως, επειδή είμαι επηρεασμένος από την ανεξίτηλη διδασκαλία των μεγάλων Ρώσων θεολόγων στο Παρίσι, των π. Alexander Schmemann, π. Boris Bobriskoy, π. Nicolas Lossky, π. Jean Meyendorff, Olivier Clément κ.ά., με απασχολεί τις τελευταίες ημέρες ο δύσκολος όρος «εσχατολογία»! Άραγε, ποια απάντηση μάς δίδει αυτός ο όρος σε μία πανδημία; Μπορεί να μελετούμε τα κείμενά τους, αλλά δεν μπαίνουμε σε βάθος, να δρούμε εκκλησιαστικώς. Είναι καιρός να εργασθούμε με ενότητα και χωρίς διαιρέσεις. Υπάρχει θεολογική πρόοδος και αναφέρομαι στο κείμενο της Κοινωνικής Διδασκαλίας της Ορθοδόξου Εκκλησίας, το οποίο ενέκρινε το Οικουμενικό Πατριαρχείο (Ιανουάριος, 2020), το οποίο διατυπώνει τις κατευθυντήριες αρχές για τον ρόλο της Ορθόδοξης Εκκλησίας, καθώς και την ευθύνη των Ορθοδόξων Χριστιανών στον σύγχρονο κόσμο, για την αντιμετώπιση των πολύπλοκων προκλήσεων και προβλημάτων. Η Εκκλησία οφείλει να ανατρέξει στην Ιστορία της και να ανακαλύψει εκ νέου τη διδασκαλία της, ώστε να θυμηθεί πως αντιμετώπισε παρόμοιες καταστάσεις κρίσεως και να εφαρμόσει την αρχή του κατ’ οικονομίαν, εκεί όπου χρειάζεται. Κυρίως να δούμε τι ήταν εκείνο που την έκανε ζώσα! Να δηλώσει δυναμικά τη φιλάνθρωπη παρουσία της, ώστε ο σύγχρονος άνθρωπος να την αισθανθεί ως στήριγμα και παρηγορία, ως καταφύγιο και ως παραμυθία. Έλεγε ο μακαριστός Κισάμου και Σελίνου κυρός Ειρηναίος: «Πριν ρίξετε το κέρμα στο χέρι του ζητιάνου, πιάστε του το χέρι»!

Κ.Ζ.: «Όταν οι άνθρωποι κάνουν σχέδια γελάει ο Θεός», λέει ο σοφός λαός. Πολλά και πολυποίκιλα. Το Ίδρυμα της καταλλαγής και του διαλόγου συνεχίζει να οραματίζεται, αλλά και να αγωνίζεται, ώστε να μην παραμείνει τούτος ο οραματισμός μία απλή θεωρία, αλλά να γίνει πράξη. Ως Ίδρυμα θα συνεχίσει να στηρίζει τους ανθρώπους, ανεξαρτήτως φυλής και ιδεολογικού υπόβαθρου. Ως Συνεδριακό Κέντρο θα συνεχίσει να φιλοξενεί τα σημαντικά για την επιστήμη, την Εκκλησία και την ανθρωπότητα, Συνέδρια. Ως Ερευνητικό Κέντρο θα συνεχίσει την επιστημονική έρευνα στους Τομείς που κλήθηκε να τη διακονεί. Ως Φορέας Εκπαίδευσης θα συνεχίσει τα Εκπαιδευτικά του Προγράμματα, δυναμώνοντας την εκπαιδευτική Κοινότητα του τόπου μας.

Παράλληλα, η ΟΑΚ θα συμμετάσχει ενεργά στους επίσημους εορτασμούς για τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση (1821-2021), αναλογιζόμενη τη μεγάλη ευθύνη που της αναλογεί όσον αφορά τη διάσωση και καλλιέργεια της ιστορικής μνήμης και ανταποκρινόμενη στο εθνικό κάλεσμα. Είμαστε στην ευχάριστη θέση να σας ανακοινώσουμε πως όλες οι κατατεθείσες προτάσεις του Ιδρύματος –έπειτα από σχετική ανακοίνωση της Επιτροπής «Ελλάδα 2021»– έχουν γίνει αποδεκτές και πρόκειται να ενταχθούν σε μία ειδική έκδοση που ετοιμάζεται και θα περιλαμβάνει περιγραφή του συνόλου των προτάσεων που ταυτίζονται με τους τέσσερις άξονες της Επιτροπής και που συνεισφέρουν στο κοινό αυτό εθνικό εγχείρημα με την ευκαιρία της επετείου των διακοσίων ετών από την Επανάσταση του 1821.

Στην κατεύθυνση αυτή και επειδή πιστεύουμε πως η παιδεία αποτελεί το «χτίσιμο του μέλλοντος», κατά την τρέχουσα χρονιά εγκαινιάζουμε δύο νέα Εκπαιδευτικά Προγράμματα: «Το τραγούδι της λευτεριάς – Ταξιδεύοντας στην Ελληνική Επανάσταση του 1821», με αφορμή τη συμπλήρωση διακοσίων ετών από την Ελληνική Επανάσταση (1821-2021) και «“Μικρός λαός και πολεμά” – Η Μάχη της Κρήτης 80 χρόνια μετά», καθώς ογδόντα χρόνια συμπληρώνονται του χρόνου από τη Μάχη της Κρήτης (1941-2021) και έχοντας ως κεντρικούς άξονες τις έννοιες: «Αγώνας – Ελευθερία – Μνήμη – Ειρήνη». Τα Προγράμματα αυτά ως στόχο έχουν την ενημέρωση, την ευαισθητοποίηση και την αυτενέργεια των παιδιών για τις σημαντικές αυτές περιόδους, ώστε αυτές να αποτελέσουν πηγή έμπνευσης και παραδείγματος για τις επόμενες γενιές.

Ιδιαίτερα για τη συμπλήρωση 80 ετών από τη Μάχη της Κρήτης θα υπάρξει συνάντηση με εκκλησιαστικές αντιπροσωπίες και νέους οι οποίοι θα προβούν στη σύνταξη μίας Διακήρυξης για το μέλλον της Ευρώπης. Επίσης, δυστυχώς λόγω της πανδημίας δεν προχώρησε ένα άλλο μεγάλο ζήτημα της εποχής μας, η Τεχνητή Νοημοσύνη, σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο της Κρήτης και άλλους Ακαδημαϊκούς Φορείς.

Τέλος, αρχίζουμε να ξαναβλέπουμε το κομμάτι του διαλόγου μεταξύ των πολιτικών κομμάτων που εκπροσωπούνται στο Ελληνικό Κοινοβούλιο. Είναι ένας βασικός πυλώνας της εργασίας της ΟΑΚ. Θυμίζουμε ότι ο διάλογος «Ορθοδοξία και Μαρξισμός» άρχισε το 1983 και πιστεύουμε ότι είναι καιρός να ξαναρχίσει ένας νέος κύκλος διαλόγων με τα πολιτικά πρόσωπα –ουσιαστικών αυτή τη φορά– σε μία εποχή έντονων παγκόσμιων ζυμώσεων και αναζητήσεων.

Με άλλα λόγια στόχος των δράσεων είναι να στρέψουμε και πάλι την προσοχή μας, στα σπουδαία γεγονότα της Ιστορίας, αντλώντας έμπνευση για το μέλλον και διαμορφώνοντας την πορεία της Ελλάδος στο παγκόσμιο γίγνεσθαι, καθιστώντας τους εαυτούς μας, άξιους της –αποκτηθείσας με αίμα– ελευθερίας.

Αισθανόμαστε όλως ιδιαιτέρως προνομιούχοι που συνεχίζουμε την παρακαταθήκη των ιδρυτών, του μακαριστού Μητροπολίτου Κισάμου και Σελίνου κυρού Ειρηναίου Γαλανάκη και του Δρος Αλέξανδρου Παπαδερού, βιώνοντας παράλληλα την αγαστή συνεργασία του νυν Προέδρου της ΟΑΚ, Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κισάμου και Σελίνου Αμφιλοχίου, καθώς και των μελών του Διοικητικού Συμβουλίου. Αισθανόμαστε ιδιαίτερη ευγνωμοσύνη και ανάγκη βαθύτατης ευχαριστίας για την άγρυπνη στήριξη της Α.Θ.Π. του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου Α΄, των Εταίρων του Ιδρύματος και των χιλιάδων φίλων του, στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Και είναι πολλοί όλοι εκείνοι, γνωστοί και άγνωστοι, άνθρωποι που ζήσαμε μαζί μεγάλες στιγμές, αλλά και εκείνοι που ακόμη δεν είχαμε τη χαρά να συναντήσουμε. Άνθρωποι από κάθε γωνιά της γης και από όλη την οικουμένη, που αγαπούν και στηρίζουν το Ίδρυμα και που συνθέτουν το πολυδιάστατο ψηφιδωτό της Ορθοδόξου Ακαδημίας Κρήτης, πραγματώνοντας με τον ομορφότερο τρόπο την πρόσωπο προς πρόσωπο κοινωνία.