Eίναι κάποιες ταινίες που από την πρώτη τους στιγμή, από το πρώτο γύρισμα, ξέρεις ότι δεν θα προκαλέσουν κάποιο ντελίρριο ενθουσιασμού, αλλά θα έχουν 1-2 στοιχεία που θα της δώσουν τεράστια ώθηση. Αυτό είναι το The Guilty του Netflix.
Προφανώς η μικρή αυτή ανάλυση είναι τόσο αόριστη, που δεν καταλαβαίνει κανείς τι είναι αυτό που θέλουμε να πούμε. Ευτυχώς όμως που υπάρχει και η συνέχεια του κειμένου. Τρομερό ε…Πάνω ακριβώς που θα χρειαζόμασταν μια επεξήγηση, αυτή έρχεται.
Το The Guilty είναι μια ιστορία μέσα σε μια ημέρα. Ο αστυνομικός Τζο Μπέιλερ βρίσκεται στο τηλεφωνικό κέντρο του 911 (ο αριθμός άμεσης δράσης των ΗΠΑ που αφορά σε ασθενοφόρα, πυροσβέστες και αστυνομικούς) και δέχεται μια κλήση από την Έμιλι. Η Έμιλι ακούγεται ταραγμένη. Τρομαγμένη. Λες και μιλάει με κάποιον να την σημαδεύει με όπλο. Σαν να είναι αιχμάλωτη.
Πολύ γρήγορα ο Μπέιλερ καταλήγει στο συμπέρασμα πως έχει απαχθεί. Επιχειρεί μέσω των τηλεφωνικών συνομιλιών να ανιχνεύσει το μέρος στο οποίο βρίσκεται. Θέτει ως πρώτο ύποπτο στο μυαλό του τον άντρα της, τον Χένρι, που έχει βίαιο παρελθόν. Παίρνει ως δεδομένο πως αυτός είναι που την έχει απαγάγει.
Μέσα από μια σειρά κλήσεων, ο Τζο θα μπορέσει να βρει πού βρίσκεται η Έμιλι, θα έχει μάθει στο μεσοδιάστημα για τα 2 της παιδιά, την Άμπι και τον Όλιβερ, αλλά θα συνειδητοποιήσει ότι τα πράγματα δεν ήταν με τίποτα όπως τα περίμενε.
Το The Guilty λοιπόν, κερδίζει τον θεατή, ιδίως τον πιο απαιτητικό, λόγω της σκηνοθετικής οπτικής, λόγω των όσων έκανε ο Αντουάν Φουκουά σχετικά με τη σειρά των σκηνών και με την κινηματογράφιση.
Η ταινία, να πούμε αρχικά, γυρίστηκε μέσα σε 11 ημέρες και στο ξεκίνημα του δεύτερου κύματος της πανδημίας. Τότε που κανείς δεν ήξερε ποιο πρωτόκολλο ακολουθείται. Ο Τζέικ Γκιλενχάαλ, που είχε την πλοκή στα χέρια του, ήθελε να αναλάβει την παραγωγή. Η πανδημία τον έκανε να σταματήσει. Όμως πήρε την απόφαση να την γυρίσει.
Το The Guilty κερδίζει όλους τους πόντους από δύο επιλογές του Φουκουά
Απευθύνθηκε στον Φουκουά, με τον οποίο έχουν συνεργαστεί στο Southpaw το 2015, και όλα έγιναν μέσα σε 11 ημέρες. Σε αυτό το διάστημα ο Φουκουά μπήκε και σε καραντίνα ως πιθανό κρούσμα και έκανε τη σκηνοθεσία από ένα βανάκι στα 100 μέτρα μακρύτερα από το στούντιο.
Στο The Guilty βλέπουμε ελάχιστα άλλα πρόσωπα. Ακούγονται φωνές άλλων ηθοποιών, όπως των Ίθαν Χοκ, Αλεξάντερ Σκάρσγκαρντ, Ράιλι Κίο, αλλά στο 99% των λήψεων βλέπουμε τον Γκιλενχάαλ.
Η εξέλιξη της ταινίας είναι σαν να προβάλλεται μέσα από το μυαλό του πρωταγωνιστή και δεν δίνεται στον θεατή καμία παράλληλη πληροφορία. Βλέπει μόνο τη μία πλευρά της κλήσης, αυτή στο κέντρο του αστυνομικού τμήματος όπου είναι ο Γκιλενχάαλ.
Σε συνδυασμό με τις λήψεις 3/4, όπου κόβεται ένα κομμάτι από το μέτωπο του πρωταγωνιστή και ένα μέρος από το σαγόνι και κάτω, δημιουργείται το πρόσφορο έδαφος ώστε ο θεατής να ξαφνιάζεται περισσότερο με όσα ακολουθούν. Δεν έχει διευρυμένο πεδίο παρακολούθησης.
Αυτό το στήσιμο ταινίας είναι που ωφελεί το όντως ανατρεπτικό φινάλε, στο οποίο ο Τζο Μπέιλερ αποκαλύπτει και τον λόγο που έκανε τέτοια υπερπροσπάθεια για να βρει την Έμιλι και να την σώσει.
Δεν χρειάζονται πολλά περισσότερα για μια ταινία από την άρτια χρήση των μέσων που διατίθενται. Μια ταινία με χαμηλό μπάτζετ, με ένα μόνο σκηνικό και έναν, επί της ουσίας, ηθοποιό. Το The Guilty είναι μια ταινία που ανοίγει τα μάτια στον θεατή, ώστε να μάθει πως κάποιες φορές, μέσα που φαίνονται πενιχρά, μπορούν να κάνουν θαύματα.
#pgnews
