Ο Εβραίος μπαμπάς καθόταν σε μια ξαπλώστρα στην παραλία και χάζευε το μικρό του γιό που έπαιζε ανέμελα στο κύμα με το κουβαδάκι του. Ξαφνικά σηκώνεται ένα τεράστιο κύμα που παρασύρει το παιδί στα βάθη της θάλασσας και το εξαφανίζει μπροστά στα έκπληκτα μάτια του πατέρα του.
Απελπισμένος ο πατέρας σηκώνει τα μάτια και τα χέρια του στον ουρανό, γονατίζει στην άμμο και αρχίζει να ουρλιάζει σα δαιμονισμένος:
-Θεέ μου! Θεέ μου! Θεέ μου, γύρνα πίσω το παιδί μου! Θεέ μου στείλε μου πίσω τον μονάκριβο γιό μου! Είναι το φώς της ζωής μου… Είναι η ζωή μου όλη…. Θεέ του Ισραήλ κάνε το θαύμα σου! Στείλε πίσω τον Αλόν! Θεέ μου άκου τη φωνή του δούλου σου και λυπήσου με… Στείλε το παιδί μου πισωωωωωωω!!! Ξαφνικά… ένα δεύτερο μεγάλο κύμα επιστρέφει το παιδί του.
Και τότε ο άνδρας κοιτώντας τον ουρανό με ευλάβεια και ταπεινοφροσύνη ψελλίζει:
-Και το κουβαδάκι;…
