Ελάχιστοι είναι σήμερα οι κρητικοί παραγωγοί φρέσκου μανιταριού(4-5 σε όλη την Κρήτη) που συνεχίζουν να δίνουν τη μάχη της καθιέρωσης του καλλιεργημένου φρέσκου μανιταριού, στην κρητική σπιτική κουζίνα, στα ξενοδοχεία και τα εστιατόρια, που μέχρι πριν λίγα χρόνια γνώριζαν τα μανιτάρια της υπόλοιπης Ελλάδας και κυρίως τα κονσερβοποιημένα εισαγόμενα.
Στο Νομό Λασιθίου ο μοναδικός που ξεκίνησε πριν 12 χρόνια την καλλιέργεια των πλευρωτών μανιταριών, και συνεχίζει με επιτυχία την εντατική παραγωγή, είναι ο 65χρονος Μανόλης Ρεμουντάκης, που δεν σταμάτησε ποτέ να κάνει σχέδια για το μέλλον και να παρακολουθεί κάθε νέα εξέλιξη στο θαυμαστό και εντυπωσιακό πολλές φορές… μανιταρόσκοσμο.
«Κλείνω φέτος 12 χρόνια κοπιαστικής αλλά ενδιαφέρουσας από κάθε άποψη προσπάθειας, στην σύγχρονη καλλιέργεια των πλευρωτών μανιταριών και παρόλα αυτά, κάθε μέρα συνεχίζω να μαθαίνω καινούργια πράγματα. Τώρα πια και τα μυστικά της καλλιέργειας τα γνωρίζω, σε βαθμό που να μη ρισκάρω, να χάσω κάποια παραγωγή, αλλά και την Κρητική αγορά έχω μάθει και με έχει μάθει και αυτή. Συνεργάζομαι και με άλλους παραγωγούς από το Ηράκλειο και τους τροφοδοτώ με μανιτάρια όταν εκείνοι δεν έχουν δική τους παραγωγή.
Στην Κρήτη οι Νομοί Ηρακλείου, Ρεθύμνου και Χανίων, καταναλώνουν πολύ περισσότερο το είδος των πλευρωτών μανιταριών, ενώ στο Νομό Λασιθίου προτιμούν τα «κουρουπάκια» (αγαρικά). Ίσως επειδή βρίσκονται και άγρια αυτοφυή σε περιοχές της Σητείας και της Ιεράπετρας», μας λέει ο Μανόλης Ρεμουντάκης.
Κάποια σοβαρά κρούσματα δηλητηρίασης από κατανάλωση αυτοφυών άγριων μανιταριών, που είδαν το φως της δημοσιότητας, έχουν αποθαρρύνει εκείνους που χωρίς να γνωρίζουν πήγαιναν στα βουνά, μάζευαν ότι μανιτάρια έβρισκαν και μετά χωρίς να γνωρίζουν αν είναι βρώσιμα, προσπαθούσαν να τα σερβίρουν σαν σπάνιο μεζέ στην οικογένεια η την παρέα τους, με αποτέλεσμα να έχουμε φτάσει μέχρι και σε θανάτους από κατανάλωση δηλητηριωδών άγριων μανιταριών.
«Μπορεί τον τελευταίο καιρό όλος ο κόσμος να ασχολείται με τον θανατηφόρο κορωνοϊό που έχει εξαπλωθεί σε όλο σχεδόν τον κόσμο, εμείς όμως συνεχίζουμε να ασχολούμαστε με τον μύκητα του μανιταριού, προσφέροντας στους καταναλωτές, ένα απολύτως καθαρό και υγιεινό προϊόν που μπορεί να το καταναλώνει άφοβα. Επειδή έχουν περιοριστεί οι έξοδοι, η κατανάλωση τις τελευταίες μέρες έχει παρουσιάσει μια σχετική πτώση, αλλά θεωρώ ότι είναι παροδικό το πρόβλημα και θα επανέλθουμε σύντομα στους κανονικούς ρυθμούς», προσθέτει ο Μανόλης Ρεμουντάκης.
Η μονάδα παραγωγής μανιταριών του 65χρονου Μανόλη Ρεμουντάκη βρίσκεται στη δημοτική ενότητα Μακρύ Γιαλού Ιεράπετρας. Αποτελείται από 4 σύγχρονα σέλτερ εξοπλισμένα με συστήματα τεχνολογίας αιχμής, όπου καλλιεργεί 4 διαφορετικά είδη πλευρωρτών μανιταριών.
Ξεκίνησε πριν 12 χρόνια να παράγει και να διακινεί μανιτάρια στην αγορά της Κρήτης, έχοντας δημιουργήσει τέσσερις υπερσύγχρονες αυτόνομες μονάδες παραγωγής συνολικής έκτασης ενός στρέμματος.
Μετά την εγκατάλειψη της καλλιέργειας μανιταριών, από έναν πρωτοπόρο γεωπόνο και παραγωγό, τον Κώστα Στεφανάκη που είχε φτιάξει την πρώτη μονάδα της Ανατολικής Κρήτης, στο Καλό Χωριό Μεραμπέλλου, τη σκυτάλη της καλλιέργειας του πλευρωτού μανιταριού, έχει πάρει ο Μανόλης Ρεμουντάκης.
«Τριάντα ολόκληρα χρόνια καλλιεργούσα θερμοκηπιακή ντομάτα. Την εγκατέλειψα όταν μετά από μια ανεμοθύελλα, ο αέρας μου κατέστρεψε 3 στρέμματα θερμοκηπίου. Τότε έψαξα να μάθω για την καλλιέργεια των μανιταριών. Τα πρώτα χρόνια ήταν πολύ δύσκολα. Αλλά με πείσμα, επιμονή και πάρα πολύ δουλειά, βρήκα τις λύσεις αρχικά για την καλλιέργεια και την παραγωγή ενός υγιεινού ποιοτικού προϊόντος.
Ακόμα προσπαθώ και συνεχώς προσθέτω καινούργια πράγματα, γιατί είναι μια πάρα πολύ δύσκολη η καλλιέργεια», μας είπε ο Μανόλης Ρεμουντάκης.
Έκανε πολλά ταξίδια σε περιοχές όπου υπήρχαν ανάλογες μονάδες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, για να πάρει την τεχνογνωσία που δεν είχε, έτσι ώστε να καταφέρει να κάνει βιώσιμη της επιχείρηση του.
«Κατάφερα τελικά να δημιουργήσω μέσα στις 4 μονάδες, και στους 12 μήνες του χρόνου, το ιδανικό μικροκλίμα με την σωστή θερμοκρασία και την κατάλληλη υγρασία που χρειάζεται ο μύκητας, για να δώσει την παραγωγή που θέλω. Είμαι πολύ ευχαριστημένος αν πάρω από κάθε σακί 4 κιλά μανιταριών στην κάθε καλλιεργητική περίοδο. Τα σακιά με το άχυρο και το μυκήλιο του μανιταριού που προμηθεύομαι από την Εύβοια, ανανεώνονται κάθε 2,5 μήνες περίπου. Αυτά που αποσύρω τα χαρίζω στον κόσμο που τα διατηρεί σε υγρό δροσερό και σκιερό μέρος, παίρνοντας ακόμη κάποια καλή παραγωγή για ιδιωτική κατανάλωση», προσθέτει ο Μανόλης Ρεμουντάκης.
Τα καλλιεργημένα μανιτάρια και κυρίως τα Ελληνικά pleurotus που βρίσκουμε στα σούπερ μάρκετ και τα μανάβικα, ειδικά τώρα κατά την περίοδο της Σαρακοστής, είναι βιολογικής καλλιέργειας, και είναι απόλυτα ασφαλή, δεδομένου ότι, δεν έχουν πάνω τους σκόνες, λιπάσματα και φυτοφάρμακα, καθώς από τη στιγμή που θα μπει το άχυρο στο σακί, μέχρι να φτάσει το μανιτάρι στον καταναλωτή, όλα γίνονται ελεγχόμενα με βιολογικό τρόπο. Το μανιτάρι που παράγεται στην Κρήτη είναι από μόνο του πεντακάθαρο και δεν πρέπει να πλένεται, γιατί χαλάει η ποιότητα του και αλλοιώνεται η γεύση του.
ΠΗΓΗ: neakriti.gr
