Η αξία της κρητικής φραγκοσυκιάς φαίνεται να έχει ξεχαστεί με την πάροδο του χρόνου, παρά τις ωφέλειες που μπορεί να δώσει το φυτό αυτό, λόγω της υψηλής συγκέντρωσης καλίου, ασβεστίου και μαγνησίου.
Οι περισσότερες φραγκοσυκιές που φύονται από το ένα άκρο της Κρήτης ως το άλλο, έχουν εγκαταλειφθεί, κυρίως λόγω της αλλαγής των διατροφικών συνηθειών του σύγχρονου ανθρώπου.
Όπως εξήγησε στο Ράδιο Κρήτη και στον Μανώλη Αργυράκη, ο κος Γιώργος Πουλινάκης, πρώην πρόεδρος των εμπόρων της Κεντρικής Λαχαναγοράς, στο Ηράκλειο, δεν υπάρχουν πολλά σημεία πώλησης του φραγκόσυκου, αφού ο μέσος καταναλωτής δεν το επιλέγει.
Για τον κο Πουλινάκη, αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι, ο καταναλωτής πλέον, ενδιαφέρεται να αγοράσει ένα φρούτο ή έναν καρπό που να είναι καλοσχηματισμένος εξωτερικά, αδιαφορώντας για τη νοστιμιά ή τις ευεργετικές ιδιότητες που το χαρακτηρίζουν.
Για το λόγο αυτό, δεν υπάρχει συγκεκριμένη διαμορφωμένη τιμή πώλησης για το φραγκόσυκο, εφόσον η τιμή καθορίζεται από την προσφορά και τη ζήτηση.
Μπορεί το “καπλόσυκο” να χρησιμοποιείται πλέον στις περισσότερες περιπτώσεις ως φυσικός φράχτης, και τα αγκάθια του να καθιστούν δύσκολη τη συλλογή και τον καθαρισμό του, η επεξεργασία του όμως μπορεί να δώσει εξαιρετικά προίόντα, όπως ξύδι, απόσταγμα ρακί, μαρμελάδα και πολλά ακόμα.
Όπως σημείωσε στον “αέρα” του Ράδιο Κρήτη, ο κος Νίκος Θεοδοσάκης, Αντιδήμαρχος Βιάννου, ο οποίος έχει ασχοληθεί επισταμένα με την αξία της φραγκοσυκιάς, αυτό που έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον είναι ότι ο χυμός που παράγεται από το φραγκόσυκο, είναι ο μόνος χυμός φρούτου που είναι κατάλληλος για όσους πάσχουν από διαβήτη αφού δε συγκεντρώνει καθόλου ζάχαρη!
Στο εξωτερικό μάλιστα, η τιμή του φραγκόσυκου είναι εξαιρετικά υψηλή, καθώς το έλαιο που παράγεται από τους σπόρους του, χρησιμοποιείται ως φαρμακευτική ουσία για την καταπολέμηση του Διαβήτη Τύπου 1.
Πριν από κάποια χρόνια, έγινε στην Κρήτη προσπάθεια ανάδειξης της φραγκοσυκιάς, και δόθηκαν επιδοτήσεις για την καλλιέργειά της. Η προσπάθεια όμως φάνηκε γρήγορα να εξασθένισε.
Το απαξιωμένο αυτό προϊόν της Κρητικής γης, το οποίο μπορεί να παραχθεί χωρίς ιδιαίτερο κόστος, θα έπρεπε κάποτε να αποκτήσει την υπεραξία που του αξίζει.
Για να γίνει αυτό είναι αναγκαίο να υπάρξει μονάδα επεξεργασίας φραγκόσυκου στο νησί, αλλά και να γίνει ευρέως γνωστό στο καταναλωτικό κοινό, μέσα από “φεστιβάλ φραγκόσυκου”, με πρωτοβουλία των δημοτικών αρχών, όπως αυτό συμβαίνει στη Σικελία.
