Ούτε 20 ετών και είχε συμπληρώσει ήδη 88 συμμετοχές με τον Παναθηναϊκό. Γεννηθείς την 3η Απριλίου του 1990 και εξέπεμπε τέτοια λάμψη που τον Φλεβάρη του 2010, 40 ημέρες πριν από τα γενέθλιά του, θάμπωνε ολάκερη την Ευρώπη. Ανολοκλήρωτος ποδοσφαιρικά/σωματικά ακόμα, μα με μια αμοντάριστη πλαστικότητα στο κορμί του και μια ακατέργαστη οξύνοια που του επέτρεπε να ξεγλιστρά με σλάλομ ανάμεσα στους περισπούδαστους αντιπάλους του και να βλέπει το κενό εκεί που μόλις αχνοφαινόταν μια μικρή χαραμάδα.
Τη βραδιά που ο Παναθηναϊκός θριάμβευε στο ‘Ολίμπικο’, σαν μονομάχος στο Κολοσσαίο αποκλείοντας με 3-2 τη Ρόμα, ο Σωτήρης Νίνης διέσχιζε σε ελάχιστα λεπτά τη χαώδη απόσταση μεταξύ του πραγματικού και του φανταστικού. Ένας ιδεατός διάδοχος του Δημήτρη Σαραβάκου στο ‘τριφύλλι’ λάμβανε αψεγάδιαστη υπόσταση και ολόγιομη μορφή. Με παρακαταθήκη την αντίστοιχη νίκη στο ΟΑΚΑ μια εβδομάδα νωρίτερα, ο Νίκος Νιόπλιας είχε στήσει την ομάδα με επιδεξιότητα και ο Τζιμπρίλ Σισέ είχε γίνει η απόλυτη έκφραση της εκστατικής επιτυχίας της ελληνικής ομάδας. Ο 19χρονος μεσοεπιθετικός ωστόσο υπήρξε η φινετσάτη απόληξη της θείας παρέμβασης προκειμένου να επισφραγιστεί μία από τις κορυφαίες στιγμές των ‘πρασίνων’ στη μακρά ευρωπαϊκή διαδρομή τους. Η τελευταία φανταχτερή ως τις ημέρες μας.
Αφού είχε προειδοποιήσει στο 4′, η κάθετη κίνησή του Νίνη και η ντρίμπλα του στον Ντανιέλ Ντε Ρόσι στα όρια της γραμμής, για την εξασφάλιση του πέναλτι στο 38′, που έφερε το 1-1, δεν ήταν μονάχα η απαρχή της ανατροπής του Παναθηναϊκού από το τυχερά εύστοχο σουτ του Ρίσε στο 11′. Στοιχειοθέτησε όλα τα στοιχεία της ποδοσφαιρικής οντότητάς του: την άριστη υποδοχή της μπάλας, το ξεπέταγμα στο χώρο, την τάχιστη εναλλαγή κατεύθυνσης, το ακαριαίο τσίμπημα της μπάλας που έριξε στην παγίδα τον μεγάλο αντίπαλό του. Δεν θα έπρεπε ν’ απορεί ο πολύπειρος Ιταλός χαφ, είχε πέσει στη ‘μαύρη τρύπα’.
Η αυτοπεποίθηση ξεχείλιζε στις ενέργειες του Νίνη, ο οποίος τρία λεπτά μετά προσέδιδε μια τέταρτη διάσταση στην πρότερη κίνησή του. Έχοντας χώρο και χρόνο, κοντρόλαρε υπέροχα την μπάλα όταν κατέβηκε από ψηλά, προσποιήθηκε σαν αρτίστας εκθέτοντας τον αντίπαλο (Μπρίγκι) που επιχείρησε να τον πλησιάσει για να τον μαρκάρει και ‘πασπαλίζοντας’ με δύναμη, που παράγεται από την κίνηση τριγωνομετρίας του κορμιού του, το όλο εγχείρημά του τηλε-κατεύθυνε την μπάλα σ’ ένα σημείο που ο Ντόνι αδυνατούσε ν’ αντιδράσει. Τα χέρια του Αλέξη Τζόρβα υψωμένα προς τον ουρανό τη στιγμή των πανηγυρισμών για το 2-1 απέδιδαν τη θεϊκή φύση της πράξης του Νίνη, τον οποίο οι συμπαίκτες του χαστούκιζαν κατά τους πανηγυρισμούς για να πιστέψουν ότι αποτελούταν από ύλη και δεν ήταν αερικό, ένα πνεύμα που σεργιάνιζε στο χώρο.
Η εμπνευσμένη τριλογία του Σωτήρη Νίνη στον πρώτο 45λεπτο της ιστορικής αναμέτρησης εκπληρώθηκε με την υπέρτατη ‘ιεροπραξία’, σ’ ένα άρτιο σύμπλεγμα δυναμισμού και αποφασιστικότητας κατά την άμυνά του, που απέφεραν το κλέψιμο της μπάλας, και ενός καλλιτεχνήματος στη μεταβίβαση, που βρήκε τον Σισέ ακριβώς στην αστραπιαία κίνηση στο κενό και του χάρισε την ευκαιρία να πετύχει με θεσπέσιο πλασέ το τρίτο γκολ της ελληνικής ομάδας. Η απόδοση τιμών στο δεξί πόδι του μικρού, στην πλάγια γραμμή, ήταν η ύψιστη κίνηση αναγνώρισης. Πολύ πριν από τη διαμόρφωση του 3-2 στο 67′ από τους ‘τζιαλορόσι’, το οποίο δεν ανέτρεψε τα δεδομένα ως το φινάλε, παρά την αντικατάσταση του Νίνη από τον Ζιλμπέρτο Σίλβα στο 72′ και αργότερα, στο 89′, την αποβολή του Κώστα Κατσουράνη. Η γκραβούρα είχε προ πολλού λάβει την τελική μορφή της.
Σήμερα ο ταλαιπωρημένος Σωτήρης Νίνης, αφού πρόλαβε να πανηγυρίσει το νταμπλ, να παίξει σε Παγκόσμιο-Ευρωπαϊκό και να δοκιμάσει τις αντοχές του σε διάφορες επίπονες καταστάσεις, οδεύει για τα 30 του και παραμένει χωρίς συμβόλαιο. Έχοντας από τη μία αδικηθεί (από τρίτους) και από την άλλη αδικήσει (τον εαυτό του). Σήμερα ο ταλαιπωρημένος Παναθηναϊκός δεν έχει τη δυνατότητα να ονειρευτεί, όχι ακόμα τουλάχιστον, βραδιές όπως εκείνη της Ρώμης πριν από 10 χρόνια. Σαν να εγκλωβίστηκαν αμφότεροι στην 25η Φεβρουαρίου του 2010.
Πηγή : www.contra.gr
