Πριν όχι πάρα πολλά χρόνια, το ελληνικό δημόσιο, προκειμένου να τονώσει τον πρωτογενή τομέα, έδινε δωρεάν γη σε όσους ήταν διατεθειμένοι να κάνουν σχετικές επενδύσεις. Έτσι ένας επιχειρηματίας από τη Βόρεια Ελλάδα αξιοποίησε την ευεργετική αυτή διάταξη, παίρνοντας αρκετά στρέμματα προκειμένου να φτιάξει ένα τυροκομείο. Μάλιστα, για να χρηματοδοτήσει την επένδυση, πήρε δάνειο 1,3 εκατ. ευρώ από μια τράπεζα. Άλλες εποχές βλέπετε, τα δάνεια δίνονταν πολύ πιο εύκολα, και ειδικά αν ήταν για… καλό σκοπό.
Μέχρι εδώ όλα καλά, ουδέν μεμπτό, ίσα ίσα ενισχύεται ένας τομέας που η Ελλάδα έχει ανάγκη. Έλα όμως που στη θέση του τυροκομείου, με τα χρήματα που δανείστηκε, ο επιχειρηματίας έφτιαξε ένα πολυτελές ξενοδοχείο. Το ότι κατά τη διάρκεια της κατασκευής κανείς δεν ασχολήθηκε με το θέμα με παραξενεύει, αλλά είπαμε, άλλες εποχές τότε…
Αφού λοιπόν το ξενοδοχείο ολοκληρώθηκε, το κράτος διαπίστωσε ότι η γη που είχε παραχωρήσει για τυροκομείο, εν τέλει φιλοξένησε ξενοδοχείο. Και κίνησε τις νομικές διαδικασίες, προκειμένου να την πάρει πίσω, μια που οι όροι της παραχώρησης είχαν παραβιαστεί.
Στο ενδιάμεσο, ο επιχειρηματίας είχε σταματήσει να πληρώνει το δάνειο (έδωσε μόνο τις δύο πρώτες δόσεις), το οποίο και άμεσα κοκκίνησε.
Έτσι, η γη πέρασε στο κράτος και η τράπεζα ξεκίνησε τις διαδικασίες κατάσχεσης για το κόκκινο δάνειο. Και εδώ έχουμε το περίεργο της υπόθεσης: ο επιχειρηματίας διατείνεται ότι δεν έχει καμία σχέση, μια και η γη πλέον ανήκει στο δημόσιο και μαζί της «κουβαλάει» και την υποχρέωση του δανείου. Άρα παραπέμπει την τράπεζα στο δημόσιο για να βρει το δίκιο της. Η οποία τράπεζα είχε χορηγήσει τα χρήματα για ένα τυροκομείο, το οποίο βέβαια δεν υπάρχει. Και στο ενδιάμεσο, το ξενοδοχείο συνεχίζει να λειτουργεί κανονικά…
Προφανώς, η υπόθεση έχει πάρει το δρόμο της δικαιοσύνης και κάποια στιγμή θα βρεθεί η άκρη. Το πότε βέβαια, ουδείς το γνωρίζει. Μέχρι τότε, ο επιχειρηματίας θα συνεχίσει να εισπράττει από το ξενοδοχείο, η τράπεζα έχει γράψει επισφάλειες 1,3 εκατ. ευρώ συν τους τόκους και το δημόσιο φαίνεται να χρωστάει στην τράπεζα, έχοντας όμως στην κατοχή του μόνο το οικόπεδο.
Δυστυχώς, το παράδειγμα αυτό δεν είναι το μοναδικό. Η υπόθεση των κόκκινων δανείων στην Ελλάδα κουβαλάει μαζί της εκατοντάδες ή και χιλιάδες τέτοιες περιπτώσεις. Και γι’ αυτό, όσες προσπάθειες και αν γίνουν, θα χρειαστούν χρόνια και πολλή ταλαιπωρία μέχρι να ξεκαθαρίσει το τοπίο.
