Με κομμένη την ανάσα παρακολουθεί η διεθνής κοινότητα τις εξελίξεις γύρω από το θρίλερ της Αμερικανίδας βιολόγου, Σούζαν Ίτον, που δολοφονήθηκε στην Κρήτη από 27χρονο ο οποίος την κακοποίησε σεξουαλικά και στη συνέχεια τη σκότωσε.
Μια ημέρα μετά την σοκαριστική και συνάμα κυνική κατάθεση του δράστη, του νεαρού αγρότη και γιου ιερέα ο οποίος αποκάλυψε μεταξύ άλλων ότι του αρέσει να επιδίδεται σε αποτρόπαιες πράξεις, τελέστηκε στη Γερμανία, όπου εργαζόταν ως επιστήμονας η 60χρονη, η επιμνημόσυνη δέηση με το κλίμα πένθους να είναι κυρίαρχο και την θλίψη για το άδικο τέλος της βιολόγου να είναι ανείπωτη.
Συνάδελφοί της από το Ινστιτούτο Μαξ Πλανκ στη Γερμανία, όπου εργαζόταν η άτυχη γυναίκα ως επικεφαλής ερευνών, βρέθηκαν στο μνημόσυνο εκφράζοντας τη λύπη τους για το τραγικό τέλος της βιολόγου.
Η Σούζαν Ίτον βρέθηκε στην Κρήτη για την παρακολούθηση συνεδριου στην Ορθόδοξο Ακαδημία στο Κολυμπάρι. Την ημέρα που εξαφανίστηκε, στις 2 Ιουλίου, είχε μεταβεί και στην εκδήλωση.
«Είμαστε βαθιά σοκαρισμένοι από το τραγικό γεγονός. Η Σούζαν ήταν μια εξαίρετη επιστήμονας, αξιαγάπητη σύζυγος και μητέρα, όπως και αθλήτρια. Ήταν ένας υπέροχος άνθρωπος», έγραφε η ανακοίνωση που εξέδωσε το Ινστιτούτο Πλανκ μετά το μοιραίο περιστατικό.
Ο θρήνος της οικογένειας της Σούζαν αποτυπώνεται στη σελίδα που δημιουργήθηκε από το Ινστιτούτο για να τιμηθεί η μνήμη της σπουδαίας επιστήμονος. Ξεχωρίζει ο αποχαιρετισμός από τη μητέρα της, Γκλίντα που περιγράφει πως η Σούζαν ήρθε στον κόσμο παραμονές Χριστουγέννων του 1959. Ηταν το δικό της χριστουγεννιάτικο δώρο, γεννημένη στις 23 Δεκεμβρίου. Η Σούζαν, γράφει η μητέρα της, είχε ασίγαστο ενδιαφέρον για τα πάντα γύρω της, αγαπούσε τα βιβλία και τη μουσικά, συνδύαζε τη ζωηρή φαντασία με μια ήρεμη, στοχαστική, σταθερή προσωπικότητα. Η Σούζαν κατάφερε πολλά, συνεχίζει η μητέρα της: Ήταν ακούραστη κηπουρός, πιανίστα, είχε μαύρη ζώνη στο τάε κβο ντο, ήταν αφοσιωμένη σύζυγος και μητέρα και ταυτόχρονα προσέφερε πολλά στην επιστήμη της, τη βιολογία.
Στην ίδια σελίδα, ξεχωρίζει το σημείωμα του γιου της Σούζαν, Μαξ. Γράφει μεταξύ άλλων: «Η μητέρα μου ήταν μια αξιοθαύμαστη γυναίκα. Κατάφερε να ζήσει μια ζωή με λίγες απογοητεύσεις, εξισορροπώντας την προσωπική της ζωή με την καριέρα της. Δεν είχα συνειδητοποιήσει πόσο καλά είχε επιτύχει αυτή την ισορροπία, όταν άλλες μητέρες γύρω μου ασχολούνταν αποκλειστικά με τη φροντίδα των παιδιών τους, αλλά καμιά δεν μπορούσε να ξεπεράσει τη δική μου μητέρα. Υποστηρικτική και ενθαρρυντική, υποστήριξε οτιδήποτε έβλεπε το παιδικό μου μυαλό και αυτή η περιέργεια μου έχει κολλήσει μέχρι σήμερα. Καθώς μεγάλωνα, η λαμπρότητά της ως επιστήμονα άρχισε να με γεμίζει. Είχα πάντα απορίες και ερωτήσεις και εκείνη ανταποκρινόταν με ενδιαφέρον σε όποιο ζήτημα της έθετα. Πολλές φορές έτυχε να συζητήσω μαζί της κάποιο θέμα που με απασχολούσε στη διάρκεια των σπουδών μου και εκείνη μέσα σε λίγες ημέρες μάθαινε εξίσου καλά το αντικείμενο με τους καθηγητές μου.
Η μητέρα μου όμως, ήταν κάτι περισσότερο από επιστήμονας. Η αγάπη της για τη μουσική την έκανε να λάμπει. Έχω πολλές ευχάριστες αναμνήσεις από εκείνη και τον πατέρα μου να παίζουν ντουέτα στο πιάνο, γεμίζοντας το σπίτι μας με έναν όμορφο, χαρούμενο ήχο που ήταν κάτι μοναδικό γι ‘αυτούς, και εγώ θα αγαπώ για πάντα αυτή την ανάμνηση».
