Παρόλα αυτά υπάρχει και μια σημαντική λεπτομέρεια πάντα. Πρέπει τα υγρά που έχουμε μαζί μας να μην ξεπερνάνε το επιτρεπτό όριο. Γιατί όμως γίνεται αυτό;
Όλα ξεκίνησαν το 2006
Μετά τη σύλληψη ενός τρομοκράτη, ενός Βρετανού από το Μπέρμιγχαμ, ονόματι Αχμέντ Αλί, που δοκίμασε να περάσει εκρηκτικά υγρά το 2006.
Γενικότερα είναι πολύ δύσκολο να ξεχωρίσεις ένα επικίνδυνο υγρό από ένα ακίνδυνο όταν έχεις πολύ περιορισμένο χρόνο ελέγχου…για παράδειγμα να ξεχωρίσεις ένα μπουκάλι γεμάτο νερό από ένα μπουκάλι γεμάτο από μια χημική ουσία όπως το υπεροξείδιο του υδρογόνου που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την παραγωγή εκρηκτικών υγρών.
Στην Ιαπωνία, έχουν ήδη σαρωτές μπουκαλιών που μπορούν να εντοπίσουν ύποπτα υγρά. Αυτά υιοθετούνται ολοένα και περισσότερο από άλλες χώρες, και όταν αποκτήσει όλος ο πλανήτης αυτά τα μηχανήματα κατά πάσα πιθανότητα η απαγόρευση θα αρθεί.
Φυσικά δεν είναι δυνατόν κανείς να ελέγχει ένα ένα τα υγρά στα μπουκάλια των επιβατών, όταν υπάρχουν εκατοντάδες άτομα που θέλουν να μπουν στο αεροπλάνα τους, έτσι όλα τα υγρά κάθε είδους απαγορεύτηκαν από την TSA.
